صائب تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میرزا محمّدعلی صائب تبریزی''' در سال ۱۰۰۰ هجری در تبریز زاده شد.<ref name="iranica"/> پدر او تاجری معتبر بود. خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور [[شاه عباس اول]] صفوی از [[تبریز]] کوچ کرده و در محله عباس‌آباد [[اصفهان]] ساکن شدند،<ref>قهرمان، ص ۷</ref> و این مردم را تبارزه (تبریزی‌های) اصفهان می‌نامیدند.

در سال ۱۰۴۲ ه‍. ق صائب به [[ایران]] بازگشت و در [[اصفهان]] اقامت گزید. [[شاه عباس دوم]] صفوی به او مقام [[ملک‌الشعرا|ملک‌الشعرایی]] داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در [[اصفهان]] دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه. ق بوده‌است.<ref name="قهرمان، ص ۸">قهرمان، ص ۸</ref> آرامگاه او در [[اصفهان]]، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچه‌ای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شده‌است قرار دارد.

صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته‌اند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام [[قندهارنامه]] و دو سه قطعه، همگی [[غزل]] است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به [[ترکی آذربایجانی]] نیز دارد.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/azerbaijan-x Azeri Literature in Iran]</ref>

صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او [[سبک هندی]] نامیده شد.<ref name="قهرمان، ص ۸">قهرمان، ص ۸</ref> او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران هم‌روزگارش به کار برده است. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی‌های ظریف و معنی‌های بیگانه و باریک در شعر وی دیده می‌شود. ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفته است.