نظریه نسبیت: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه اینشتین نتایج اخترفیزیکی مهمی به دنبال دارد.برای مثال ٬ وجود سیاه‌چاله‌ها را نشان می‌دهد – مکان‌هایی در فضا که در آن فضا و زمان طوری ناهموار شده‌اند که هیچ چیز ٬ حتی نور ٬ نمی‌تواند از آن فرار کند - ٬حالتی که در پایان عمر برای [[ستاره|ستاره‌های]] پرجرم ایجاد می‌گردد. شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد تابش‌های شدید گسیل شده از برخی اجسام نجومی٬ مربوط به سیاه‌چاله‌ها است. برای مثال ٬ [[دوتایی پرتو ایکس|ریزاختروش‌ها]] و یا [[هسته کهکشانی فعال]] نتیجه حضور [[سیاه‌چاله ی ستاره‌وار |سیاه‌چاله های ستاره‌وار]] و سیاه‌چاله‌هایی با [[سیاه‌چاله کلان‌جرم|جرم‌های بسیار بسیار بیشتر]] هستند. خم‌شدن نور توسط گرانش می‌تواند منجر به پدیده‌ای موسوم به [[همگرایی گرانشی]] گردد که موجب دیده‌شدن چند تصویر از یک شئ نجومی دور٬ در آسمان می‌شود. نسبیت عام همچنین وجود [[موج گرانشی| امواج گرانشی]] را پیش‌بینی می‌کند ٬ که تاکنون تنها به صورت غیرمستقیم مشاهده شده‌اند. مشاهده و اندازه‌گیری مستقیم آن‌ها هدف پروژه‌هایی نظیر [[لیگو]] ٬ آنتن فضایی تداخل‌سنج لیزری ناسا/اسا و [[آرایه‌های زمان‌سنجی تپ‌اختر|آرایه‌های گوناگون زمان‌سنجی تپ‌اختر]] است. در ۱۱ فوریه ۲۰۱۶ پژوهشگران در LIGO موفق به مشاهده مستقیم امواج گرانشی برای نخستین بار شدند. همچنین ٬ نسبیت عام اساس مدل‌های کنونی کیهان‌شناختی از یک [[انبساط جهان|جهان در حال انبساط]] است.