پیر کورنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پی‌یر کورنی بزرگ‌ترین فرزند یک خانوادهٔ متمول از فرمانداران روآن بود و از کودکی با اعتقادات فرقه مذهبی [[انجمن عیسی]] ([[مردم فرانسوی|فرانسوی]] : [[ژزوییت]]) تربیت شد. او در سال ۱۶۲۸ به تحصیل حقوق پرداخت ولی چندی بعد در وکالت با ناموفقی مواجه شد. یک سال بعد، طی یک شکست عشقی، به نوشتن اولین [[کمدی]] خود،خود٬ ''مِلیت'' <ref>Mélite</ref> رو آورد که با موفقیت در پاریس مواجه شد. او در همین سال در پاریس ساکن شد و به نوشتن [[نمایش‌نامه]] پرداخت و در مدت کوتاهی به یکی از برترین درام‌نویسان فرانسه تبدیل شد. کمدی‌های او از شیوهٔ قدیمی یعنی [[فارس (ادبیات)]] فاصله گرفتند و با مد جدید زندگی در جامعهٔ پاریس آغشته شدند. کرنِی کمدی‌های خود را «"نگاره‌ای از محاوره‌های اشراف‌زادگان»" می‌دانست.

اولین تراژدی حقیقی کرنِی، ''مِده''،<ref>Médée</ref>، در سال ۱۶۳۵ نوشته شد و او در همین سال توسط [[ریشلیو]] انتخاب گشت تا دیدگاه جدیدی از نمایش‌نامه را به وجود آورد که بر فضیلت‌ها تأکید می‌کند و درباریان و اشراف‌زادگان را به نمایش می‌گذارد. او پس از مدتی، طی درگیری با ریشلیو در مورد نوشته‌هایش که از حدود تعیین شده توسط کاردینال خارج شده بودند، با او قطع رابطه کرده و به روآن بازمی‌گردد. او در سال ۱۶۳۶ مشهورترین تراژدی خود، ''[[سید (نمایش‌نامه)|سید]]'' <ref>Le Cid</ref> را می‌نویسد که با استقبال بسیار مواجه شد ولی به علت عدم رعایت برخی از [[تراژدی|قوانین تراژدی کلاسیک]] مورد انتقاد شدید برخی همچون ریشلیو قرار گرفت.

نمایش‌نامه‌های کرنِی از سال ۱۶۵۰ به بعد با موفقیت کمتری روبه‌رو شدند زیرا [[نمایش‌نامه‌نویس]]ان جدیدی از جمله [[ژان راسین]] و [[مولیر]] به سرعت دارای محبوبیت می‌شدند. پس از مدت کوتاهی ژان رسین برترین نمایش‌نامه‌نویس تئاتر فرانسوی شد و آثار او که برخلاف آثار کورنِی به موضوعاتی انسانی‌تر و کمتر قهرمانانه می‌پرداختند، با استقبال بیشتری روبه‌رو شدند. او سرانجام در سال ۱۶۷۴ با آخرین تراژدی‌اش، ''سورنا'' <ref>Suréna</ref> نوشتن را رها کرد و سرانجام در سال ۱۶۸۴ در منزلش در پاریس زندگی را ترک گفت.

* ''میدان سلطنتی'' <ref>La Place royale</ref> (۱۳۳۴)

* ''خیال کُمیک'' <ref>l'Illusion comique</ref> (۱۳۶۶)

* ''سینا'' <ref>Cinna</ref> (۱۳۴۱)

* ''پولیوکت'' <ref>Polyeucte</ref> (۱۳۴۲)

* ''دروغگو'' (۱۶۴۶)