کنسرتو پیانو شماره ۹ (موتسارت): تفاوت میان نسخه‌ها

موومان اول آن به طرز غیرمنتظره‌ای با ورود سولیست در میزان سوم آغاز می‌شود و به نوعی الهام بخش کنسرتوهای چهارم و پنجم [[بتهوون]] بوده است. موومان اول به همین شکل سؤال و جواب بین ارکستر و پیانو ادامه می‌یابد. موتزارت دو کادانس برای این مومان نوشته است.

موومان دوم در [[گام مینور]] مربوط به موومان اول یعنی دو مینور نوشته شده. موومان دوم تنها ۵ [[کنسرتو]] [[پیانو]] [[موتزارت]] در گام مینور است:

موتزارت برای این موومان نیز دو کادانس نوشت.

موومان سوم نیز که با [[تک نوازی]] سولیست آغاز می‌شود در [[دید کلی]] در فرم روندو است. همانند کنسرتو ک. ۴۸۲ که پیشتر به آن اشاره شد، در میان قطعه یک منویت با کاراکتر آرام دیده می‌شود و سپس قطعه در سرعت اصلی پایان می‌پذیرد. آلفرد برندل این کنسرتو را یکی از [[عجایب جهان]] نامیده است.<ref name="piano the art">هنر پیانو، دیوید دوبال</ref>