هشام بن عبدالملک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هشام بن عبدالملک''' (۷۲–۱۲۵ هجری/ ۶۹۱ – ۶ فوریه ۷۴۳) زاده شده در [[دمشق]]، دهمین خلیفه از [[خلفای اموی]] بود که از ۱۰۵ تا ۱۲۵ هـ. (۷۲۴–۷۴۳ م.) حکومت کرد؛ او جانشین برادرش [[یزید بن عبدالملک]] گردید و نوزده سال و هفت ماه بر سرزمین‌های اسلامی فرمان راند. هشام سپاهی به [[هند]] فرستاد تا شورش هندوان را در سند فرونشاند و خود دستور به کشتن فرمانده ایشان [[جای سینگ]] داد؛ او همچنین سپاهی به [[ناربون]] در [[فرانسه]] فرستاد. از جمله شورشهایی که در دوره وی روی داد، شورش [[زید بن علی]] بود که به دستور خلیفه سرکوب شد. هشام، شخصی به شدت متوجه به شریعت بود، پسرش را به جهت عدم حضور در [[نماز جمعه]] سرزنش می‌کرد؛ و بر دیگر پسرش که حاکم شهر [[حمص]] بود، به سبب [[زنا]]، حد جاری کرد. هشام علاوه بر تعلق خاطری که به زهری داشت، کسان دیگری از محدثان را به خود جذب کرده بود که از جمله آنها «منصور بن معتمر» بوده‌است.<ref>تاریخ طبری ۵ ص ۵۱۶</ref>