بهاءالدین خرمشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 212.16.88.3 (بحث) به آخرین تغییری که فرهنگ2016 انجام داده بود واگردانده شد
خانم محبی حامی مالی این پروژه بود که فوت کرده است. در منبع اشاره ای به ویراستار بودن خرمشاهی نشده است.
خط ۳۶:
|imdb_id =
|Soure_id =
}}'''بهاءالدین خرمشاهی''' (زاده ۱۳۲۴ در [[قزوین]]) نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، فرهنگ‌نویس، شاعر و استاد دانشگاه ایرانی است. وی تألیفاتی در [[حافظ|حافظ‌شناسی]] و تفسیر اشعار او دارد. او همچنین از ویراستاران [[دانشنامه تشیع]] (به مدیریت [[فهیمه محبی]]) است.<ref>{{یادکرد وب
== زندگی ==
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در [[قزوین]] گذراند. سپس در رشتهٔ پزشکی پذیرفته شد اما تحصیل در این رشته را در سال سوم نیمه‌کاره رها کرد (۱۳۴۳) و به همراه [[کامران فانی]] به تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی پرداخت. سپس از دانشگاه تهران فوق لیسانس [[کتابداری]] گرفت (۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲) و در مرکز خدمات کتابداری مشغول به‌کاربه‌ کار شد. از استادان وی در رشتهٔ ادبیات فارسی می‌توان به [[ذبیح‌الله صفا]]، [[مهدی محقق]]، [[سید جعفر شهیدی]]، [[پرویز ناتل خانلری]]، [[سید صادق گوهرین]]، آیت‌الله [[ابوالحسن شعرانی]] و [[عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی]] اشاره کرد. او توفیق خود را در مسیر پژوهش‌های قرآنی، مدیون کتاب «''قانون تفسیر»'' و مولفش سید علی کمالی دزفولی می‌داند. وی در ۱۳۵۲ ازدواج نمود که حاصل آن سه فرزند به نام‌های هاتف (متولد ۱۳۵۴)، عارف (متولد ۱۳۵۸) و حافظ (متولد ۱۳۶۳) است. وی از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ خدمت سربازی را سپری نمودکرد.
 
او همچنین از اعضای هیئت علمی [[دانشنامه تشیع]] است<ref>{{یادکرد وب
| نشانی = http://www.aftabir.com/news/view/2010/jan/25/c5c1264406845_art_culture_literature_verse_fahimeh_mohebi.php/فهیمه-محبی-امیدوارم-از-خدا-نمره-بیست-بگیرم
| عنوان = «فهیمه محبی»: امیدوارم از خدا نمره بیست بگیرم
سطر ۵۶ ⟵ ۶۰:
}}
</ref>
.
 
== زندگی ==
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در [[قزوین]] گذراند. سپس در رشتهٔ پزشکی پذیرفته شد اما تحصیل در این رشته را در سال سوم نیمه‌کاره رها کرد (۱۳۴۳) و به همراه [[کامران فانی]] به تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی پرداخت. سپس از دانشگاه تهران فوق لیسانس [[کتابداری]] گرفت (۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲) و در مرکز خدمات کتابداری مشغول به‌کار شد. از استادان وی در رشتهٔ ادبیات فارسی می‌توان به [[ذبیح‌الله صفا]]، [[مهدی محقق]]، [[سید جعفر شهیدی]]، [[پرویز ناتل خانلری]]، [[سید صادق گوهرین]]، آیت‌الله [[ابوالحسن شعرانی]] و [[عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی]] اشاره کرد. او توفیق خود را در مسیر پژوهش‌های قرآنی، مدیون کتاب «قانون تفسیر» و مولفش سید علی کمالی دزفولی می‌داند. وی در ۱۳۵۲ ازدواج نمود که حاصل آن سه فرزند به نام‌های هاتف (متولد ۱۳۵۴)، عارف (متولد ۱۳۵۸) و حافظ (متولد ۱۳۶۳) است. وی از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ خدمت سربازی را سپری نمود.
 
== آثار ==