خدافراگیردانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خدافراگیردانی''' یا '''پانن‌ته‌ایسم''' {{انگلیسی|Panentheism}} یک سیستم باورمندی ست با این مفهوم که [[خدا]] در تمام اجزا جهان جریان و نفوذ دارد. در پانته ایسم [[همه خدایی]] باور بر این است که خدا در همه چیز هست اما باور ''پانن ته ایسم'' این است که همه چیز خداست. به این مفهوم که کائنات در نگاه ابتدایی خودِ خدا ست اما در نگاهی عمیق ترعمیق‌تر کائنات و خدا در مفهوم هستی شناسانه یکسان نیستند. در پانن ته ایسم خدا لزوماً فقط به عنوان آفریدگار و پرودگار دیده نمی‌شود؛ بلکه نیروی جانبخش بی منتهایست در پس کائنات؛ در برخی متون مرتبط با پانن ته ائیسم کائنات را هیچ چیز نمی‌دانند مگر بازنمونِ وجود خدا.

در بعضی از انواع پانن ته ایسم کیهان و گیتی در درون خداست و نیروی درون کائنات هم اوست. پانن ته ایسم از ادعای یکی بودن خدا و کائنات دفاع می‌کند و مدعی ست در حقیقت خدا بسیار بزرگ تربزرگ‌تر از کائنات است و کائنات بخشی از وی است. هندوئیسم باوری ست که بسیار شبیه همه خدایی پانته ایسم و پانن ته ئیسم می باشدمی‌باشد.

[[صوفی|صوفیان]]، مقدسین (اولیاء اللهاولیاءالله) و بسیاری از متفکرین مسلمان مخصوصاً [[ابن عربی]] جزو کسانی هستند که عقایدشان تا حدی نزدیک به پانته ایسم و پانن ته ایسم است. این باور در قرون بعد زیر عنوان روش [[وحدت وجود]] شکل پذیرفت و بالید. متفکرین و فلاسفهٔ [[شیعیان]] دوازده امامی نیز گرایش بسیاری به پانن ته ایسم و وحدت وجود دارند و اشخاصی نظیر [[سید حیدر آملی]] و [[ملاصدرا]] که هر دو تحت نفوذ و جاذبه ابن عربی هستند نمونه‌های بارز این تفکر در نزد متفکرین شیعهٔ دوازده امامی اند.{{مدرک}}