مجلس بریتانیا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
حذف پیوند تاریخ‌ها |
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری، + ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
||
خط ۲:
{{Infobox legislature
| name = پارلمان پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی
| legislature =
| coa_pic = Crowned Portcullis.svg
| coa_res = 110px
خط ۸:
| session_res = 250px
| house_type = دومجلسی
| houses = [[مجلس اعیان بریتانیا|مجلس اعیان]]
| leader1_type = [[پادشاهی بریتانیا|فرمانروا]]
| leader1 = [[الیزابت دوم]]
| election1 = ۶ فوریهٔ ۱۹۵۲
| leader2_type = {{Nowrap|{{longitem|[[رئیس مجلس اعیان بریتانیا|رئیس
| leader2 = [[نرمن فاولر|لرد فاولر]]
| election2 = ۱ سپتامبر ۲۰۱۶
| leader3_type = {{Nowrap|{{longitem|[[رئیس مجلس عوام بریتانیا|رئیس
| leader3 = [[جان برکو]]
| election3 = ۲۲ ژوئن ۲۰۰۹
| members = {{فهرست ناگلوله‌ای|'''{{formatnum:
| house1 = [[مجلس اعیان بریتانیا|اعیان]]<ref>{{cite web|url=http://www.parliament.uk/mps-lords-and-offices/lords/composition-of-the-lords/|title=Lords by party, type of peerage and gender|publisher=UK Parliament}}</ref>
| structure1 = House of Lords 2017.svg|thumb|
خط ۴۴:
* {{Color box|#9E9E9E|border=darkgray}} [[Crossbenchers]] ({{HOL Crossbench}})
'''لردهای روحانی'''
* {{Color box|{{Lords Spiritual/meta/color}}|border=darkgray}} [[اسقف]] ({{HOL Bishops}})
* {{Color box|black|border=darkgray}} [[لرد سخنگو]]
| political_groups2 =
'''[[دولت پادشاهی متحد|دولت]]'''
* {{Color box|{{Conservative Party (UK)/meta/color}}|border=darkgray}} [[حزب محافظه‌کار (بریتانیا)|محافظه‌کار]] (۳۱۷)
خط ۸۸:
=== مجلس عوام ===
[[پرونده:Lionel de Rothschild HOC.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|[[مجلس عوام]] در سال ۱۸۵۸ میلادی]]
پس از برگزاری انتخابات سراسری، مجلس عوام با ۶۵۰ نماینده منتخب تشکیل جلسه می‌دهد. تقریباً تمامی این ۶۵۰ نفر نمایندگان احزاب سیاسی گوناگون هستند و هر یک حوزه انتخابیه خاصی را نمایندگی می‌کنند. وظیفه مجلس عوام به بحث گذاشتن سیاست‌ها و قوانین کشور است. به علت تقسیم‌بندی سیاسی در داخل بریتانیای کبیر و همچنین عضویت این کشور در [[اتحادیه اروپا]]، بررسی برخی از سیاست‌ها و قوانین به مجالس محلی در [[اسکاتلند]]، [[ویلز]] و [[ایرلند شمالی]] واگذار می‌گردد، و برخی از قوانین هم در [[پارلمان اروپا]] بررسی و تصویب می‌گردد.<ref name=bbcp2parls />
به غیر از یک نماینده مستقل، یازده حزب سیاسی در [[مجلس عوام بریتانیا|مجلس عوام]] نماینده دارند. [[حزب محافظه‌کار (بریتانیا)|حزب محافظه‌کار]]، [[حزب کارگر (بریتانیا)|حزب کارگر]] و [[حزب ملی اسکاتلند]] سه حزب بزرگ [[مجلس عوام بریتانیا|مجلس عوام]] به شمار می‌روند.
==== رئیس مجلس عوام ====
سخنگوی مجلس عوام نقش رئیس این مجلس را ایفا می‌کند. با اینکه سخنگوی مجلس یکی از نمایندگان مجلس و عضو یکی از احزاب سیاسی است، پس از انتخاب به سمت سخنگوی مجلس باید گرایش‌های سیاسی خود را کنار گذارد و بی‌طرفی را رعایت کند. سخنگوی [[مجلس عوام]] وظیفه مدیریت بحثهای [[مجلس عوام]] را بر عهده دارد، نوبت صحبت نمایندگان را تعیین می‌کند و در صورت بروز بحث و جدل، بی‌نظمی را کنترل و نمایندگان را به رعایت نظم دعوت می‌کند.<ref name=bbcp2parls />
==== دولت بریتانیا ====
[[پرونده:Houseofcommons1851.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|تالار [[مجلس عوام]] در سال ۱۸۵۱ میلادی. این تالار در [[جنگ جهانی دوم]] هدف بمباران هواپیماهای آلمانی قرار گرفت و دچار خسارت شدید شد.]]
در دموکراسی پارلمانی [[بریتانیا]]، نهادهای [[قوه مجریه|اجرایی]] و [[قوه مقننه|قانونگذاری]] ارتباط تنگاتنگ و مستقیم با هم دارند. حزبی که بیش از نیمی از کرسی‌های [[مجلس عوام]] را به دست آورد، دولت را تشکیل می‌دهد و اداره کشور را در دست می‌گیرد. معمولاً رهبر این حزب پست «نخست‌وزیری» را به عهده می‌گیرد و از میان نمایندگان منتخب افرادی را برای پست‌های کلیدی در وزارتخانه‌های مختلف منصوب می‌کند. روی‌هم‌رفته حدود یکصد نفر از نمایندگان توسط نخست‌وزیر برای احراز پست وزارت انتخاب می‌شوند. بنابر آنچه شرح داده شد، نتیجه انتخابات [[مجلس عوام]]، هم تعیین‌کنندهٔ نهاد قانونگذاری [[بریتانیا]] است و هم تعیین‌کنندهٔ نهادهای اجرایی [[بریتانیا]].<ref name=bbcpelect />
اگر هیچ حزبی موفق به کسب بیش از نیمی از کرسی‌های مجلس عوام نگردد، مجلس برآمده از آن انتخابات را «مجلس بدون اکثریت» می‌نامند. در این حالت احزاب تشکیل ائتلاف می‌دهند و از طریق ائتلاف با همدیگر نخست‌وزیر و وزرا انتخاب می‌شوند.<ref name=bbcp2parls />
نخست‌وزیر موظف است که هر چهارشنبه در مجلس عوام حضور یافته، به سؤالات نمایندگان پاسخ دهد. همچنین وی هر هفته در ملاقات با ملکه، مسائل روز را با وی در میان می‌گذارد.
==== کابینه دولت ====
کابینه حدود ۲۰ نفر عضو دارد و هسته مرکزی تصمیم‌گیری دولت است. اعضای کابینه از میان نمایندگان مجلس عوام و به ندرت از میان نمایندگان مجلس اعیان تعیین می‌شوند. اعضای کابینه مسئولیت جمعی دارند، و موظفند از تصمیم‌های اتخاذ شده حمایت کنند.<ref name=bbcpelect /><ref name=bbcp2parls /> کابینه فعلی بریتانیا، [[کابینه دوم دیوید کامرون|کابینه دوم کامرون]] است.
==== اپوزیسیون ====
خط ۱۱۰:
عمده‌ترین حزب مخالف دولت به اصطلاح «[[اپوزیسیون]]» خوانده می‌شود. رهبر بزرگترین حزب مخالف دولت ریاست اپوزیسیون را بر عهده می‌گیرد. رهبر اپوزیسیون در مجلس عوام اعضای «کابینهٔ سایه» را انتخاب می‌کند. کابینهٔ سایه در واقع یک مکانیزم نظارت بر کابینهٔ اصلی است. وظیفه هر عضو کابینهٔ سایه این است که فعالیت همتای خود را در کابینهٔ اصلی دولت منتقدانه مورد بررسی قرار دهد و همچنین برای بهبود عملکرد وزارتخانه مربوطه برنامه‌هایی ارائه دهد.
در هر فصل فعالیت مجلس، روی‌هم‌رفته ۲۰ روز به بحثهای احزاب مخالف اختصاص دارد که بیشتر آن به اپوزیسیون تخصیص داده می‌شود، اما احزاب کوچکتر هم فرصت اظهار نظر می‌یابند. رهبر اپوزیسیون در این فرصت می‌تواند نخست‌وزیر را به چالش بکشد و در هر جلسه می‌تواند ۶ سؤال از نخست‌وزیر بپرسد و نخست‌وزیر هم موظف است پاسخ وی را بدهد.<ref name=bbcp2parls />
=== مجلس اعیان ===
اعضای مجلس اعیان ۷۰۴ عضو دارد و اعضای آن با انتخابات عمومی برگزیده نمی‌شوند. از میان لردهای عضو مجلس اعیان، ۵۸۷ نفر آنها بصورت مادام‌العمر و ۹۲ تَن بصورت موروثی پست نمایندگی را در اختیار دارند. اعضای این مجلس را افرادی تشکیل می‌دهند که دارای عناوین تشریفاتی همچون دوک، مارکی، بارون، کنت یا ویسکنت هستند. کار اصلی لردها بررسی و تبادل نظر دربارهٔ قوانین پیشنهادی جدید است تا از عادلانه بودن آنها اطمینان حاصل گردد. برخی از قوانین دولت برای قرائت اول به مجلس اعیان فرستاده می‌شود تا در حجم کار دو مجلس تعادل برقرار شود.<ref name=bbcp2parls />
=== نظام انتخاباتی ===
خط ۱۱۹:
=== رابطه مجلس و دربار ===
در نظام مشروطه سلطنتی بریتانیا، پادشاه یا ملکه و خانواده او به طور کامل از فعالیت سیاسی و هرگونه دخالت یا تصمیم‌گیری در امور کشوری و لشکری منع شده‌اند، و دارای حق رای نیستند. بدین صورت دربار بریتانیا از مسئولیت سیاسی
با این وجود، هر سال مقام سلطنت طی مراسمی باشکوه که مردم محلی و گردشگران خارجی برای تماشای آن صف می‌کشند، سوار بر کالسکهٔ سلطنتی که گارد سوار را در التزام رکاب دارد، برای گشایش سال قانونگذاری جدید توسط دولت، مسیر [[کاخ باکینگهام]] به کاخ وستمینستر را می‌پیماید.<ref name=bbcpelect />
[[پرونده:Palace of Westminster, London - Feb 2007.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|کاخ وستمینستر در شب]]
مقام سلطنت حق ورود به صحن مجلس عوام را -که «خانه مردم» نامیده می‌شود- ندارد. محل جایگاه سلطنتی در مجلس اعیان است که نمایندگان مجلس عوام برای شنیدن سخنان ملکه در لژ کنار صحن آن حضور می‌یابند. مقام سلطنت سخنان افتتاحیه خود را همیشه با عبارت «دولت
مقام سلطنت در بریتانیا، گرچه
== تاریخچه ==
خط ۱۴۸:
در اواخر [[قرون وسطی]] شورای اسقف‌ها و کنت‌ها که توسط پادشاه کنترل می‌گشت تبدیل به [[سیستم یک مجلسی]] در [[طبقات پارلمان]] گردید، که «[[مباحثات]]» انجام شده در [[کیرک لیستون]] در سال ۱۲۳۵ (اولین جلسه پارلمان که سوابق آن بصورت مکتوب موجود است) این مجلس هم نقش سیاسی و هم نقش قضایی بر عهده داشت. از سال ۱۳۲۶ سه طبقه از طبقات روحانیون و ذینفعان حاکم و کمیسیونرهای قصبات (تقریباً مترادف مناطق شهری که بعداً به اعضای پارلمان معاصر با مجلس انگلستان تبدیل گشتند) در تالار واحد تشکیل جلسه داده و قدرت کامله بر وضع مالیات داشته و نفوذی قاهرانه بر [[قوانین اسکاتلند|عدالت]]، سیاست خارجی، جنگ و [[لیست قوانین پارلمان اسکاتلند تا سال ۱۷۰۷|قانونگذاری]] اعمال می‌نمودند. پارلمان کمیته‌ای را با نام لردهای قوانین (قابل مقایسه با [[انتخاب کمیته]] مدرن) جهت تهیه پیش‌نویس قوانین، انتخاب می‌نمود. این پیش‌نویس‌ها در مرحله بعد بصورت کامل و جهت تأیید نهایی به پارلمان ارائه می‌گردیدند.
بدنبال [[اصلاحات اسکاتلند|اصلاحات]] و فشار [[کلیسای اسکاتلند]]، [[کلیسای رومن کاتولیک اسکاتلند]] از سال ۱۵۶۷ از ترکیب پارلمان خارج و پس از منزوی شدن روحانیون [[پروتستان]] در سال ۱۶۳۸ اداره پارلمان اسکاتلند بطور کامل بصورت [[غیر روحانی]] درآمد. در دوران سلطنت [[جیمز ششم اسکاتلند|جیمز ششم]] لردهای قوانین بیش از پیش تحت نفوذ دربار قرار گرفتند و به‌دنبال جلوس او بر تاج و تخت انگلستان در سال ۱۶۰۳ او از آنها جهت اداره اسکاتلند از مقر لندن خود استفاده می‌نمود. در طی [[جنگ‌های سه پادشاهی]] در دوره [[هم پیمانان|هم پیمانی]] ({{چر}}
در سال ۱۶۶۰، پس از اینکه [[چارلز دوم انگلستان|چارلز دوم]] مجدداً به تخت پادشاهی انگلستان و ایرلند نشست، پارلمان اسکاتلند دوباره پا گرفت (او قبلاً شاه اسکاتلند را در [[کاخ اسکون|اسکون]] و در مورخه ۱ ژانویه ۱۶۵۱ تاج گذاری نموده بود). پس از آنکه انقلاب موسوم به «شکوهمند» پادشاه انگلستان را در مورخه فوریه ۱۶۸۹ رسماً از قدرت برکنار کرد، [[ویلیام دوم اسکاتلند]] (ویلیام سوم انگلستان) اقدام به احضار [[مجمع ایالات]] نمود که که به تبادل نامه بین ویلیام و [[جیمز هفتم اسکاتلند]] (جیمز دوم انگلستان) انجامیده و به تعیین شرط و شروط خود در [[دعوی قوانین حقوقی ۱۶۸۹|دعوی قوانین حقوقی]] پرداخته و بصورت مقتضی پادشاهی مشترک [[مری دوم انگلستان|مری دوم]] و ویلیام را بحالت [[ویلیام و مری|پادشاهان مشترک]] بر اسکاتلند در [[ادینبورگ]] و در تاریخ ۱۱ آوریل ۱۶۸۹ اعلام نمودند.
خط ۱۷۹:
در سال ۱۹۲۲ [[ایالت آزاد ایرلند]] مستقل شده و در سال ۱۹۲۷ پادشاهی بریتانیا نام خود را به [[پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی]] تغییر داد.
اصلاحات بعدی مجلس لردها در [[قرن بیستم]] انجام پذیرفت. در سال ۱۹۵۸ [[قانون عناوین طبقه لردها سال ۱۹۵۸|قانون عناوین طبقه لردها]] باعث بوجود آمدن منظم رتبه [[قانون عناوین اشرافی]] گردید. در [[دهه ۱۹۶۰ (میلادی)|دهه ۱۹۶۰]] ایجاد منظم شان موروثی طبقه لردها متوقف گردید؛ از آن پس،
پس از تفویض قانونگذاری [[یک مجلسی]] ملی اسکاتلند توسط [[قانون سال ۱۹۹۸ اسکاتلند]]، [[پارلمان اسکاتلند]] تأسیس گردیده و اولین جلسه خود را در مورخه ۱۲ مه سال ۱۹۹۹ برگزار نمود.
خط ۲۰۸:
== دوره‌های پارلمانی ==
=== آغاز دوره پارلمانی ===
بدنبال برگزاری انتخابات عمومی، جلسات مجلس جدید کار خود را آغاز می‌نماید. مجلس از ۴۰ روز جلوتر توسط پادشاه یا ملکه، یعنی کسی که سر
کار پارلمان در روزهای آغازین، دریافت [[سوگند وفاداری (بریتانیا)|سوگندهای وفاداری]] است. بمحض اینکه اکثریت نمایندگان در برابر هر مجلس سوگند یاد نمودند، مراسم رسمی افتتاح پارلمان برگزار می‌گردد. لردها بر کرسی‌های خود در تالار مجلس اعیان می‌نشینند و نمایندگان مجلس عوام در برابر نرده‌ای که درست در بیرون تالار واقع شده، حاضر می‌شوند. در این زمان پادشاه یا ملکه بر تخت مخصوص جلوس می‌نماید و گزیده‌ای از [[اورنگ پادشاهی]] را می‌خواند. مفاد این گزیده توسط وزرای دربار تنظیم می‌گردد. در این گزیده راه و روش قانونگذاری دولت در سال آتی مرور می‌شود. از آن پس، هر مجلس امور قانونگذاری مرتبط با خود را ادامه می‌دهد.
خط ۲۳۵:
این امر باعث بوجود آمدن حالتی می‌شود که به [[سؤال لوتیان غرب]] معروف است: وضعیتی که در آن اعضای پارلمان وستمینستر که از حوزه‌های انتخابی اسکاتلند هستند در خصوص مسائل قانونگذاری که هیچ تأثیری بر اسکاتلند ندارند، رای می‌دهند. بعنوان مثال، قانون «تحصیلات تکمیلی سال ۲۰۰۴» تنها با رای نمایندگان اسکاتلند تصویب گردید، اما این قانون هیچ گونه ارتباطی با اسکاتلند نداشت.
قوانین را، که در حالت پیش‌نویس با نام لوایح خوانده می‌شوند، هریک از نمایندگان هر دو مجلس می‌توانند طرح کنند ولی بصورت معمول قوانین توسط وزیر دربار معرفی می‌شوند. لایحه معرفی شده توسط یک وزیر را «لایحه دولت»، و لایحه‌ای که توسط دیگر نمایندگان مطرح می‌شود را «[[لایحه خصوصی اعضا]]» می‌نامند. راه دیگر طبقه‌بندی لوایح از طریق موضوع آنها است. اکثر لوایحی که در مورد مسائل عمومی هستند، با نام «[[لوایح عمومی]]» شناخته می‌شود. همچنین لایحه‌ای که
نسبت لوایح خصوصی اعضا به لوایح دولتی یک به هشت بوده و به تصویب رسانیدن آنها بمراتب بعیدتر است. برای طرح لایحه خصوصی اعضا، سه روش برای نمایندگان وجود دارد:
خط ۲۷۳:
دولت‌ها به تسلط بر عملکرد قانونگذاری پارلمان تمایل داشته و اینکار را از طریق اکثریت موافق خود در مجلس عوام و گاهی اوقات با استفاده از قدرت قیمومیت خود در تعیین افراد موافق در میان لردها، به انجام می‌رسانند. در عمل، دولت‌ها قدرت به تصویب رسانیدن مفاد قانونی (قابل قبول) مورد نظر خود در مجلس عوام را دارا هستند، مگر آنکه مخالفتی اساسی در میان نمایندگان حزب حاکم در پارلمان وجود داشته باشد. البته حتی در این موارد نیز احتمال شکست یک لایحه غیر محتمل است، اگرچه نمایندگان مخالف در این موارد قدرت گرفتن امتیازاتی از دولت را دارند. در سال ۱۹۷۶، [[لرد هیل شام]] در نوشتار دانشگاهی با نام «[[دیکتاتوری گزینشی]]» نام جدیدی را برای این رفتار برگزید که امروزه از آن زیاد استفاده می‌شود.
پارلمان نیز از طریق تصویب یا رد لوایح دولت و با اجبار وزرای دربار به پاسخگویی
اگرچه مجلس اعیان امکان موشکافی امور مدیران اجرایی در زمان سؤال را از کانال کمیته‌های فرعی خود دارد، ولی این مجلس قدرت برکناری دولت را ندارد. وظیفه اصلی هر وزارتخانه حفظ رای اعتماد و حمایت مجلس عوام است. مجلس طبقه پایین نیز با رد [[طرح اعتماد]] یا با تصویب [[طرح عدم اعتماد]] امکان نشان دادن عدم حمایت خود از دولت را دارد. ریشه طرح‌های اعتماد معمولاً در دولت و بمنظور تحکیم حمایت مجلس است، در حالیکه طرح‌های عدم اعتماد توسط مخالفان دولت مطرح می‌گردند. این رای‌ها معمولاً بصورت «که این مجلس [هیچ] اعتمادی بدولت اعلیحضرت ندارد» ارائه می‌شوند. البته انواع دیگر رای که بسیاری از آنها به سیاست‌های خاص مورد حمایت یا مخالفت مجلس اشاره دارند نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. بعنوان مثال، یک طرح اعتماد در سال ۱۹۹۲ از عبارت «که این مجلس حمایت خود را از موضع اقتصادی دولت اعلیحضرت اعلام می‌دارد» استفاده نمود. چنین طرحی بصورت تئوری در مجلس لردها مطرح می‌شود ولی نظر به آنکه دولت نیازی به رای اعتماد این مجلس ندارد، آن اثری که در مجلس عوام دارد را بهمراه نخواهد داشت؛ تنها مورد اخیر این اتفاق در خصوص رای عدم اعتمادی بود که در سال ۱۹۹۳ طرح گردید اما نهایتاً با شکست مواجه گردید.
خط ۲۸۶:
[[پرونده:Stormont Parliamentary Building 01.JPG|بندانگشتی|300px|[[ساختمانهای پارلمان]]، [[ایرلند شمالی]]، [[استورمانت]]]]
نظرات متفاوت زیادی در خصوص سلطه پارلمان داده شده‌است. به نظر [[ویلیام بلاک استون|سر ویلیام بلاک استون]] که از اعضای هیئت منصفه می‌باشد، «مجلس دارای سلطه و نظارت غیرقابل کنترل بر وضع، تأیید، بزرگ نمائی، جلو گیری از، لغو، بازگردانی، احیاء و تفسیر قوانین داشته و با در نظر آوردن کلیه نام گذاری‌ها، امور روحانی یا غیر روحانی، مدنی، نظامی، دریائی یا جنائی
نظر متفاوتی از سوی [[توماس کوپر، بارون اول کوپر کالروس|لرد کوپر کالروس]] قاضی اسکاتلندی ارائه شده‌است. هنگامیکه در سال ۱۹۵۳ او قضاوت پرونده [[مک کورمیک و لرد ادوکیت]] در [[جلسه دادگاه|لرد رئیس جلسه دادگاه]] را برعهده داشت، اظهار نمود که «اصل سلطه نامحدود پارلمان مشخصا اصلی انگلیسی بوده و مشابه آن در قانون اساسی اسکاتلند وجود ندارد.» او اینگونه ادامه داد «نظر به اینکه [[قانون اتحاد سال ۱۷۰۷|قانونگذاری متحد]] مجالس اسکاتلند و انگلستان را منحل و آنها را با پارلمانی جدید جایگزین ساخته‌است، برای من درک این مسئله مشکل است که چرا پارلمان جدید بریتانیای کبیر کلیه خصوصیات عجیب و غریب پارلمان انگلیس را به ارث برده ولیکن هیچ چیز از خصوصیات اسکاتلندی مورد اشاره قرار نگرفته باشد.» در هر صورت، او نظر جامعی در خصوص موضوع صحبت ارائه ننمود. بنابر این، به‌نظر می‌رسد که موضوع سلطه پارلمان هنوز لاینحل باقی مانده‌است. پارلمان نیز در خصوص تعیین و تبیین حق سلطه و نظارت خود، قانون خاصی را تصویب ننموده‌است.
| |||