بت‌پرستی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[File:Museo nazionale del Cinema - Cabiria (Turin).jpg|چپ|thumbnail|290px]]

 

بت پرستی تقریباً در بین تمام ملل گذشته وجود داشته‌است. ایرانیان از معدود اقوامی هستند که هیچ گاه بت پرستی را به صورت رسمی نپذیرفته‌اند. [[هگل]] فیلسوف آلمانی می‌گوید: «ایرانیان با بت‌پرستی دشمن بودند و نیایشگاه‌های یونان را برای همین ویران کردند، اگرچه ایرانیان با همۀ دین‌های دیگر مدارا می‌کردند اماچون یونانیان برای خدا نمود این جهانی ساخته بودند، با آن به مخالفت برخاستند.»<ref>''[[امرداد (هفته‌نامه)|هفته‌نامه امرداد]]''، شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شماره ۲۹۰، ص ۸.</ref>{{نیازمند منبع معتبر}} در قرآن نام بت‌های قوم نوح [[ود]]، [[یغوث]]، [[یعوق]] و [[نصر]] و بت‌های اعراب [[لات]] و [[منات]] و [[عزی]] و بت‌های دیگری همچون [[بعل]] آمده‌است.

 

یونانیان نیز گرچه برای خدایان خود جسم و روح معتقد بودند اما بت‌هایی از [[زئوس]]، [[هرا]]، [[آتنا]]، [[آرتمیس]] و [[هرکول]] ساخته و به ستایش آن پرداخته‌اند. مصریان نیز بت‌هایی همچون [[رع]]، [[آمون]]، [[اوزیریس]]، [[ایزیس]]، [[ست]] و [[آنوبیس]] را می‌پرستیدند. رومیان هم از [[ژوپیتر]]، [[جونو]]، [[دیانا]] و [[ونوس]] مجسمه‌هایی ساخته و به عبادت آن می‌پرداختند. [[هبل]] و [[لات]] و [[منات]] و [[عزی]] و [[ود]] و [[یغوث]] و [[یعوق]] و [[نصر]] نیز از بت‌های اعراب بودند. در آیین [[میترائیسم]] نیز که در ایران شکل گرفت، بعدها تندیس‌هایی از [[آناهیتا]] و [[میترا]] ساخته شد و مورد ستایش قرار گرفت.

[[عیلامیان باستان]] نیز که در [[میان رودان]] ساکن بودند پیرو [[توتم پرستی]] بوده و خدایانی مانند [[مردوک]]، [[بعل]]، [[انلیل]] و [[ائا]] داشتند.