ملین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بازنویسی}}

 

 

ملیّن: هر چیزی که نرم کند (ناظم‌الاطباء)؛ نرم‌کننده (اصطلاح پزشکی)؛ لینت‌دهنده و سست‌کننده و [[اسهال]]آورنده و هرآنچه شکم را نرم کند (ناظم‌الاطباء). طبیبان جز داروی تیزرا (چون [[سقمونیا]] و [[شحم]] [[حنظل]] و [[خربق سیاه]] و [[تربد]] و مانند آن) مسهل نگویند ازبهر آن‌که داروهای [[قابض]] و [[لزج]] و شیرین و شور [[استفراغ]] اندک کند و جز از [[معده]] و [[امعا]] و آنچه بدین نزدیک است استفراغ نکند. [و داروهای استفراغ‌کننده را که تیز نباشد] ملین گویند. (''ذخیرهٔ خوارزمشاهی''). دوایی که به قوّت حرارتِ معتدله و رطوبتِ خود اخراج نماید آنچه در معده و امعاء است؛ مانند مغز [[فلوس (گیاه)|فلوس]] و [[تمر هندی]] و [[شیرخشت]]، [[شکر تیغال]]، [[گزانگبین]]، [[گز علفی]]، [[ترنجبین]] و [[شکر سرخ]]. (فهرست ''مخزن‌الادویه''). اعم از منضج و مزلق و مُخرِج ما فی المعده و امعاء است. (''تحفهٔ حکیم مؤمن''). مسهلی سبک، لینت‌بخش که شکم برانَد اندکی چون مسهل. دارو که معده را به‌کار دارد نه به بسیار مسهل.

{{گروه‌های اصلی دارو}}

{{داده‌های کتابخانه‌ای}}

[[رده:بیماری‌های گوارشی]]

[[رده:ملین‌ها]]