زائو –وو کی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۱:
== زندگی هنری ==
در پاریس او تکنیک لیتوگرافی را در چاپخانهٔ دژوبرت آموخت.
در فوریهٔ ۱۹۴۹ زائو وو کی جایزهٔ نخست در مسابقهٔ طراحی که داوران آن اشخاص مهمی چون لوته و گرومایر بودند را از آن خود کرد. اولین نمایشگاهش در پاریس در سال ۱۹۴۹ در گالری کروز بر پا شد. [[:en:Bernard Dorival|برنارد دوریوال]] در مورد آثار به نمایش گذاشته شده اش چنین نوشت:"چینی در جوهرهٔ خود، مدرن و فرانسوی از برخی جهات، نقاشیهای او سنتز خوشایندی را می نمایانند". آثارش از سوی نقاشانی چون میرو و پیکاسو تقدیر شد. نخستین کارهای چاپی او در سال ۱۹۵۱در گالری لا هیون به نمایش گذاشته شد."هنری میشو" تحت تأثیر کارهای چاپی او اشعاری سرود که در کنار آثار چاپی او نمایش داده شد زائو کی همچنین شش اثر برای" اشعار-پاریس" نویسندهٔ آمریکایی هری رسکولنکو تصویر سازی کرد. در همین سال" نستو جاکومتی" ناشر سویسی شش اثر چاپی او را در گالری کبیپشتین برن و گالری لایا در شهر ژنو به نمایش گذاشت زائو وو کی برای شرکت در این مراسم به سویس سفر کرد و برای اولین بار آثار [[پل کلی]] را دید و تحت تأثیر کارهایش قرار گرفت او دریافت که احساسات درونی کلی از برخی جهات همسوی دیدگاه‌های او بوده است پل کلی در کارهایش از نقاشی –نشانه‌ای چینی تأثیر پذیرفته است و از سویی او دنیای نقاشی غرب را برای او ملموس تر نمود. او تا سال ۱۹۵۳ همچنان تحت تأثیر پل کلی نقاشی کرد... طبیعت، پرندگان، جنگلها، دریا و مناظر شهر ونیز در آثارش با روحیات [[نقاشی چینی]] آمیخته شدند .. در سال ۱۹۵۱ او برای دومین بار کارهای آبرنگ و رنگ روغنش را در پاریس ودر گالری لا هون (به[[زبان فرانسوی|فرانسوی]]La Hune) به نمایش گذاشت. واکنش مطبوعات بسیار مطلوب بود. یکی از تفاسیر در مورد آثارش به قلم "جین بورت" ودر مجلهٔ آرت چنین بود :دنیای زائو وو کی جذابترین دنیای ممکن است، یکی از مطلوبترین‌ها برای آن قدم زدن‌های طولانی، خیال پردازیها و دلخوشیهای اکتشافاتی که ما رابر آن می‌دارد که بگوییم او یک هنرمند است و به ما بزرگترین لذت را در نگاه به جزیی ترین‌ها می‌دهد...
دوران سفر او به توسکانی، رم، پمپی، ناپل و اسپانیا و نیویورک دورانی برای رسیدن به تعادل درونی برای او بود.. او نمایشگاه‌هایی در باسل، لوزان، واشینگتن، شیکاگو و گالری "کدبای برچ-Cadby Birch " نیویورک بر پا کرد چنان‌که [[آنری میشو]] (به [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] Henri Michaux)در مورد آثارش نوشت:"زائو وو کی دوست دارد خطوط مستقیم را پنهان کند، بشکند و به ما نشان دهد که آن خطوط می‌لرزند، سپس با طراحی و خط خطی کردن مسیرهای انحرافی و پیچ و خم‌های خیالپردازی را نشان می‌دهد، بناگاه در همان فضای شاد شما خود را در دهکده‌ای در چین می‌یابید، نقاشی ظاهر می‌شود، شادمانه می‌لرزد در نشانه‌هایی از باغها..
نقاشیهای طبیعت گرایانه و فیگوراتیو او طی سالهای ۱۹۵۴–۱۹۵۳ به سوی شیوه‌ای انتزاعی گرایش یافت او با ملحق شدن به دوستانش در پاریس از جمله ویرا د سیاوا، ماتیوف ریوفل، دوفول و کارلوس نقاشیهایی با شیوهٔ آبستره خلق کرد. چنانچه او گفته است "نقاشیهایم نا خوانا شده‌اند، دیگراز طبیعتهای بیجان و گلها نشانی نیست، من به تصورات خود تکیه کردام، به نوشته‌های نامفهوم..."