دین‌سالاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حاکمیت دینی''' یا '''دین‌سالاری''' {{به انگلیسی|Theocracy}} به نوع خاصی از [[حکومت]] گفته می‌شود که در آن اصالت به قوانین [[دین|دینی]]ی و فرد روحانی داده شده‌است، و نوعی حکومت است که در آن «[[خدا]]» مبنای سیاسی حاکمیت است و حکومت را نمایندگان مدعی خدا در رأس امور اداره می‌کنند.

واژه تئوکراسی از واژه یونانی θεοκρατία به معنی «حکومت خداوند» ریشه می‌گیرد. تئوکراسی اولین بار توسط [[جوزفیوس فلاویوس]] در قرن اول میلادی مطرح شد تا ویژگی‌های حکومت [[یهودی|یهودیان]]ان را مشخص کند. جوزفیوس این چنین استدلال کرد که حکومت یهودیان به دلیل آنکه در هیچ‌کدام از سه نوع دولت شناخته شده [[یونان|یونانیان]]،یان، یعنی [[پادشاهی]]، [[آریستوکراسی|اشرافی]] و [[آنارشیسم]] (به مثابه پارادوکس هر نوع حکومتی) جا نمی‌گرفت، منحصر به فرد به حساب می‌آمد، از همین رو جوزفیوس تئوکراسی را به عنوان چهارمین شکل حکومتی که در آن خدا و قوانینش قدرت مطلق هستند تفسیر کرد. تعریف جوزفیوس تا قبل از [[عصر روشنگری]] کاملاً قابل قبول بود تا زمانی که این اصطلاح شروع به کسب مفاهیم جامع‌تر و به صورت غیرقابل انکاری منفی کرد، بخصوص وقتی که مورد تفسیر [[هگل]] قرار گرفت.

[[قانون اساسی]] عربستان سعودی برپایهٔ قوانین اسلامی یا [[شریعت]] نوشته شده است. قوانین اسلامی مسلمانان را امر می‌کند تا از [[الکل]]، فراورده‌های [[خوک|خوکی]]،ی، [[قمار]]، [[زنا]] و بسیاری چیزهای دیگر که آن را [[حرام]] می‌خواند، پرهیز کنند.