فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بی طرفیبی‌طرفی}}

فلسطین در دوران‌های حتی قدیمی تر به ناحیه‌ای محدود تر در کنار مرز دریای مدیترانه اطلاق می‌شد. در معنی جغرافیایی گسترده‌تر آن فلسطین می‌تواند به منطقه‌ای اشاره کند که شامل مناطق اسرائیلی و فلسطینی، بخش‌هایی از [[اردن]]، [[لبنان]] و [[سوریه]] باشد.<ref name=PEF>{{cite web|title=The Palestine Exploration Fund|publisher=The [[Palestine Exploration Fund]]|url=http://www.pef.org.uk/oldsite/Paldef.htm|accessdate=4 April 2008}}</ref><!-- تکمیل یادکرد توسط ربات از ویکی انگلیسی --><ref name=George>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= Forji Amin George|نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www.expertlaw.com/library/international_law/palestine.html Is Palestine a State?] |ژورنال= |نشریه=Expert Law |تاریخ= June, {{چر}}2004 |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2008-04-04.</ref> فلسطین همچنین می‌تواند به ناحیه‌ای که در ابتدای قرن بیستم تحت [[قیومیت بریتانیا بر فلسطین|قیومیت بریتانیا]] پس از شکست امپراطوری عثمانی در جنگ جهانی اول درآمد باشد. فلسطین همچنین ممکن است به کشور فلسطین که توسط السلطة الوطنیة الفلسطینیة (حکومت خودگردان فلسطین) اعلام شده و توسط بیش از صد کشور به رسمیت شناخته می‌شود اطلاق شود.<ref>* {{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://web.archive.org/web/20060404074703/www.pna.gov.ps/Government/gov/recognition_of_the_State_of_Palestine.asp International Recognition of the State of Palestine] |ژورنال= |نشریه=Palestinian National Authority |تاریخ= 2003 |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2009-01-09.

* {{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= Francis A. Boyle|نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://ejil.oxfordjournals.org/cgi/reprint/1/1/301 The Creation of the State of Palestine] |ژورنال= |نشریه=European Journal of International Law |تاریخ= 1990 |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2009-01-09.</ref> سایر نام‌های استفاده شده جهت اشاره به این کشور عبارتند از: [[سرزمین مقدس]] (زبان عربی: ''الأرض المقدسة''، در زبان عبری: ''ארץ הקדש''، زبان لاتین: ''ترا سانکتا'')،.

این منطقه به سه ناحیه تقسیم می‌شد. ناحیهٔ جنوبی ''رتنیو'' (که ''[//[:en.wikipedia.org/wiki/:djahy |Djahy]]'' نامیده می‌شد) شامل اسرائیل جدید و [[اراضی فلسطینی]]، ناحیهٔ مرکزی شامل لبنان و ناحیهٔ شمالی (که ''[//[:en.wikipedia.org/wiki/:armurru |Amurru]]'' نامیده می‌شد) شامل ساحل سوریه تا شمال [[رودخانه اورنتس|رودخانهٔ اورنتس]] در نزدیکی ترکیه بود.

در نتیجهٔ [[اولین جنگ یهودیان-رومیان]] (۶۶-۷۳۶۶–۷۳)، اورشلیم غارت شد؛ معبد دوم نابود شد؛ و تنها، دیوار غربی باقی‌ماند. در سال ۱۳۵، پس از سقوط شورش [[بار کخبا|شورش یهود به رهبری بار کخبا]] در ۱۳۲، پادشاه روم [[هادریان]] اکثر یهودی‌ها را از سرزمین یهود بیرون راند و بنابراین بسیاری از یهودی‌ها در سامره و ایالت جلیل به سر می‌بردند. وی همچنین نام ناحیهٔ رومی یهود (اسرائیل) را به ''سوریه فلسطین'' تغییر داد. رومی‌ها همچنین برای ایجاد جنگ روانی سعی بر تغییر نام اورشلیم به ''آلیا کپیتولینا'' کردند که این نام جدید دوام نیافت. با گذشت زمان از نام ''سوریه فلسطین'' تنها ''فلسطین'' باقی‌ماند و در طول این مدت فلسطین به بخشی سیاسی و اجرایی در داخل قلمروی [[امپراتوری روم]] تبدیل شده بود.

در حدود سال ۳۹۰، فلسطین به سه ناحیه تقسیم شد: ''پلستینا پریما''، ''سکوندا'' و ''تریتا'' (''فلسطین اول''، ''دوم'' و ''سوم''). ''فلسطین اول'' شامل یهود، سامره، ساحل و [[پری (سرزمین مقدس)|پری]] بود که حاکم آن در [[کاساری پلستاین|کاساری]] زندگی می‌کرد. ''فلسطین دوم'' شامل ایالت جلیل، درجزریل پایینی، نواحی شرق ایالت جلیل و بخش غربی دکاپلیس سابق بود و حکومت آن در سایتوپلیس قرار داشت. '' فلسطین سوم'' شامل نگو، اردن جنوبی که زمانی بخشی از ناحیه عرب بود و پیشتر ناحیهٔ [[شبه جزیره سینا|سینا]] بود و پترا مقر حکومت آن بود. نام دیگر فلسطین سوم پلستینا سالوتاریس بود. این تقسیم بندیتقسیم‌بندی ناحیهٔ عرب را بخشی از اردن شمالی در شرق پری قرار داد. حکومت بیزانس بر فلسطین در زمان تصرف پارس‌ها در سال ۶۱۴ موقتاً خاتمه یافت و سپس بعد از ظهور اسلام در شبه جزیره عرب و فتح منطقه توسط نیروهای اسلام که در سال ۶۳۵ آغاز شد، حکومت آن‌ها بر این منطقه برای همیشه به پایان رسید.

پس از کنترل دوبارهٔ مسلمانان بر فلسطین در قرن ۱۲ و ۱۳، تقسیم بندیتقسیم‌بندی نواحی دوباره انجام گرفت و در این مدت مرزها به سرعت تغییر می‌کردند. در ۱۲۶۳/۱۲۹۱ این کشور بخشی از قلمروی [[سلطان مملوک]] در مصر بود.

نیروی اعزامی مصر به رهبری انگلیس که تحت فرماندهی ادموند آلن بای، وایکانت اول آلن بای، در تاریخ ۹ دسامبر، ۱۹۱۷ بیت المقدس را تصرف کرده و به دنبال شکست نیروهای ترکیه در فلسطین در نبرد مگیدو در سپتامبر ۱۹۱۸ تمامی مشرق را اشغال کرد.<ref>هیوز، ۱۹۹۹، صفحه ۱۷؛ صفحهصفحهٔ ۹۷</ref>

== فلسطین تحت [[قیمومت]] انگلیس (۱۹۴۸-۱۹۲۰۱۹۴۸–۱۹۲۰) ==

استفاده رسمی از واژهٔ انگلیسی ''فلسطین'' با اعطای حکم [[قیمومت]] فلسطین به انگلیس بار دیگر رایج شد. در آغاز این دوره، نام ''ارتز ییسریل'' (''سرزمین اسرائیل'' به زبان عبری) از طریق یک تمبر پستی در سال ۱۹۲۰، توسط [[هربرت ساموئل]] نخستین نماینده انگلیس در فلسطین که بین سالهای ۱۹۲۵-۱۹۲۰۱۹۲۵–۱۹۲۰ این سمت را در اختیار داشت رایج شد. مقامات [[وزارت امور خارجه]] انگلیس به این اقدام وی اعتراض کردند اما با انتقال مسئولیت فلسطین از وزارت امور خارجه به وزارت مستعمرات این اقدام وی به دست فراموشی سپرده شد.

در ژوئیه ۱۹۲۰، نیروهای فرانسه فیصل اول از عراق (فیصل بن حسین) را از دمشق بیرون راندند و به فرمانروایی کم اهمیتکم‌اهمیت وی بر منطقه اردن یعنی جایی که سران محلی سابقاً با هرگونه قدرت مرکزی مخالفت می‌کردند پایان دادند. شیوخ، که پیش‌تر پیمان وفاداری با شریف منعقد کرده بودند، از انگلیسی‌ها خواستند اداره منطقه را بر عهده بگیرند. هربرت ساموئل خواستار گسترش حیطه اختیار دولت فلسطین تا اردن شد، اما در دیدار [[وینستون چرچیل]] و امیر عبدالله از اردن که در مارس ۱۹۲۱ در قاهره و بیت‌المقدس انجام شد قرار بر این شد که امیر عبدالله (در آغاز تنها برای شش ماه) از سوی دولت فلسطین اداره این منطقه را بر عهده بگیرد. در تابستان ۱۹۲۱ اردن به سرزمین‌های تحت قیمومت ملحق شد، اما از شرط سرزمین ملی یهودیان مستثنی شد. در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۲ جامعه ملل ضوابط سرپرستی انگلیس بر فلسطین و اردن را تاییدتأیید کرد. در ۱۶ سپتامبر جامعه ملل رسماً یادداشتی از آرتور بالفور (لرد بالفور) را که تاییدتأیید می‌کرد اردن باید از بندهای مربوط به تأسیس سرزمین ملی یهودیان و نیز «تسهیل» مهاجرت یهودیان به این سرزمین و اسکان آنان مستثنی شود تصویب کرد. در واقع، در حالیکه عرب‌ها به راحتی می‌توانستند در فلسطین اسکان یابند، انگلیسی‌ها از اسکان یهودیان در اردن ممانعت می‌کردند. (رجوع شود به [http://domino.un.org/unispal.NSF/fd807e46661e3689852570d00069e918/e211072996e780b9052565f000651656 سند مربوط به ورود یهودیان به اردن]) اردن در اصل ۷۷ درصد از فلسطین را تشکیل می‌داد بدین ترتیب رهبران یهودیان اعتقاد داشتند این امر یک بی‌عدالتی آشکار و تقسیم ناعادلانه سرزمینی بود که بر اساس [[اعلامیه بالفور]] به عنوان سرزمین ملی یهودیان در نظر گرفته شده بود.

اعطای حق قیمومت به دلیل نگرانی‌های [[ایالات متحده آمریکا]] در ارتباط با جاه‌طلبی‌های استعمارگرانه انگلیس و نیز نگرانی‌های ایتالیا در مورد اهداف فرانسه به تاخیرتأخیر افتاد. فرانسه نیز تا زمانی که اعطای حق قیمومت سوریه به این کشور نهایی نشده بود از توافق در مورد فلسطین امتناع می‌کرد. به گفتهٔ لوئیس.

: «اعتراضات آمریکائیان به صدور حکم قیمومت به همراه مثلث اختلافات بین ایتالیا، فرانسه و انگلیس به خوبی نشان می‌دهد چرا احکام قیمومت الف تا چهار سال پس از امضای معاهده کنفرانس صلح پاریس در سال ۱۹۱۹ محقق نشد....نشد… اسناد انگلیس به وضوح نشان می‌دهد که صبر و دیپلماسی بالفور منجر به صدور نهایی احکام قیمومت الف برای سوریه و فلسطین در ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۳ شد».

== خاستگاه و سیر تحول مسئله فلسطین: ۱۹۸۸-۱۹۱۷۱۹۸۸–۱۹۱۷ ==

مارک جی. توماس (۲۰۰۰) عنوان می‌کند «هاپلوتایپ‌های کروموزوم‌های Y عرب‌های فلسطینی و اسرائیلی نشاندهندهٔ ساخت‌های فرعی جغرافیایی و تداخل عمده با هاپلوتایپ‌های یهودیان است». ''Human Genetics'' ۱۰۷(۶): ۶۳۰-۶۴۱۶۳۰–۶۴۱.</ref>

یک بررسی دیگر توسط همین گروه با هدف مشخص کردن ارتباط ژنی میان سه جامعهٔ یهودی (اشکنازی، سفاردی و کردی) دو گروه هاپلوتایپ کروموزوم YEu۹ و Eu۱۰ را به عنوان نشاندهندهٔ قسمت عمدهٔ نژاد خاورمیانه شرح داد. چنین به نظر می‌رسد که Eu۹ مربوط به شمال [[ترکیه]] وEu۱۰ مربوط به جنوب آن می‌باشد. در کردهای مسلمان و یهود Eu۹ زیاد است، اما Eu۱۰ که در مسلمانان فلسطینی زیاد است در بین این افراد کم است. این بررسی نشان داد که کروموزوم‌های Y در عرب‌های مسلمان و عرب بادیه نشین نشاندهندهٔ ارتباطات نژادی با ساکنان جدید منطقه و ارتباطات نژادی دیگر با سایر افراد می‌باشد. ارتباطات نژادی اولیه در واقع بخشی از کروموزوم مشترک با یهودی‌ها می‌باشد. طبق طرح ما، مهاجرت‌های اخیر همان‌طوری که از کروموزوم Eu ۱۰ ویژهٔ عرب‌ها که شامل مدل‌های هاپلوتایپ مشاهده شده در فلسطینی‌ها و عرب‌های بادیه‌نشین مشهود است، اغلب از شبه‌جزیرهٔ عرب بوده‌است. این بررسی نشان می‌دهد که کروموزوم‌های Y یهودی‌ها بخش مهمی از عوامل ژنتیکی منطقه را شامل می‌شود و خصوصاً یهودی‌ها ارتباط ژنتیکی زیادی با افراد ساکن در شمال ترکیه داشته‌اند..<ref>[http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=11573163 Journal Article:] Almut Nebel, Dvora Filon, Bernd Brinkmann, Partha P. Majumder, Marina Faerman, Ariella Oppenheim. ۲۰۰۱2001. «"The Y Chromosome Pool of Jews as Part of the Genetic Landscape of the Middle East»". ''Human Genetics'' ۶۹(۵): ۱۰۹۵–۱۱۱۲.</ref></blockquote>

در سال ۱۹۰۲، [[سیر جمز فریزر]] در کتابش بنام [[شاخه طلایی|شاخهٔ طلایی]] که دربارهدربارهٔ نظریهٔ وی در مورد ریشه‌های مذهب می‌باشد، عنوان کرد که اکثر عرب‌های فلسطین از تبار [[مردم یبوسی]] و [[کنعانی]] هستند:

با این وجود نتایج این بررسی نشان می‌دهد که فلسطینی‌ها از لحاظ ژنتیکی با [[مصری‌ها]]، [[لبنانی‌ها]]، [[مردم ایران|ایرانی‌ها]]، [[کرتان]]، [[مقدونیه‌ای‌ها]]، [[ساردنی‌ها]]، [[مردمان ترک|ترک‌ها]]، [[ارمنی‌ها]] و همچنین [[الجزایری‌ها]]، [[اسپانیایی‌ها]]، [[افراد فرانسوی|فرانسوی]]، [[افراد ایتالیایی|ایتالیایی]] و [[بایسکی‌ها]] ارتباطاتی دارند.دارند؛ بنابراین این شرایط نمی‌تواند پاسخگویی مسئلهٔ مهاجرت باشد.

[[یوزیل شملز]] که یک جمعیت‌شناس است در بررسی‌های خود از اسناد ثبت‌شدهٔ عثمانی در مورد جمعیت اورشلیم و حبرون در سال ۱۹۰۵ متوجه شد که اغلب شهروندان عثمانی ساکن در این مناطق، که تشکیل دهندهٔ یک سوم از [[جمعیت فلسطین]] بودند درهمان محل تولد خود زندگی می‌کردند. خصوصاً در مورد مسلمانان، ۱/۹۳٪ در همان محل تولد خود در فلسطین ساکن بودند و ۲/۵٪ از آن‌ها که متولد بخش‌های مختلف فلسطین بودند در سایر مناطق غیر از زادگاه خود در فلسطین ساکن بودند و محل تولد ۶/۱٪ خارج از فلسطین بوده‌است. خصوصاً در مورد مسلمانان، ۱/۹۳٫۴٪ در همان محل تولد خود در فلسطین ساکن بودند و ۲/۵٪ از آن‌ها که متولد بخش‌های مختلف فلسطین بودند در سایر مناطق غیر از زادگاه خود در فلسطین ساکن بودند و محل تولد ۶/۱٪ خارج از فلسطین بوده‌است. در مورد یهودی‌ها (به استثنای افرادی که جزء شهروندان عثمانی نبوده‌اند) ۵۹٪ در همان محل تولد خود در فلسطین ساکن بودند و ۹/۱٪ از آن‌ها که متولد بخش‌های مختلف فلسطین بودند در سایر مناطق غیر از زادگاه خود در فلسطین ساکن بودند و محل تولد بیش از ۳۹٪ از آن‌ها خارج از فلسطین بودهاست.<ref>Schmelz, ۱۹۹۰1990, pp. ۱۵15-۶۷67.</ref>

«همانطورهمان‌طور که نتایج بررسی‌های مورخان و جمعیت‌شناسان جدید فلسطینی نشان می‌دهد، جمعیت عرب در اواسط قرن ۱۹ دوباره رشد کرد. این رشد نتیجهٔ عامل جدیدی بود: انقلاب جمعیتی. تا دههٔ ۱۸۵۰ هیچ گونه افزایش ''طبیعی'' در جمعیت نبود، اما پیدایش روش‌های درمانی نوین و تأسیس بیمارستان‌های مدرن توسط مقامات عثمانی و خارجیان مسیحی این وضعیت را تغییر داد. تعداد تولدها ثابت بود، اما [[مرگ و میر نوزادان]] کاهش یافت. این شرایط دلیل اصلی رشد جمعیت عرب بود. شکی نیست که کارگران مهاجر از سوریه و اردن به فلسطین آمده و آنجا ساکن شدند. اما در این مورد بحث نشده که قطعاً [[مهاجرت معکوس]] هم بوده‌است. بطور مثال در حبرون رسم شده بود که افراد برای تحصیل و کار به قاهره بروند، که در نتیجه گروهی از جمعیت حبرون از قرن ۱۵بطور دائم در قاهره زندگی می‌کردند. نیروی کار غیرماهر از اردن و اطراف به فلسطین می‌آمدند، اما در عوض پیش از ۱۹۴۸ بسیاری از فلسطینیان تحصیل کرده که کاری در فلسطین نیافتند جذب اردن شدند. از لحاظ جمعیت‌شناسی، این انتقالات جمعیتی در مقایسه با عامل طبیعی افزایش جمعیت کمرنگ و کم‌تاثیر هستند».<ref>Porath, Y. (۱۹۸۶). [http://www.nybooks.com/articles/5249 Mrs. Peters's Palestine]. ''New York Review of Books''. [[۱۶16 January]], ۳۲(۲۱ & ۲۲).</ref>

بر اساس آمار ادارهٔ آمار مرکزی اسرائیل، درماه می سال ۲۰۰۶، جمعیت اسرائیل برابر با ۷ میلیون نفر بود که ۷۷٪ [[یهودی]]، ۵/۱۸٪ [[عرب]] و ۳/۴٪ از سایر ریشه‌ها بوده‌اند..<ref name="pdf۲pdf2">{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده=Central Bureau of Statistics, {{چر}}Government of Israel |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www1.cbs.gov.il/shnaton56/st02_01.pdf Population, by religion and population group] |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2006-04-08. {{PDFlink}}</ref> بر اساس آمار از یهودی‌های اسرائیل ۶۸٪ [[(شخص) بومی اسرائیل|بومی اسرائیل]] (متولد اسرائیل)، اغلب نسل دوم و یا سوم از اسرائیلی‌ها هستند و ۱۰٪ از [[کشورهای عرب|جهان عرب]] از[[آسیا]] و [[آفریقا]] هستند.<ref name="pdf۳pdf3">{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده=Central Bureau of Statistics, {{چر}}Government of Israel |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www1.cbs.gov.il/shnaton56/st02_24.pdf Jews and others, by origin, continent of birth and period of immigration] |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2006-04-08. {{PDFlink}}</ref>

طبق آمار فلسطینی‌ها بیش از ۴/۲ میلیون [[فلسطینی]] در [[ساحل غربی]] زندگی می‌کنند. طبق یک بررسی که در ششمین کنفرانس Herzliya دربارهٔ تراز امنیت ملی اسرائیل ارائه شد،<ref name=Herzliya>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www.pademographics.com] |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}}</ref> ۴/۱ میلیون فلسطینی وجود دارد. طبق آمار فلسطینی‌ها بیش از ۴/۱ میلیون فلسطینی دیگر در [[نوار غزه]] هستند.

* [//[:en.wikipedia.org/wiki/:Palestine |ویکی‌پدیای انگلیسی]]