قضیه بل: تفاوت میان نسخه‌ها

در عمل، بیشتر آزمایش‌های واقعی از نوری که فرض می‌شود فتون‌های ذره گونه را منتشر می کنند، استفاده کرده اند، تا اتمهایی که بل در اصل در ذهن داشت. کمیت مورد علاقه، در بهترین آزمایش‌های شناخته شده، جهت پلاریزاسیونقطبیت است، گرچه کمیت‌های دیگر نیز می توانند مورد استفاده قرار بگیرند.

منبع S جفت فتون هایی تولید می‌کند که در دوجهتدو جهت مخالف فرستاده می شوند

هر فتون وارد یک کانال پلارایزرمیقطبش‌گر می شود که جهت پلارایزرقطبش‌گر به وسیله آزمایشگر

قبل از ۱۹۸۲ تمام تست‌های بل واقعی از پلارایزرهایقطبش‌گر "تک کاناله" و نامساوی‌های متعددی که برای این چیدمان طراحی شده بود، استفاده می شد.

آزمایش دوم در مقاله بسیار ذکر شده کلازر (Clauser)، هورن(Horne)، شیمونی(Shimony) و هلت(Holt)، یک آزمایش مناسب برای کاربرد عملی است. مانند آزمون CHSH، چهار زیرآزمایش وجود دارد که در هر کدام، هر یک از پلارایزرهاقطبش‌گرها یکی از دو شکل ممکن را می گیرند، اما در عوض در زیر آزمایش‌های دیگر یکی یا هر دوی پلارایزرهاقطبش‌گرها حذف هستند. مقادیر مانند قبل محاسبه می شوند و برای تخمین تست به کار می روند.

که در آن علامت ∞ غیبت یک پلارایزرقطبش‌گر را نشان می دهد.

تنها فرض نظری (به جز فرض اساسی بل در مورد وجود متغیرهای نهان محدود) که در استخراج معادله ۳ وجود دارد این است که هنگامی که یک پلارایزرقطبش‌گر قرار داده می شود، احتمال آشکار شدن هیچ فوتونی افزایش نمی‌یابد. "هیچ ارتقایی" وجود ندارد.

برخلاف این ناکارآمدی‌ها در آزمایش‌های واقعی، یک واقعیت خرد کننده ظاهر می شود: با تقریب بسیار خوبی نتایج موافق با پیش بینی‌های مکانیک کوانتومی هستند. هنگامی که آزمایش‌های ناقص چنین موافقت فوق العاده ای با پیشگویی‌های کوانتوم به ما می دهند، بسیاری از فیزیکدانان کوانتومی با جان بل موافقند که اگر یک آزمون بل بی عیب انجام شود، نامساوی‌های بل همچنان نقض می شوند. این گرایش، منجر به ظهور یک زیر شاخه جدید در فیزیک شده که اکنون با عنوان تئوری اطلاعات کوانتومی شناخته می شود. یکی از دست آوردهای مهم این شاخه جدید فیزیک این است که نقض نامساوی‌های بل، به امکان انتقال مطمئن اطلاعات منجر می‌شود که از رمز نگاری کونتومیکوانتومی استفاده می کند. (شامل حالتهای تنیدهٔ جفت ذرات)