مایرون: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = مایرون {{سخ}} Myron

| نام = مایرون {{سخ}} Myron

مایرون در مرحله میان مکتب [[پلوپونز|پلوپونزی]] و [[آتن باستان|آتیکی]] قرار داشت. او ستبری و صلابت مکتب پلوپونزی را با رعونت و ظرافت مکتب یونانی به هم پیوست. ولی آنچه بر همه مکاتب افزود عنصر حرکت بود. مایرون، برخلاف [[پولوکلیتوس]]، ورزشکاران را بعد یا قبل از مسابقه نمایش نمی‌داد، بلکه آنان را در حال عمل نشان داده است. <ref name=ToolAutoGenRef1>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://tarikhema.org/ancient/greece/15947/مكتب-استادان-حجاري-و-پيكرتراشي-یونان-ب/ |عنوان = مکتب استادان حجاری و پیکرتراشی یونان باستان| ناشر = تاریخ‌ما|تاریخ = ۲۳ فروردین ۱۳۹۶|تاریخ بازدید = ۲۵ خرداد ۱۳۹۶}}</ref>

او در حدود سال ۴۷۰، پیکره دیسکوبولوس یا [[دیسک‌پران]] را به قالب ریخت; این مشهورترین مجسمه‌ای است که مردی را در حال حرکت ورزشی نشان می‌دهد. شگفتیهای جسم مرد در این مجسمه به صورت کامل نمایان شده: بدن، از لحاظ حرکات عضلات و بندها و استخوان‌هایی که در وقت عمل به کار می‌افتند، بدقت مورد مطالعه واقع شده است. پاها و بازوان و تنه در جهتی خم شده‌اند که کاملترین نیرو را برای پرتاب دیسک ایجاد می‌کنند. چهره بر اثر فشار و اعمال نیرو در هم رفته نیست; بلکه دارای آرامشی است که از اعتماد به قدرت حکایت میکند. سر حجیم و خشونتآمیز نیست، بلکه به مردی اصیل و مهذب تعلق دارد که حتی اگر می‌خواست، میتوانست در شمار مولفان و مصنفان درآید.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده name= |نشانی = http://tarikhema.org/ancient/greece/15947/مكتب-استادان-حجاري-و-پيكرتراشي-یونان-ب/ |عنوان = مکتب استادان حجاری و پیکرتراشی یونان باستان| ناشر = تاریخ‌ما|تاریخ = ۲۳ فروردین ۱۳۹۶|تاریخ بازدید = ۲۵ خرداد ۱۳۹۶}}<ToolAutoGenRef1/ref>

دیسک‌پران فقط یکی از هنرنمایی‌های مایرون بوده است، و معاصرانش آن را ارج بسیار می‌نهادند; ولی آثاری که بیش از آن ارزش و اهمیت یافت، مجسمه‌های «آتنه»، «مارسواس» و پیکره «لاداس» بود. آتنه در اینجا از حدی که برای این مقصود لازم بود، زیباتر ظاهر شده است. هیچ کس نمیتواندنمی‌تواند تصور کند که دوشیزهای چنین باوقار، به آرامی و خرسندی، منظره پوست کندن فلوت نواز شکست خورده را نظاره کند. مارسواسی که مایرون ساخته، در حقیقت [[جرج برنارد شاو]] است که در وضعی نامطلوب، ولی کاملاکاملاً گویا و واضح، تجسم یافته. برای آخرین بار، نای خود را نواخته، و در شرف دم فرو بستنفروبستن است، ولی خاموش و بی سخن نخواهد مرد. لاداس نیز ورزشکاری است که همه نیروی خود را در راه پیروزی به کار برده، و از پای درآمده است. مایرون او را چنان زنده و واقعی مجسم کرده که زمانی یکی از یونانیان قدیم از دیدن آن گفته بود: «ای لاداس، گویی تو زنده‌ای و روح پراضطرابت با هر نفس از بدن بیرون می‌شود. مایرون تو را از برنز چنان ساخته که، بر همه اعضایت، شوقی که برای پیروزی داشته‌ای نقش شده است.»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده name= |نشانی = http:ToolAutoGenRef1//tarikhema.org/ancient/greece/15947/مكتب-استادان-حجاري-و-پيكرتراشي-یونان-ب/ |عنوان = مکتب استادان حجاری و پیکرتراشی یونان باستان| ناشر = تاریخ‌ما|تاریخ = ۲۳ فروردین ۱۳۹۶|تاریخ بازدید = ۲۵ خرداد ۱۳۹۶}}</ref>

از آثار دیگر مایرون مجسمه‌مجسمه «گوساله» بوده است، که یونانیان درباره آن می‌گفتند: «همه کار میکند، جز ماع کشیدن.» مکتب آتیکی یا آتنی به مکتب پلوپونزی، و نیز به هنرمایرون، چیزی را ارزانی داشت که معمولامعمولاً زنان به مردان می‌بخشند، یعنی زیبایی، ظرافت، و رعونت را; و چون هنوز عنصر قدرت و صلابت مردانه را دارا بود به کمالی دست یافت که شاید هرگز پیکرتراشی دیگر بدان پایه نرسد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده name= |نشانی = http:ToolAutoGenRef1//tarikhema.org/ancient/greece/15947/مكتب-استادان-حجاري-و-پيكرتراشي-یونان-ب/ |عنوان = مکتب استادان حجاری و پیکرتراشی یونان باستان| ناشر = تاریخ‌ما|تاریخ = ۲۳ فروردین ۱۳۹۶|تاریخ بازدید = ۲۵ خرداد ۱۳۹۶}}</ref>