سازمان باله ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←باله ایران و همکاری با کمپانی‌های باله در کشورهای همفرهنگ آسیای میانه: اصلاح پیوند(ها) به صفحهٔ ابهام‌زدایی با استفاده از [[Project:AutoWikiBrows... |
نیما خسروی (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۳:
عاقبت در سال ۲۰۰۱ وزارت همپیوندی سوئد پس از بررسی طرح بازسازی باله ملی ایران به عنوان یک میراث فرهنگی ایرانی از دست رفته و بمنظور «غنا بخشیدن به جامعه چند فرهنگی سوئد بوسیله احیای هنر باله ایرانی»، این پروژه را مورد حمایت مالی خود قرار داد که متعاقباً ارگان‌های فرهنگی و هنری سوئدی نیزدر سطوح دولتی، استانی و کمونی بخشی از هزینه‌های تولید را پوشش دادند. گشایش جهانی سازمان باله ایران در نقش میراثدار و نهاد دوباره بازسازی شدهٔ این رشته هنری در ایران، در ۷ اکتبر ۲۰۰۲ در تالار سلطنتی سیرکوس استکهلم صورت گرفت. بغیر از چهار اثری که بوسیله نیما کیان برای گشایش باله ایران [[رقصپردازی]] و تولید شده بود (بزم عاشقان و واریاسیون‌های زن، سیمای جان و جدائی) دو اثر دیگر نیز که بوسیله دو [[رقصپرداز]] از جمهوری آذربایجان تولید شده بود ([[هفت پیکر]] و [[بابک]]) در گشایش جهانی باله ایران گنجانده شد.
باله زن (Femme به فرانسه) به [[رقصپردازی]] نیما کیان مهمترین اثر تولید شده سازمان در سال ۲۰۰۳ بود که حاوی پیامی اجتماعی پیرامون مسائل زنان و تساوی حقوق بود. باله کاوه آهنگر به‌عنوان پیش‌درآمدی بر نخستین کنسرت سازمان در ایالات متحده در سال ۲۰۰۴، بر اساس داستان کاوه آهنگر و خیزش او علیه ضحاک ماردوش برگرفته شده از شاهنامه فردوسی طراحی و تولید شد. در سال ۲۰۰۷ که به مناسبت هشتصدمین سالگرد تولد مولانا جلال‌الدین بلخی رومی از طرف یونسکو به نام او نامگذاری شده بود، سومین اثر از سری رقصپردازی‌های عارفانه نیما کیان با الهام از اندیشه صوفیانه و اشعار [[مولانا]] رقصپردازی و اجراء شد. باله سرزمین فیروزه‌ای که برای نخستین بار اصول و تکنیک باله کلاسیک غربی را با موسیقی سنتی ایرانی ترکیب و تطبیق می‌کرد به مناسبت ششمین سال گشایش سازمان باله ایران و جشن کرامیداشت [[نیما کیان]]، بنیانگذار و سرپرست هنری سازمان رقصپردازی شد.امروزه در ایران نیز تعدادی از هنرمندان مانند [[پردیس خسروی]] کماکان در حال زنده نگاه داشتن این هنر می‌باشند.
باغ‌های معلق آرزوهای گمشده، یک چیدمان ویدئویی و نمایش رقص معاصری بود که در فصل پائیزه سال ۲۰۰۸ بروی صحنه رفت. سمفونی مرثیه، اثر معاصر دیگری است که بوسیله نیما کیان برای باله ملی تاجیکستان خلق شد.
| |||