ارباب‌رعیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

فئودالیسم در توصیف دورهٔ معینی از [[تاریخ اروپا]] از قرن نهم تا سیزدهم میلادی اشاره دارد که در آن قدرت سیاسی میان زمینداران بزرگ تقسیم شده‌است و هر زمیندار یا ارباب دارای جماعتی رعیت یا [[واسال]] است که در ازای خدمات سپاهی یا سایر خدمات، حق تملک زمین یا استفاده از زمین را از ارباب بدست می‌آورند. نظام فئودالی برابر و مشابه با نظام ارباب – رعیتی در ایران وآسیایو آسیای میانه‌است. در بسیاری از کشورها [[فئودالیسم]] با [[اصلاحات ارضی]] و تقسیم زمین‌های زراعی بین کشاورزان از میان رفته ولی هنوز هم در بعضی از [[کشورهای جهان سوم]] قدرت واقعی در دست فئودالها و ملاکین بزرگ است. فئودالیسم در ایران بیشتر به عنوان حکومت ملوک الطوایفی یا خانخانی معروف شده‌است.

در ابتدا دورهٔ فئودالیسم تیول‌ها موروثی نبودند، اما در اواخر دورهٔ فئودالیسم معمولاً تیول به واراثتوارثت می‌رسید. وارث واسال می‌بایست شکلی از مالیات بر ارث را که «عوض» نامیده می‌شد به اربابش می‌پرداخت. این عوض ممکن بود به میزان درآمد یکسالهٔ آن تیول باشد. در مورد واسال‌هایی که بدون وارث از دنیا می‌رفتند، ارباب هرطور که شایسته می‌دانست در مورد تیول آن‌ها تصمیم می‌گرفت.

* ایجاد و گشترشگسترش شهرها و رشد مبادلات تجاری و بازرگانی؛

* آشوری، داریوش. دانشنامه سیاسی (فرهنگ واصطلاحاتو اصطلاحات و مکتب‌های سیاسی). تهران: انتشارات مروارید.