پارسی سره: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Afshinnazemi (بحث | مشارکت‌ها) جز افزودن بند |
||
خط ۹:
هنگامی که سخن از سره‌گرایی به میان می‌آید، برخی به نادرست گمان می‌کنند که سره‌گرایان را آهنگ خوار داشتن زبان قومیت آن‌ها بوده و یا خواستار نابودی آن زبان هستند. سره‌گرایی، هیچ ناسازگاری با گونه‌گونی زبانی و بودن زبان‌های بیشمار بر روی این کره خاکی ندارد. اینکه در سره‌گرایی کوشیده می‌شود تا از بکاربردن واژگان دیگر زبان‌ها (چه عربی و ترکی و چه انگلیسی و فرانسوی و...) پرهیز شود برابر با نایش (~نفی) دیگر زبان‌ها و دشمنی با آن نیست. همانگونه که گفته شد، هر زبانی در جای خود بسیار ارزشمند است و گویش‌وران این زبان‌ها نیز باید بر توانمندسازی زبان خود و زدودن آسیب‌هایی که به آن زبان رسیده‌است کوشا باشند.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد |کتاب = واژه نامه پارسی سره |نویسنده = گروه گردآورندگان |ترجمه = |فصل = |صفحه = | ناشر = فرهنگستان زبان پارسی| چاپ = ۱۳۹۰ | سال = |شابک = ۹۷۸–۹۶۴-۰۰–۷۸۱۴-۷}}</ref>
== '''فرهنگستان زبان ايران و سره‌نویسی''' ==
ايده‌ي پالايش زبان فارسي از عربي در نيمه‌ي دوم قرن نوزدهم به دست گروه کوچکي از روشنفکران [[ملی‌گرایی|ناسيوناليست]] [[رمانتیسم|رومانتيک]] آغاز شد. نخستين تلاش سيستماتيک براي يافتن کلمات فارسي براي واژه‌هاي فني جديد، در آستانه‌ي [[جنبش مشروطه ایران|انقلاب مشروطه]] روي داد و به شکل‌گيري [[مجلس آکادمي]] انجاميد که در سال 1282ش. (1903م.) نشست‌هاي ماهانه برپا مي‌کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=از صبا تا نيما: تاريخ 150 سال ادب فارسي|نام خانوادگی=آرين‌پور|نام=يحيي|ناشر=کتاب‌هاي جيبي|سال=1350|شابک=964-401-007-8|مکان=تهران|صفحات=جلد سوم، ص 16}}</ref>
چند سازمان ديگر نيز که عمر کوتاهي داشتند و در دوره‌ي سال‌هاي 1303 تا 1314ش. (1924- 1935م.) تشکيل شدند، به جست و جو براي کلمات فارسي به ويژه در عرصه‌هاي جديد نظامي و فني ادامه دادند. اين امر به ابداع واژه‌هاي نامشخص بسيار و بحث‌هاي داغ به نفع و بر ضد جنبش پالايش منجر شد. اين تلاش‌ها پس از ديدار [[رضاشاه|رضا شاه]] از [[ترکیه|ترکيه]] در 1313ش. (1934م.) به اوج خود رسيد و تحت تأثير يک پروژه‌ي مشابه از سوي [[مصطفی کمال آتاترک|آتاتورک]] قرار گرفت.
در اين شرايط بود که [[فرهنگستان زبان ایران|فرهنگستان زبان ايران]] در سال 1314ش. به ابتکار [[محمدعلی فروغی|محمد علي فروغي]] [[فهرست نخست‌وزیران ایران پس از مشروطه|نخست‌وزير ايران]] بنيان‌گذاري شد و هدفش جايگزيني واژگان فارسی به جای عربی بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جنبش ملّي ادبي|نام خانوادگی=تقي‌زاده|نام=حسن|ناشر=ارمغان|سال=1321|شابک=|مکان=|صفحات=شماره‌ي 22}}</ref> [[فرهنگستان اول]] در جريان شش سال فعاليت خود تا سال 1320ش.، بيش از 3500 کلمه، از جمله نام مکان‌ها را عرضه کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگستان و تغيير اسامي جغرافيايي در ايران|نام خانوادگی=بیات|نام=کاوه|ناشر=نشر دانش|سال=1370|شابک=|مکان=|صفحات=شماره‌ي 11، ص 172- 184}}</ref> پس از يک مرحله‌ي طولاني تعطيلي که با برکناري رضا شاه در 1320ش. آغاز شد، فرهنگستان زبان در سال 1349ش. به رياست [[صادق کیا|صادق کيا]] دوباره کار خود را آغاز کرد. کيا که شاگرد [[ذبیح بهروز|ذبيح‌الله بهروز]] بود، يکي از طرفداران سرسخت پالايش زبان فارسي از عربي به شمار مي‌رفت. [[فرهنگستان دوم]] تا زمان [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران|انقلاب 1357]]، 1470 واژه‌ي فني را گردآوري و تصويب کرد.
== سره‌نویسی از دیدگاه صاحب‌نظران ==
| |||