نجم ثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال [[۸۹۰]]، [[بابر]]|بابر تیموری]] (مؤسس پادشاهی [[گورکانیان|گورکانی هند]]) که هنوز به [[هند]] دست نیافته بود و قصد داشت که بر تخت پدران تیموری خود در [[ماوراءالنهر]] بنشیند، با کمک سپاهیان ایرانی [[سمرقند]] را از [[ازبک]]ان گرفت و بر تخت نشست ولی به دلیل دوستی با ایرانیان شیعه، مورد نفرت مردم ماوراءالنهر قرار گرفت و پس از شکست از ازبکان از آنجا رانده شد.

شاه اسماعیل در اواخر سال [[۸۹۰]]، نجم ثانی را به فرماندهی سپاه برای کمک به بابر برگزید و سرداران نامداری مانند [[زین العابدین صفوی]]، [[پیری بیگ قاجار]] و [[بادنجان سلطان روملو]] را همراه او کرد. در اواخر [[اسفند]] [[۸۹۰]] نجم ثانی از [[قم]] به سوی [[خراسان]] رهسپار شد.

در [[مهر]] [[۸۹۱]]، نجم ثانی و [[بابر]] در ناحیه [[بند آهنین]] به هم رسیدند. پس از آن سپاهیان ایران شهر [[قرشی]] را تصرف کردند و همه ۱۵ هزار تن مردم آنجا را کشتند و به دستور نجم ثانی از خون سادات نیز نگذشتند. پس از آن سپاهیان [[قزلباش]] به همراه بابر به سوی [[بخارا]] رهسپار شدند. ازبکان در قلعه [[غجدوان]] پناه گرفتند. بابر و برخی از سرداران که با وضع آنجا آشنا بودند از نجم ثانی خواستند که از محاصره آنجا دست بکشند و بازگردند ولی نجم بر جنگ تأکید داشت. به دلیل غرور و رفتار ناپسند نجم ثانی برخی از سرداران سپاه ار وی رو برتافتند و به [[خراسان]] بازگشتند و در سپاه ایران اختلاف پیش آمد.