اکسپرسیونیسم انتزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ شاهد ورود [[ایالات متحده آمریکا]] به بازار جهانی هنر بود. در برگردان آمریکایی ایده‌های نوگرایانه اروپایی، شکل‌های هندسی [[کوبیسم]]، آثار و رنگ‌های هیجان‌نمایانه آلمانی، و لحظه‌گرایی [[فراواقع‌گرایی|فراواقع‌گرایانه]] با هم مخلوط شدند و در بوم‌های بزرگ نقاشی که گاه به اندازه یک دیوار می‌شدند، نمود پیدا کردند. این هنگامی بود که [[نیویورک]] در دهه ۱۹۳۰ توانسته بود فضایی مستعد برای رشد هنر نوین در آمریکا ایجاد کرده باشد. پیدایش [[فاشیسم]] و احتمال جنگ در [[اروپا]]، همچنین فضای پس از [[رکود بزرگ]]، طیف‌های مختلف هنرمندان مهاجر و بومی را در نیویورک برخورد داده بود.{{پا|<ref>{{پک|۲۰۱۴|ک=Art in Time|زبان=en|ص=106}}}}</ref>

[[موزه هنر مدرن]] (MoMA) نیویورک در سال ۱۹۳۷، نقاشی [[گرنیکا (نقاشی)|گرنیکا]] اثر [[پیکاسو]] را به نمایش گذاشت و در همان سال، نمایش آثار [[واسیلی کاندینسکی]] در مراسم گشایش [[موزه گوگنهایم نیویورک|موزه سولومون آر. گوگنهایم]] آغازگر موجی تازه در میان هنرمندان ساکن نیویورک شد. دیدار [[دیه‌گو ریورا]]، نقاش نامدار مکزیکی، از نیویورک و نقاشی‌های با ابعاد بزرگ او، هنرمندان نیویورکی را با ابعاد غیرمعمول آشنا کرد و [[هانس هافمن]] آلمانی و مهاجر، نخستین آموزه‌های نگری در زمینه هنر هیجان‌نمایی انتزاعی را ساختاربندی کرد.{{پا|<ref>{{پک|۲۰۱۴|ک=Art in Time|زبان=en|ص=106}}}}</ref>