گوندولین بروکس: تفاوت میان نسخه‌ها

| caption= گوندولین بروکس (چپ) و لنگستون هیوز

| birth_name = '''گوندولین الیزابت بروکس'''

| birth_date= {{birthتاریخ dateتولد|1917|6|7}}

| death_date= {{deathتاریخ dateمرگ andو ageسن|2000|12|3|1917|6|7}}

| period = 1930–2000۱۹۳۰–۲۰۰۰

| awards = {{nowrapNowrap|[[جایزه پولیتزر برای شعر]] (1950۱۹۵۰)}}

'''گوندولین الیزابت بروکس''' ({{langLang-en|Gwendolyn Elizabeth Brooks}}؛; {{birthتاریخ dateتولد|1917|6|7}} – {{deathDeath date|2000|12|3|1917|6|7}}) یک [[شاعر]]، مولفمؤلف و معلم اهل [[ایالات متحده آمریکا]] بود. آثار او اغلب با جشن هاجشن‌ها و مراسم شخصی و تلاش مردم معمولی در جامعه یجامعهٔ خود او سر و کار داشت. آثار و توانایی هایتوانایی‌های او جوایز ارزنده ایارزنده‌ای دریافت داشتند، مانند جایزه یجایزهٔ پولیتزر شعر در اول می 1950۱۹۵۰ برای آنی النالن،<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/770876350|عنوان=Religious allusion in the poetry of Gwendolyn Brooks|نام خانوادگی=Harper.|نام=Banks, Margot|تاریخ=2012-01-01|ناشر=McFarland & Company|شابک=9780786449392}}</ref>، این جایزه برای اولین بار به یک آمریکایی-آفریقایی اهدا شد.

در زمان فعلایتش افتخارات زیادی کسب کرد. او به عنوان ملک الشعرای ایالت ایلینویز در سال 1968۱۹۶۸ منصوب شد مقامی که تا پایان عمر در آن ابقا شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان="Illinois Poet Laureate". Retrieved 6 March 2015.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>

== [[زندگی‌نامه|سال هایسال‌های نخست زندگی]] ==

گوندولین بروکس، 7۷ ژوئن سال 1917۱۹۱۷ در توپکا، کانزاس متولد شد و در سوم دسامبر سال 2000 <ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=Mel Watkins (December 4, 2000). "Gwendolyn Brooks, Whose Poetry Told of Being Black in America, Dies at 83". The New York Times. Retrieved September 13, 2012. Gwendolyn Brooks, who illuminated the black experience in America in poems that spanned most of the 20th century, winning the Pulitzer Prize in 1950, died yesterday at her home in Chicago. She was 83.|ژورنال=|ناشر=|تاریخ=|زبان=|شاپا=|doi=|پیوند=|تاریخ دسترسی=}}</ref>در شیکاگو دیده از جهان فرو بستفروبست. او اولین فرزند دیوید اندرسون بروکس و کزیا (ویمز) بروکس بود. پدرش سرایدار یک شرکت موسیقی بود که پیشتر دوست داشت به حرفه یحرفهٔ پزشکی بپردازد ولی آرزویش را فدای ازدواج و تشکیل خانواده کند خانواده کرد. مادرش یک معلم مدرسه و همچنین یک پیانیست تعلیم دیده یدیدهٔ کنسرت در موسیقی کلاسیک بود. افسانه هایافسانه‌های قدیمی خانوادگی آنها روایت می کنندمی‌کنند که پدربزرگ پدری اش از بردگی گریخت تا در زمان جنگ هایجنگ‌های داخلی آمریکا به ارتش ایالت متحده ملحق شود.<ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=Kent (1993). A Life of Gwendolyn Brooks. pp. 1–2.|ژورنال=|ناشر=|تاریخ=|زبان=|شاپا=|doi=|پیوند=|تاریخ دسترسی=}}</ref>

وقتی بروکس تنها شش هفته از عمرش گذشته بود خانواده اش در زمان مهاجرت کبیر<ref>{{یادکرد خبر|تاریخ=great migration|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref> به شیکاگو مهاجرت کردند، از آن پس شیکاگو برای او یادآور خانه بود. به گفته یگفتهٔ زندگی نامه نویس کنی جکسون ویلیامزویلیامز،<ref>{{یادکرد خبر|تاریخ=Kenny Jackson Williams|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>، بروکس در دبیرستان معتبر یکپارچه اییکپارچه‌ای که عمدتاعمدتاً دانش آموزان سفید پوست حضور داشت دبیرستان هاید پارک، و بعد به دبیرستان سیاه پوستانِ وندل فیلیپس منتقل شد و سپس به دبیرستان یکپارچه ییکپارچهٔ انگل وود نقل مکان کرد. بعد از پایان دبیرستان او از کالج ویلسون جونیر که امروز به نام کالج شاه کندی شناخته می شودمی‌شود در سال 1936۱۹۳۶ فارغ التحصیلفارغ‌التحصیل شد. بر اساس پویایی اجتماعی دبیرستان هایدبیرستان‌های مختلف در رابطه با دوره یدورهٔ زمانی که او می زیست،می‌زیست، بروکس با نابرابری هاینابرابری‌های نژادی مواجه بود که با گذشت سالیان به او کمک کرد تا غرور و تعصب در سیستم پایه گذاریپایه‌گذاری شده و نهادهای غالب که او را در برگرفتهدربرگرفته بودند درک کند و از طرز فکر مربوط به کشورش آگاهی یابد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Williams, Kenny Jackson (2001). "Brooks, Gwendolyn". In Andrews, William L. ; Foster, Frances Smith; Harris, Trudier. The Concise Oxford Companion to African American Literature. Oxford University Press. p. 47. ISBN 9780198031758978-0-19-803175-8. Retrieved 23 August 2014.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>

بروکس نویسندگی را در نخستین سالهای زندگی آغاز کرد و مادرش همواره او را با این جمله که «تو [[wikipedia:Paul_Laurence_Dunbar|Paul Laurence Dunbar]] بانو خواهی شد»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Watkins, Mel (December 5, 2000). "New York Times". Gwendolyn Brooks, 83, Passionate Poet, Dies. Retrieved March 14, 2016|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref> تشویق می کردمی‌کرد.

پس از دوره یدورهٔ نخستین تجربه یتجربهٔ آموختن، هرگز دوره یدورهٔ چهار ساله یسالهٔ دانشگاه را تمام نکرد چرا که می خواستمی‌خواست یک نویسنده شود و آموزش را غیرضروری می دانستمی‌دانست. او بعدها گفت : « من یک ادیب نیستم من فقط یک نویسنده امنویسنده‌ام که عاشق نوشتن است و همیشه خواهد نوشت»<ref name=":0">{{یادکرد خبر|تاریخ=Hawkins, B. Denise. "1994 Gwendolyn Brooks Interview". James Madison University Furious Flower Poetry Center. Retrieved 6 March 2015.|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>در طی زمانی که برای رسیدن به مقصودش تلاش می کرد،می‌کرد، زندگی اش را از راه تایپ می گذراندمی‌گذراند.<ref name=":0" />.

برای ما بقی عمر او به سختی با شیکاگو عجین شده بود و این مطلب را در مصاحبه ایمصاحبه‌ای در سال 1994۱۹۹۴ خاطر نشان کرد.

« زندگی در شهر سبب شد که من نویسنده ینویسندهٔ متفاوتی بشوم با آنچه که ممکن بود با زندگی در توپکا باشم. من یک شیکاگوئیه اصیلم. زندگی در آنجا به من شخصیت هاییشخصیت‌هایی را بخشید که آرزو داشتم بدست بیاورم، امیدوارم روزهای باقی مانده یماندهٔ عمرم را هم همانجاهمان‌جا به سر ببرم. این هدف نهایی من است.<ref name=":0" />

بروکس اولین شعر خودش شامگاه را در سیزده سالگی و در مجله یمجلهٔ کودکان دوران کودکی آمریکایی منتشر کرد. تا سن شانزده سالگی او حداقل هفتاد و پنج شعر سروده و به چاپ رساند. او برای آثار شاعرانه اش ستوده شده و توسط جیمز ویلدنجیسون و بعدها توسط لنگستون هیوز مورد تشویق قرار گرفت، که هر دوی آنها نویسندگان مطرحی بودن و او رابطه اش را با آنها حفظ کرد. در هفده سالگی او شروع به ثبت آثارش در ستون شعری سایه روشن در روزنامه یروزنامهٔ مدافعان شیکاگو کرد که روزنامه ایروزنامه‌ای آمریکایی- آفریقایی بود.

بسیاری از آثار او زمانی به چاپ رسیدند که او دانشجوی کالج ویلسون جونیور بود، شامل سبکسبک‌های های تصنیف هاتصنیف‌ها و غزل هایغزل‌های سنتی شعر که با ریتم هایریتم‌های بلوز و قافیه هایقافیه‌های آزاد مورد استفاده قرار می گرفتمی‌گرفت.

شخصیت هایشخصیت‌های او اغلب با توجه به زندگی داخل شهر که بروک به خوبی می شناختشان به تصویر کشیده می شدندمی‌شدند. « من در گوشه ایگوشه‌ای از یک آپارتمان دو طبقه یطبقهٔ کوچک زندگی می کردممی‌کردم و مواد من برای خلق اثر این بود که اول به سمتی نگاه کنم و بعد به سمت دیگر.

تا سال 1941۱۹۴۱ بروکس در کارگاه هایکارگاه‌های آموزشی شعر شرکت می کردمی‌کرد. اینز چانینگهام استارک این کارگاهکارگاه‌های هایویژهٔ ویژه ی تاثیرتأثیر گذار را سازمان دهی کرده بود، زنی سفید پوست و دولتمند با پیشینه یپیشینهٔ ادبیاتی قوی. استارک کارگاه هایکارگاه‌های نویسندگی برای آمریکایی- آفریقایی هاآفریقایی‌ها ر جنوب شیکاگو راپیشنهاد داد که بروکس در آن حضور یافت.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Kent, George E. (1993). A Life of Gwendolyn Brooks. Lexington, Kentucky: University Press of Kentucky. pp. 54–55, 184. ISBN 0-8131-0827-6. Retrieved March 15, 2012.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>. در آنجا بود که او به نیروی محرکش را در یافتن صدای خود دست یافت و به دانش عمیق تریعمیق‌تری نسبت به تکنیک هایتکنیک‌های پیشینیانش رسید. شاعر معروف لنگستون هیوز در کارگاه هایکارگاه‌های آموزشی متوقف شد و شنید که بروکس شعر ''تصنیفی برای پرل می لی'' را میخواندمی‌خواند. بروکس نویسندگی را با پشتکار ادامه داد و همانطورهمان‌طور که در شعر جدی تر پیش می رفتمی‌رفت با اجتماع بیشتری از هنرمندان و نویسندگان آشنا میمی‌شد. شد.او و همسرش دائمادائماً در آپارتمانشان مهمانی برگزار می کردندمی‌کردند و در آپارتمانشان با مبلمان آشپزخانه از مهمان هایشان و مربی اش لنگستون هیوز پذیرایی می کردندمی‌کردند. یکبار که او سرزده وارد شده و در خوردن سالاد خردل، ژامبون و سیب زمینی شیرین با بروک و همسرش هنری بلکلی شریک شده بود .

بروکس اولین مجموعه یمجموعهٔ شعرش را در سال 1945۱۹۴۵ با عنوان خیابانی در برونزویل با انتشارات هارپر اند را با حمایت بی بدیل ریچارد رایت (مولفمؤلف) در مقابل انشاراتی به چاپ رساند. او اذعان داشته بود که ویراستار جذب آثار بروک شده است .

« برای خود دل نمی سوزاند،نمی‌سوزاند، نه تلاش می کندمی‌کند تا تآثیرگذار باشد، او واقعیت را همانگونه که هست به نمایش می گذاردمی‌گذارد و آن را وفادارانه ارائه می کندمی‌کند. او به سادگی برای برای سرگذشت هایسرگذشت‌های ساده ترحم دیگران را جلب میمی‌کند؛ کند؛ ناله هایناله‌های مجروحانه؛ حوادث کوچکی که زندگی افراد درمانده را به ستوه می آورند،می‌آورند، و مشکلات تبعیض نژادی در بین سیاهپوستان.

{{پانویس|چپ‌چین=بله|۲}}

{{-پاک‌کن}}

{{جایزه پولیتزر شاعران 1922–1950۱۹۲۲–۱۹۵۰}}

[[رده:درگذشتگان 2000۲۰۰۰ (میلادی)]]

[[رده:زادگان 1917۱۹۱۷ (میلادی)]]

[[رده:شاعران سده 20۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]

[[رده:نویسندگان زن سده 20۲۰ (میلادی)]]