نیکلای بردیایف: تفاوت میان نسخه‌ها

بردیایف انقلابهای ماه‌های [[فوریه]] و [[اکتبر]] را در [[مسکو]] دید. در این هنگام او کتاب «مفهوم تاریخ» (۱۹۱۸) را می‌نوشت. در سال ۱۹۲۰ او را به عنوان استاد [[دانشگاه]] [[مسکو]] برگزیدند اما در همین سال بازداشت شد. در بازچویی،بازجویی، در باب اندیشه‌هایش چهل و پنج دقیقه جرف زد. بازجوی او که نامش «درژنسکی» بود، با دقت شنید و بعد دستور داد وی را آزاد کنند و با اتومبیل به خانه‌اش برسانند.

او فعالیتش را به عنوان یک مارکسیست آغاز کرد. اما بعدآًبعدً دشمن این شیوه تفکر شد و نوشت: «انقلابی روسیه خصلتاًطبعً ضد ملی است و روسیه را به جسدی بی جان مبدل کرده‌است.»<ref>بردیایف. نیکالای، راست و دروغ کمونیسم در کتاب ''[[مسیحیت، آته‌ایسم و دوران معاصر]]''، چاپ پاریس، سال ۱۹۴۹، ص ۸۸–۸۹.</ref>

بردیایف هم سرمایه داری وهم ماتریالیسم را در تقابل با ساحت معنوی و متعالی انسان و عالم می‌داند. با اینجالبا این وجود بر او خوشبینی غالب بود و می‌گفت: برای تاریخ بشریت «پایان خوشی» مقدر شده‌است و آن غلبه بر شر، همچنین کسب آزادی است.<ref>بردیایف. نیکالای، معرفت نفس، چاپ پاریس، سال ۱۹۸۹، ص ۱۳۲٫۴.</ref>