مسیحیت در نیشابور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[نیشابور]]''' <ref>در زمانی که بیشتر با نام ابر شهر معروف بوده است</ref> یکی از مراکز مهم تمدن اسلامی بوده‌است؛ از سال [[۶۴۳ (میلادی)|۶۴۳میلادی]] که این شهر توسط مسلمانان بدون جنگ فتح شد تا کنون، [[اسلام]] دین اول مردم این شهر به شمار می‌رود . با این حال در [[تاریخ نیشابور]] وجود اقلیت [[مسیحیان]] ذکر شده‌است؛ در واقع پس از دین اسلام، مسیحیت به عنوان دین اقلیتی از مردم منطقه نیشابور در تاریخ ثبت شده است.در سال های پایانی سده ششم میلادی، از ۶ استان یا ایالت به عنوان استان های مسیحی ساسانیان نام برده می شود . از جمله : ری، اَبَرشهر، مرو و هرات که پیشینۀ جوامع مسیحی آنها به چند صد سال می رسیده است.با دقت در کتاب [[اسرار التوحید]] و بررسی [[تاریخ نیشابور]] به این نکته می رسیم که در نیشابور، بنای [[کلیسا]]ی مسیحیان در قرون اولیه‌ی اسلام، هنوز باقی بوده است.با [[حمله مغول]]، تمام سکنه، از جمله [[مسیحیان]] شهر از میان رفتند و دیگر جایگزین نشدند.پس از این حمله؛ کلیساها و مسیحیت به‌تدریج در سده های بعدی، از [[نیشابور]]، [[خراسان]] و [[خراسان بزرگ|مناطق شرقی ایران]] محو گردید. تاریخ پژوهان بر این باورند که در دوره ساسانیان نیشابور مقر [[مسیحیان|مسیحیان نستوری]] در خراسان بوده است.<ref>كلهارت، لارنس: نيشابور، ترجمه عباس سعيدي، مجله دانشكده ادبيات مشهد، سال سوم، شماره ۴، ص۳۴۰.</ref>

نوشته‌های تاریخی از فعالیت مبشران مسیحی در زمینۀ گسترانیدن پیام انجیل در امپراتوری ایران در دوران پارت‌ها در قرون اول و دوم میلادی حکایت دارد. در یکی از این اسناد تاریخی به‌نام "آموزۀ رسولان" از سه مبشر مسیحی به‌نام‌های آدای، آغای و ماری نام برده شده است که برای موعظه پیام انجیل و تأسیس جوامع مسیحی در ایران تا دورترین نقاط این امپراتوری سفر کردند. آدای نخست مسیحیت را در نیشابور گسترش داد .<ref>اسنادِ کهنِ آشور مربوط به تأسیس مسیحیت در ادسا و کشورهای مجاور، نوشته کیورتون، چاپ دوم، آمستردام، ۱۹۶۷</ref> <ref>تاریخ مسیحیت در آسیا، نوشته سمیلِ موفِت،</ref>

اکنون در [[شهر نیشابور]]، یکی از خیابان های اصلی شهر به نام ''[[خیابان مسیح]]'' نامگذاری شده است<ref>این نامگذاری اشاره به وجود اقلیت مسیحیان در نیشابور دارد</ref>.در گذشته<ref>احتمالا از دوره تیموریان به بعد</ref> قبرستان و کلیسای مسیحیان در این خیابان قرار داشته‌است.همچنین در [[شهرستان نیشابور]] روستایی به نام ''مسیح آباد''<ref> ۵ کيلومتري جاده کاشمر، جنوب شهر نیشابور</ref> وجود دارد که احتمالاً اقلیت مسیحیان نیشابوری در این روستا ساکن بوده اند.امروزه [[مسیحیان]] شانزده صدم درصد جمعیت [[شهرستان نیشابور]] را شامل می‌شوند، اما تعلق آن‌ها به آیین و فرهنگ مسیحی، در سال‌های پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، کمرنگ شده‌است.بسیاری از مسیحیان منطقه نیشابور در ظاهر مسیحی اند. برخی در اثر فشارها به اسلام گرویدند یا مهاجرت کردند و یا مسیحیت خود را آشکار نمی کنند. به این ترتیب، روزبه‌روز از شمار مسیحیان کاسته می‌شد.امروزه تبلیغ مسیحیت، برگزاری جشن‌ها و اعیاد مسیحیت، فروش [[اناجیل]] و کتاب‌های دعای مسیحی، نصب علائم مربوط به آیین مسیحیت بر روی خانه یا لباس و هر چیز دیگر، دعوت به [[کلیسا|کلیسای خانگی]]، در [[نیشابور]] ( <small>به طور کلی در [[ایران]]</small> ) [[بزه|جرم]] یا زشت و مذموم محسوب می‌شود و در باره دستگیری مسیحیان در نیشابور گزارش‌های شده‌است.<ref>آژانس خبری مسیحیان ایران،۷. ژانویه ۲۰۱۱</ref>. [[آنتوان بارا]] از جمله دانشمندان مسیحی است که به نیشابور سفر کرده‌است.