گاز نجیب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گازهای نجیب'''<ref>''گاز نجیب'' از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای ''Noble Gas'' در انگلیسی و در حوزهٔ شیمی است. {{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.persianacademy.ir/UserFiles/File/Mosavvab/05_LATIN.rar |عنوان=فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان ـ دفتر پنجم، بخش لاتین | ناشر =فرهنگستان زبان و ادب فارسی |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲ فروردین ۱۳۹۱|صفحه=۷۵}}</ref> (یا '''گازهای کمیاب''' یا '''گازهای بی‌اثر''') که بی‌بو و بی‌رنگ هستند، به عنصرهای [[هلیوم]]، [[نئون]]، [[آرگون]]، [[کریپتون]]، [[زنون (عنصر)|گزنون]]، [[رادون]] و [[آن‌ان‌اکتیوم]] گفته می‌شود که همه در دمای اتاق [[گاز|گازی]] هستند و در گروه A8 [[جدول مندلیف]] قرار دارند. به استثنای [[هلیوم]]، تمام گازهای نجیب دارای آرایش الکترونی خارجی ns² np⁶ هستند که آرایش‌های بسیار پایدارند.

تمامی این گازها تک اتمی هستند و به مقدار کم در اتمسفر یافت می‌شوند. (تنها حدود یک درصد حجم هوا را تشکیل می‌دهند). در بین گازهای بی‌اثر،نجیب، [[رادون]] عنصری رادیواکتیو و خطرناک است. گازهای بی‌اثرنجیب بیشترین انرژی [[یونیزاسیون]] را داشته و [[الکترونگاتیویته]] آن‌ها بسیار کم و ناچیز است. این گازها نقطه ذوب پایینی دارند (هلیوم کمترین مقدار نقطه ذوب را دارد) و همگی در هوای اتاق به شکل گاز هستند.

تا سال ۱۹۶۰ میلادی تصور می‌شد که این گازها به علت داشتن [[عدد اکسیداسیون]] برابر «صفر» [[گاز بی‌اثر|بی‌اثر]] هستند و تمایل به تشکیل ترکیب ندارند. تمامی گازهای نجیب ماکزیمم تعداد الکترون را در لایه بیرونی (آخر) الکترونی خود دارا بوده (گاز هلیم ۲ و بقیه گازها ۸ الکترون) و تمایل اندکی به گرفتن یا از دست دادن الکترون دارند که همین خاصیت موجب پایداری آنها شده است. در مورد گازهای هلیوم، نئون و آرگون ترکیب شناخته شده‌ای ثبت نشده ولی [[کریپتون]] در واکنش با [[فلوئورین]] تشکیل ماده جامد بی‌رنگی می‌دهد. [[زنون (عنصر)|زنون]] هم تشکیل ترکیبات زیادی با اکسیژن و فلوئورین ایجاد می‌کند.