مجلس بریتانیا: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۲۶۵، [[سایمون دو مانتفورد، کنت ششم لستر]] نخستین انتخابات پارلمانی را برگزار کرد. در این انتخابات، حق رای در برای تمام حوزه‌های انتخاباتی در کشور یکسان بود و حتی برای زمین‌دارانی که سالیانه مبلغ ۴۰ ‍‍ [[شلینگ پوند|شیلینگ]] بابت اجاره زمین‌هایشان می‌پرداختند نیز حق رای درنظر گرفته شده بود. میزان حق رای در قصباتی که دارای نماینده در پارلمان بودند. همین ساختار شکل‌دهندهٔ «الگوی پارلمانی» بود که در سال ۱۲۹۵ توسط [[ادوارد اول انگلستان|ادوارد اول]] مورد پذیرش قرار گرفت. در زمان سلطنت [[ادوارد سوم انگلستان|ادوارد سوم]] پارلمان به دو مجلس مجزا تقسیم گردید: اولی شامل اشراف و مقامات عالی مذهبی و دیگری شامل شوالیه‌ها و شهروندان می‌گردید. وضع قوانین و یا هر نوع مالیات، بدون جلب نظر هر دو مجلس و در عین حال پادشاه بتصویب نمی‌رسید.

 

 

از ترس جایگزینی [[کلیسای کاتولیک]]، [[انقلاب ۱۶۸۸ انگلستان]] به عزل [[جیمز دوم انگلستان]] (جیمز هفتم اسکاتلند) بنفع حکومت مشترک [[مری دوم انگلستان|مری دوم]] و [[ویلیام سوم انگلستان|ویلیام سوم]] انجامید، کسانی که توافقشان بر سر [[اعلامیه حقوق بشر انگلستان]] آغازی بر استقرار دوره [[پادشاهی مشروطه]] گردید ولی در عین حال برتری پادشاه به قوت خود باقی بود. برای سومین بار، پارلمان سنتی که توسط پادشاه احضار نمی‌شد، برای تعیین جانشین لازم گردید.