شیخ محمد بهاری همدانی فرزند میرزامحمد در سال ۱۲۶۵قمری ([[۱۲۲۸]] خورشیدی) در شهر [[بهار (شهر)|بهار]] چشم به جهان گشود. عارف سالک، عالم ربّانی، حکیم فرزانه، مجتهد عادل، فقیه نامدار، حضرت آیةاللَّه شیخ محمّد بهاری در خانواده‌ای اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. حاج میرزا محمّد بهاری که مردی وارسته بود، دارای ۳ پسر به نام‌های: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود. همسرِ وی، زنی با ایمان بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از راه خرید و فروش و کشاورزی، امرار معاش می‌کردشیخ محمد در سی‌ودو سالگی با اخذ درجهٔ [[اجتهاد]] به [[نجف]] اشرف عازم شد. وی در نجف از همراهان آخوند [[ملا حسین‌قلی همدانی]] گردید و تا پایان حیات ملاحسینقلی همراه وی بود. شیخ محمد در اواخر عمر به زادگاهش بهار برگشت و در سال ۱۳۲۵ قمری ([[۱۲۸۶]] خورشیدی) چشم از جهان فروبستدرگذشت.<ref>مقدمه کتاب تذکرةالمتقین، محمد بهاری همدانی، انتشارات نهاوندی، [[۱۳۷۵]]</ref>
