فیلیپ میلر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب+تمیز (۱۲.۵ core): + رده:گیاهشناسان با یادکرد مؤلف |
برچسب: ویرایش توسط ویرایشگر خودکار |
||
خط ۱:
[[پرونده:Philip Miller 001.jpg|بندانگشتی|پرتره مشهور فیلیپ میلر از ترجمه فرانسوی «دیکشنری باغبانان» ۱۷۸۷]]
'''فیلیپ میلر''' {{انگلیسی|Philip Miller}}، (زاده ۱۶۹۱ - درگذشته۱۸ دسامبر۱۷۷۱) [[گیاهشناس]] [[مردم انگلستان|انگلیسی]]، با تبار اسکاتلندی بود.<ref>{{cite journal|first=Hazel|last= Le Rougetel|title=Gardener extraordinary: Philip Miller of Chelsea (1691-1771)|journal=Journal of the Royal Horticultural Society|volume=96|year=1971|pages=556–63}}</ref>
او در دپتفورد یا گرینویچ بدنیا آمد.<ref>{{cite web|title=Miller, Philip: Complete Dictionary of Scientific Biography|url=http://www.encyclopedia.com/doc/1G2-2830902967.html}}</ref> میلر از سال ۱۷۲۲<ref>1722 is the date given by Hazel Le Rougetel, "Philip Miller/John Bartram Botanical Exchange" ''Garden History'' '''14'''.1 (Spring 1986:32-39).</ref> تا کمی قبل از مرگش که برای بازنشستگی تحت فشار قرار گرفت، باغبان اصلی [[باغ پزشکی چلسی]] بود. براساس گفته پیتر کاینسون گیاهشناس که در سال ۱۷۶۴ از [[باغ پزشکی چلسی]] دیدن کرد و مشاهداتش را در [[w:en:Commonplace book|کتابش]] ثبت کرده است، میلر «شهرت باغ چلسی را چنان بالا برد که باغ از نظر داشتن انواع گوناگون گیاهان از همه دستهها و طبقهها و همه نوع آب و هوا بر تمام باغهای اروپا برتری یافت.»<ref name=Paterson>{{cite journal|first=Allen|last= Paterson|title=Philip Miller: A Portrait|journal=Garden History|volume=14|number=1|year=1986|pages=40–41|jstor=1586815}}</ref> او کتاب دیکشنری باغبانان و گلفروشان یا یک سیستم کامل از باغبانی علمی را نوشت (۱۷۲۴) و دیکشنری باغبان شامل روشهای کاشت و بهبود میوه آشپزخانه و باغ گل، که اولین بار در ۱۷۳۱
خط ۷:
میلر با دیگر گیاهشناسان مکاتبه داشت، و گیاهانی را از تمام بخشهای دنیا بدست آورد. بیشتر آنها را او برای اولین بار در انگلستان کاشت و به عنوان معرفی کنندهٔ آنها شناخته میشود. دانش او در مورد گیاهان زنده، که به خاطر آن به عنوان عضو انجمن سلطنتی انتخاب شد، از نظر وسعت در زمان حیات او بینظیر بود.<ref>Frans A. Stafleu, reviewing the facsimile of ''The Gardeners Dictionary'' in ''Taxon'' '''18'''.6 (December 1969:713-715) p 713.</ref> میلر [[ویلیام آیتن]] را که بعدها سرباغبان باغ [[w:en:Royal Botanic Gardens, Kew|کیو]]شد و همینطور [[ویلیام فورسیث]] را که (فورسیثیا) [[w:en:Forsythia|یاس زرد]] به افتخار او نامگذاری شده است تربیت کرد. [[w:en:John Russell, 4th Duke of Bedford|دوک بدفورد]] برای نظارت بر هرس درختان میوه [[ووبورن، بدفوردشر|صومعه ووبورن]] با او قرارداد بست. کار میلر همچنین مواظبت از مجموعهٔ ارزشمند دوک از درختان آمریکایی بود، بویژه درختان همیشه سبز، که از دانههایی رشد کرده بودند که با پیشنهاد میلر در بشکههایی از پنسیلوانیا، مکان جمعآوری شدهٔ آنها توسط [[جان بارترام]]، فرستاده شده بودند.<ref>Le Rougetel 1986:32, quoting John Collinson's letter to the Duke of Bedford.</ref> از طریق کنسرسیومی با شرکت ۶۰ نفر از مشترکین، محتوی جعبههای بارترام درختهای آمریکایی مثل [[نراد (سرده)|نراد]] و [[کاج]] را به باغهای انگلیسی معرفی کرد.
میلر ابتدا تمایلی به استفاده از روش [[نام علمی|نامگذاری]] [[کارل لینه]] نداشت و روش نامگذاری [[جوزف پایتون د تورنفورت]] و [[جان ری]] را ترجیح میداد. با اینحال، لینه کتاب دیکشنری باغبان میلر را تحسین کرده است.<ref>''Non erit Lexicon Hortulanorum, sed etiam Botanicorum'', that the book will be, not just a lexicon of gardeners, but of botanists."; noted in Paterson 1986:40-41.</ref> در واقع محافظهکار اسکاتلندی تعدادی از روشهای نامگذاری پیش از لینه را که توسط لینه دور انداخته شده بود و مورد استفاده گیاهشناسان جدید بود حفظ کرد. او فقط در [[w:en:The Gardeners Dictionary|دیکشنری باغبانان]](۱۷۶۸) به طور کامل از روش لینه استفاده کرد، گرچه [[سرده]]هایی مانند [[سیاهکاج]] و[[وانیل (سرده)|وانیل]] را قبلاً به طور صحیحی با سیستم لینه در جلد چهارم (۱۷۵۴)توصیف کرده بود.
در سال ۱۷۳۳ میلر اولین دانههای کتان که دارای رشته-طولانی بودند و خود او آنها را پرورش داده بود به استان گرجستان استان جدید بریتانیا فرستاد.
خط ۲۸:
{{ترتیبپیشفرض:میلر، فیلیپ}}
[[رده:اعضای انجمن سلطنتی]]
[[رده:انگلیسیهای اسکاتلندیتبار]]
|