[[اندی وارهول]] و [[روی لیکتنستاین]] بیش از هر هنرمند دیگری جنبش پاپ آرت را در آمریکا پیش بردند و نظریههای این دو به چیزی که امروزه به عنوان هنر پاپ شناخته میشود شکل داد. به جز این دو نفر از اوایل دهه ۱۹۶۰ ایده استفاده از موضوعات پیش و پا افتاده و حتی مبتذل جامعه شهری آمریکا در آثار هنرمندان دیگری مثل کلاوس اولدنبرگ، تام وسلمان و جیمز روزن کوئست قابل تشخیص بود.
لیکتنستاین میکوشید با بازسازی یا دوباره سازی ماشینیماشینی، دقیق و موشکافانه المانهای فرهنگی-هنری مختلف فاصله خود را با شیوههای احساسی اکسپرسیونیستهای انتزاعی برجسته کند و حتی از اشاره مستقیم به آثارشان نیز امتناع نمیکرد، لیکتنسستاین عقیده داشت ایجاد دگرگونی معنوی به هیچ عنوان وظیفه هنر نیست.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =آرچر | نام = مایکل| پیوند نویسنده = | عنوان = هنر بعد از ۱۹۶۰| ترجمه = کتایون یوسفی| جلد = | سال = ۱۳۹۴| ناشر =حرفه هنرمند |مکان = تهران| شابک = 9789649694390| صفحه =۱۶ تا ۲۱ | پیوند = | تاریخ بازبینی = }}</ref>
[[اندی وارهول]] شناخته شدهترین هنرمند این جنبش و شاهزاده پاپ آرت است.<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی= مستوفی|نام= فربد|عنوان=اندی وارهول، “شاهزاده پاپ” |نشانی= http://www.pellemag.com/?p=1607|بازبینی= ۲۵ مارس ۲۰۱۷|اثر= |تاریخ= ۹ تیر ۱۳۹۳|ناشر= مجله ی پلّه|نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=}}</ref>