دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

از آغاز تاسیستأسیس [[دانشسرای عالی]] در سال [[۱۳۰۷]] به مدت ۱۰ سال تمام تدریس جغرافیا بر عهده [[مسعود کیهان|ماژور مسعودخان کیهان]] و [[عباس اقبال آشتیانی]] بود، تا اینکه در سال تحصیلی [[۱۳۱۷]]-[[۱۳۱۸]] [[محمدحسن گنجی|دکتر محمد حسن گنجی]] که تحصیلات خود را در [[انگلستان]] انجام داده بود به همراه دکتر احمد مستوفی که از [[فرانسه]] دکترای خود را دریافت کرده بود و احمد سعادت به استادان مزبور پیوستند. بجز دو سالی که دکتر خسرو شباهنگ هم در ردیف معلمان جغرافیای دانشسرای عالی درآمد، آموزش جغرافیا بر عهده همین چند نفر بود.<ref name=rajabloo />

پس از جدا شدن و استقلال رشتهٔ جغرافیا از تاریخ در سال ۱۳۴۰ و بازنشسته شدن ماژور مسعودخان کیهان و عباس اقبال، گروه تازه‌تاسیس جغرافیا در سال ۱۳۴۲ [[دره میرحیدر|دکتر دره میرحیدر]] را که دکترای خود را در گرایش [[جغرافیای سیاسی]] از [[آمریکا]] دریافت کرده بود به عضویت هیئت علمی دانشگاه درآورد، و مسولیت آموزش بسیاری از درس‌هایی که قبلاقبلاً بر عهدهٔ [[محمدحسن گنجی|دکتر گنجی]] و دکتر مستوفی بود، به وی سپرده شد. در همان زمان دکتر کاظم ودیعی و دکتر جهانگیر صوفی، و دکتر ربیع بدیعی به صورت استاد حق‌التدریسی برای آموزش دروس تخصصی خود با دانشگاه تهران همکاری می‌کردند. از دیگر استادان پیشکسوت جغرافیای دانشگاه تهران می‌توان از [[فرج‌الله محمودی|دکتر فرج الله محمودی]]، دکتر رحیم مشیری، دکتر شاپور گودرزی‌نژاد، دکتر فاطمه بهفروز، دکتر خدیجه اسدیان، مهندس محمد پورکمال، دکتر مسعود مهدوی، دکتر محمدتقی رهنمایی، دکتر رحمت اللهرحمت‌الله فرهودی، دکتر پرویز کردوانی، دکتر ابراهیم جعفرپور، دکتر جمشید عیوضی، و دکتر حسین محمدی یاد کرد.<ref name=ganjisimple />