متحدسازی آلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
'''یگانگی المان''' مجموعه‌ای از رویدادها در قرن ۱۹ میلادی بود که به یکپارچگی [[آلمان]] و اعلام تأسیس [[امپراتوری آلمان]] در ۱۸ ژانویه ۱۸۷۱ میلادی در [[تالار آیینه‌ها|تالار آینه‌ها]] در [[کاخ ورسای]] [[فرانسه]] انجامید و تمامی دولت‌های آلمانی، [[ویلهلم یکم، امپراتور آلمان|ویلهلم اول]] شاه [[پروس]] را پس از پیروزی در [[جنگ فرانسه و پروس]]، به عنوان امپراتور آلمان شناختند. در واقع این وقایع باعث تشکیل دولتی [[فئودالی]] در آلمان گشت؛ زیرا، این کشور دارای نژادها و زبان‌های مختلفی بود.
 
پس از آنکه امپراتور [[فرانسیس دوم]] تاج امپراتوری را در بحبوحه [[جنگ‌های ناپلئونی]] کنار گذاشت، [[امپراتوری مقدس روم]] که از ۳۵۰ دولت جدا از هم تشکیل شده بود، در ۶ اوت ۱۸۰۶ میلادی به طور کامل منحل شد. با این وجود، عقاید آزادی خواهانهانقلابی ملت آلمان که از [[انقلاب فرانسه]] نشات گرفته بود و طی [[جنگ‌های انقلاب فرانسه]] گسترش یافته بود، آنها را به سوی هدف یکپارچگی آلمان به پیش برد.
 
بعد از [[کنگره وین]] در ۱۸۱۵ میلادی، سرزمین‌های آلمانی در قالب [[کنفدراسیون آلمان]] به رهبری [[امپراتوری اتریش|اتریش]] قرار گرفتند اما اتریشی‌ها به قدرت گرفتن تدریجی [[پادشاهی پروس|پروس]] دقت نکردند و این موضوع باعث سر برآوردن این قدرت در میان دولت‌های آلمانی شد و به ایجاد کینه و دشمنی میان این دو سرزمین انجامید.
خط ۵۴:
شهریارنشین‌های شمالی آلمان به سرعت نیروهای خود را در کنار پروس بسیج کردند. از آنجا که جنگ از سوی فرانسه آغاز شده بود، بیسمارک به آسانی توانست شهریارنشین‌های جنوبی آلمان را هم با خود همراه سازد.
 
در صحنه بین‌الملل نیز بیسمارک توانست بی‌طرفی اتریش-مجارستان (که به حمایت پروس در برابر روسیه نیازمند بود)، ایتالیا (که از پشتیبانی ناپلئون سوم از کاتولیک‌ها در نبرد ۱۸۶۸ رم دلخور بود) و روسیه (که هنوز از آثار [[جنگ کریمه]] بهبود نیافته بود) تضمین کند. بریتانیا نیز به خاطر [[جنگ فرانسه و مکزیک|دخالت ناپلئون در [[مکزیک]] در سالها ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۸، ادعای او در مورد [[بلژیک]] و پرستیژی که پس از جنگ کریمه به عنوان ناجی ملت‌های ضعیف بالکان به دست آورده بود با گوشمالی فرانسه مخالفتی نداشت.<ref name=":0" />
 
به این ترتیب در حالی‌که فرانسه در انزوای کامل سیاسی قرار داشت جنگ میان دو کشور در اوت ۱۸۷۰ رخ داد. نیروهای پروس از نظر تعداد، تجهیزات و فرماندهی به مراتب سرآمدتر از نیروهای فرانسوی بودند، به طوری که در کمتر از یک ماه آثار شکست در ارتش فرانسه پدیدار شد. در اول سپتامبر ۱۸۷۰، ناپلئون سوم که در منطقه [[سدان]] در شمال فرانسه محاصره شده بود بدون قیدوبند تسلیم و خواستار آتش‌بس شد. با رسیدن خبر اسارت امپراتور به پاریس، مردم این شهر شورش کرده و با برانداختن [[امپراتوری دوم فرانسه]]، [[جمهوری سوم فرانسه]] را تشکیل دادند.
 
در اول سپتامبر ۱۸۷۰، ناپلئون سوم که در منطقه [[سدان]] در شمال فرانسه محاصره شده بود بدون قیدوبند تسلیم و خواستار آتش‌بس شد. با رسیدن خبر اسارت امپراتور به پاریس، مردم این شهر شورش کرده و با برانداختن [[امپراتوری دوم فرانسه]]، [[جمهوری سوم فرانسه]] را تشکیل دادند.
 
ارتش پروس و متحدان پیشروی خود را تا پاریس ادامه دادند و [[کاخ ورسای]] را به مقر فرماندهی ارتش تبدیل کردند. در روز ۱۸ ژانویه ۱۸۷۱ شهریاران آلمانی که در [[تالار آیینه‌ها|تالار آینه]] در کاخ ورسای جمع شده بودند، تاج خود را تقدیم ویلهلم اول کردند و امپراتوری آلمان که به آلمانی دوشس رایش گفته می‌شود اعلام موجودیت کرد.