سونت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سونِت''' {{انگلیسی|Sonnet}} (سانِت) یا '''غزل‌واره''' سبکی از [[سرودن]] [[شعر]] در [[ادبیات انگلیسی]] است. سونت قطعه [[شعر|شعری]]ی است که معمولامعمولاً دارای ۱۴ [[مصراع]] است و در [[شعر پنج بحری|پنج بحر]] سروده می‌شود. در مقایسه با [[ادبیات فارسی]]، سونت ساختاری بسیار شبیه به [[غزل]] دارد و در زمرهٔ [[ادبیات غنایی]] می‌گنجد. در سرودن سونت‌ها، معمولامعمولاً [[احساس|احساسات]]ات فردی، [[عشق]]، [[ستایش]] معشوق و [[اخلاق|اخلاقیات]]یات نقش بسیاری دارند. از معروف‌ترین سرایندگان غزل‌واره که در این زمینه صاحب سبک هستند، [[فرانچسکو پترارک]] و [[ویلیام شکسپیر]] را می‌توان نام برد.

سبکی از سونت که امروزه در سرایش [[شعر انگلیسی]] کابرد فراوانی دارد، سبک [[مجموعه غزلیات شکسپیر|سروده‌های غزل‌وارهٔ شکسپیر]] است. سونت شکسپیر دارای چهار [[بند]] است؛ سه بند چهار مصراعی و یک بند دو مصراعی. در ۳ بند اول، مصراع‌های فرد (اول و سوم) و [[اعداد زوج و فرد|زوج]] (دوم و چهارم) [[هم‌قافیه]] هستند. معمولامعمولاً قافیه بین بندهای بعدی مشترک نیست. در بند نهایی نیز هر دو مصرع قافیهٔ مشترک دارند که آن نیز با قافیهٔ مصرع‌های دیگر متفاوت است.

کلمهٔ sonnet از ریشهٔ ایتالیایی «sonnetto» به معنی «آواز کوچک» است که از طریق [[زبان فرانسه]] به انگلیسی راه یافته‌است. ریشهٔ سرایش شعرهایی شبیه به سونت را می‌توان در اوایل [[سده ۱۳ (میلادی)|سده ۱۳]] میلادی در جزیرهٔ سیسل و زمان [[فردریک دوم]] و قافیه‌پردازان گویش [[توسکانی]] جُست. سونت می‌توند از شعرهای [[مسدس|مسدس‌گونهٔ]] نوازندگان و نغمه‌سرایان دوره‌گرد {{به لاتین|Sestina}} مشتق شده باشد. همچنین این سبک سرایش می‌تواند تاثیر گرفته از [[غزل]] باشد که از طریق [[عرب|عرب‌های]]‌های [[تونس]] و [[ناپلس]] به ادبیات لاتین راه یافته‌است.