غلامحسین نوذری: تفاوت میان نسخه‌ها

| office2 = [[فهرست نمایندگان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی|نماینده دوره چهارم]] و [[فهرست نمایندگان دوره پنجم مجلس شورای اسلامی|دوره پنجم]]<br />{{سخ}}[[مجلس شورای اسلامی]]

| office3 = مدیرعامل <br />{{سخ}}'''[[شرکت ملی نفت ایران]]'''

نوذری طی سال‌ها ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۹ نماینده کازرون در ادوار چهارم و پنجم [[مجلس شورای اسلامی]] بود. وی دارای مدرک خاک شناسيشناسی از دانشگاه شهيدشهید چمران اهواز و [[کارشناسی ارشد]] [[مدیریت صنعتی]] از [[دانشگاه تهران]] می‌باشد. غلامحسین نوذری فعالیت در [[صنعت نفت]] را از [[شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب]] آغاز نمود. وی سابقه مدیرعاملی [[شرکت نفت مناطق مرکزی ایران]]، مدیرعاملی [[شرکت ملی نفت ایران]] و ریاست هیئت مدیره [[شرکت ملی حفاری ایران]]، [[حفاری شمال]] و [[شرکت نفت پارس]] را در کارنامه شغلی خود دارد. [[محمود احمدی‌نژاد]]، رئیس جمهور وقت، در پی برکناری [[کاظم وزیری هامانه]] از [[وزارت نفت ایران]]، در سال ۱۳۸۶ طی حکمی، نوذری را به سرپرستی وزارت نفت منصوب کرد و در ۲۳ آبان همان سال، غلامحسین نوذری با کسب ۲۱۷ رأی موافق از مجلس شورای اسلامی، به عنوان وزیر نفت انتخاب شد. وی تا پایان فعالیت دولت نهم، عهده‌دار وزارت نفت ایران بود.

در پی برکناری [[کاظم وزیری هامانه]] از [[وزارت نفت ایران]]، در سال ۱۳۸۶ محمود احمدی‌نژاد، طی حکمی نوذری را به سرپرستی وزارت نفت منصوب کرد و در ۲۳ آبان همان سال، غلامحسین نوذری با کسب ۲۱۷ رأی موافق از مجلس شورای اسلامی، به عنوان وزیر نفت انتخاب شد. وی که فعالیتش در صنعت نفت را از رده‌های میانی بزرگترین تولیدکننده نفت کشور [[شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب]] آغاز کرده بود، پس از معرفی وی بعنوان وزیر نفت، به سرعت توسط بدنه نفت و مدیران نفتی پذیرفته شد و در زمان وزارتش نیز این روابط نزدیک با کارکنان نفتی را حفظ کرد و همین امر موفقیت وی را طی این دوران رقم زد. دو سال مدیریت غلامحسین نوذری بر [[وزارت نفت ایران]]، با ایجاد آرامش در نفت همراه بود. در دوران وزارت نوذری، با بهره‌گیری از زیرساخت‌های پایه‌گذاری شده در طول ۸ سال وزارت [[بیژن زنگنه]] و ادامه همان روند در دو سال وزارت [[کاظم وزیری هامانه]]، ظرفیت تولید نفت خام ایران، به بیش از ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز رسید، که کماکان رکورددار بالاترین میزان تولید نفت در ادوار مختلف پس از انقلاب ۱۳۵۷ محسوب می‌شود.

با شروع فعالیت دولت دهم نیز قرار بود نوذری در جایگاه خود بعنوان وزیر نفت، ابقاء شود، اما احمدی‌نژاد در دقایق آخر، وی را از فهرست کابینه جدید حذف کرد و وزیر بازرگانی کابینه نخست خود را، که عملأ هیچگونه شناختی از صنعت نفت نداشت، بدون داشتن سابقه و پیشینه مدیریتی در شرکت‌های صنعتی، بعنوان وزیر نفت دولت دهم به مجلس معرفی نمود. با روی کار آمدن [[مسعود میر کاظمی]] در وزارت نفت، صنعت نفت ایران از حیث مدیریتی، یک شخم اساسی زده شد، که در پی آن بیش از ۲۵۰ مدیر ارشد و حتی میانی صنایع نفت و گاز ایران، از بدنه مدیریتی نفت کنار گذاشته شدند و اغلب افرادی نا آشناناآشنا با صنعت، از فروشگاه اتکا، شرکت‌های خودروسازی، وزارت بازرگانی و گروهی نیز از رتبه‌های سازمانی بسیار پایین، جایگزین مدیران پیشین شدند. دوره وزارت نوذری نیز همچون وزیری هامانه با مقاومت در مقابل فشارهای دولت مبنی بر ایجاد تغییرات گسترده مدیریتی در بدنه وزارت نفت و شرکت‌های تابعه آن، همراه بود. این فشارهای سیاسی گرچه در مقاطعی به عزل و نصب‌هایی در سطح مدیران ارشد وزارت نفت، انجامید ولی نوذری همواره با ورود افراد سیاسی به صنعت نفت ممانعت بعمل آورد، که با ورود مسعود میرکاظمی به وزارت نفت، این امر تحقق پیدا کرد و با عزل و نصب‌های غیرکارشناسی، ماه‌ها پیش از شروع تحریم‌های ایالات متحده، بحران مدیریتی به کاهش چشم‌گیر میزان تولید نفت و گاز ایران انجامید.