در کتاب مقدس و جامعۀ ایمان دار، '''"قدم زدن با خدا"،''' '''"حضور خدا در بین قوم خود"، "زیستن خدا در میان قوم ایمان دار"''' و ... اصلاحاتی است که کتاب مقدس از آن ها به عنوان یک نماد از نزدیکی خداوند و قوم ایمان دار استفاده می کند. نه اینکه خداوند واقعا در بین مردم عادی یک نفر باشد که خانه ای داشته باشد دو پا داشته باشد و رفت و آمد کند! همچنین مشهورترین اصلاحاصطلاح آشنا از این این دست، عبارت "'''خانۀ خدا'''" است! عبارت '''"خانۀ خدا"''' یک عبارت آشنا برای بسیاری است. اما آیا این عبارت به معنی این است که خداوند برای حفظ خود از باد و باران و سرما و گرما نیازمند یک چهاردیواری است ؟ خیر، عبارت خانۀ خدا یک اصطلاح کتاب مقدسی است،است که از زمان موسی نبی، به عنوان نمادی از حضور خداوند بین قوم خود به کار می رفته است. تورات بارها به این موضوع اشاره می کند که خداوند بدنی فیزیکی همانند انسان ندارد که نیاز به راه رفتن و غیره داشته باشد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تورات، بخش اعداد، باب23، آیۀ 19|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=انجیل، انجیل یوحنا، باب 4، آیۀ 24|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تورات، بخش خروج، باب 20، آیۀ 4|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref> و اینکه جهان ظرفیت حضور خداوند را ندارد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، کتاب یکم پادشاهان، باب 8، آیۀ 27|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>. با همین ادبیات است که در تورات، استفاده از عبارت "'''راه رفتن خدا در باغ عدن'''" ، به دنیای پاک و نیکی اشاره دارد که در آن انسان بابه سبب نبود بدی به خداوند بسیار نزدیک بود وبود، انسان گناهی نکرده بود که بین او و خداوند فاصله ایجاد شود. یهودیان ایمان دار به خوبی می دانستند که خداوند هیچ بدنی ندارد و به همین دلیل از ساختن بت و مجسمه برای نشان دادن خدا پرهیز می کردند. مسیحیان نیز پیرو همین رویه بودند و در نگاهی وسیع تر، به جای یک عمارت و چهاردیواری، در ابتدا عیسی مسیح و سپس هر انسان مومن را خانۀ خدا می دانند.
=== آیا خداوند نمی دانست که آدم و حوا کجا هستند؟!!! ===
در کتاب مقدس (تورات و انجیل) بارها و بارها به اینکه خداوند دانای کل و علمش نا محدود است، اشاره شده است<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، زبور، باب 147، آیۀ 5|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، کتاب اول سموئیل، باب 2، آیۀ 3|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، کتاب اشعیا، باب 5، آیۀ 9|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد جدید، نامۀ اول یوحنا، باب 3، آیۀ 19 و 20|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، زبور، باب 139، آیۀ 4|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد جدید، انجیل متی، باب 10، آیۀ 30|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد قدیم، ایوب، باب 37، آیۀ 16|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>. این روایت که خداوند در باغ عدن راه رفت و انسان را صدا زد و از او پرسید که کجاست، نشان دهندۀ این است که بشر در آغاز در دنیای پاکی که انسان در صمیمیت با خداوند بود می زیست،زیست و پس از آن که بشر فهمید چگونه می تواند بدی کند و به عبارتی وارد دنیای همراه با بدی شد، خداوند است که ابتدا به دنبال انسان می آید و برای او دل می سوزاند. سوال این است که اگر تورات خداوند را نادان معرفی کرده است، پس خدا از کجا می دانست که انسان از درخت ممنوعه استفاده کرده است؟ تورات از بیان کل این روایت هدفی دارد، و آ ن اینکه دنیایی که خداوند آفریده بود پاک بود، و وقتی انسان به دنبال بدی می رود، این خداوند است که به دنبال نجات انسان از این دنیای همراه با بدی است،پشت در قلب انسان ایستاده و می کوبد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب مقدس بخش عهد جدید، مکاشفۀ یوحنا، باب 3، آیۀ 20|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>، انسان را صدا می زند که کجایی و انبیا را به دنبال او می فرستد.
