ایستگاه راه‌آهن تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

|برچسب‌تصویر=

'''ساختمان ایستگاه راه‌آهن''' بنایی مربوط به [[دوره پهلوی اول]] است که در جنوب [[مجموعه میدان راه‌آهن|میدان را‌ه‌آهنراه‌آهن]] در [[تهران]] جای گرفته است. این اثر در تاریخ {{جلالی حروف|۲۰|۱۲|۱۳۷۹|پیوند=نه}} با شمارهٔ ثبت ۳۶۳۹ به‌عنوان یکی از [[فهرست آثار ملی ایران|آثار ملی ایران]] به ثبت رسیده‌است.

کلنگ ساختمان ایستگاه راه آهن تهران در [[۲۳ مهر]] ماه سال [[۱۳۰۶]]، با حضور [[رضا شاه پهلوی]] در اراضی جنوبی تهران‌،تهران، که تمامی آن بیرون از دروازه [[گمرک]] به همین منظور در نظر گرفته شده بود، به زمین زده شد. وسعت ایستگاه راه آهن تهران بطور تقریبی ۱۷۴ [[هکتار]] می‌باشد که محدود است به خیابان‌های شوش – کشتارگاه ( بهمن ) [[بزرگراه بعثت]] و [[خیابان ری]] (شهید رجایی).

[[معمار]] اصلی ایستگاه راه‌آهن یک معمار [[اکراینی]] بنام ولادیسلاو ولادیسلاوویچ گارادیتسکیی Городецкий بود که در سال ۱۸۶۳ متولد شده و در سال ۱۹۲۰ به [[لهستان]] مهاجرت می‌کند بعد توسط یک شرکت آمریکایی برای احداث ایستگاه راه اهنآهن تهران به ایران دعوت می‌شود و در سال ۱۹۳۰ در تهران فوت می‌کند و در [[گورستان ارامنه تهران]] به خاک سپرده می‌شود.{{مدرک}}

البته آقای کریم طاهرزاده بهزاد (متولد ۱۲۷۶ تهران - برادر مینیاتوریست مشهور [[حسین بهزاد]]) بر کار نظارت داشته است.{{مدرک}} وی در [[ترکیه]] به تحصیل پرداخت و فارغ التحصیلفارغ‌التحصیل دانشکده فنی [[استانبول]] است . در سال ۱۲۹۷ ( دو سال قبل از روی کار آمدن رضاخان ) به [[برلین]] رفت و پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۰۶ به ایران بازگشت .

بنای ایستگاه مرکزی راه‌آهن، با الهام از عظمت و شکوه معماری ایران باستان‌،باستان، با استفاده از شیوه [[اکسپرسیونیسم]] آرمان‌گرا ساخته شد. ورودی ایستگاه مرکزی وسیع است و این ریتم از طریق پنجره‌ها، بازشوها و جرزهای سراسری دیوارها نیز کاملاً آشکار است‌است. ایستگاه از پی تا سقف با آهن و سیمان ساخته شده است و پنجره‌های آن از برنز و آهن برونمای خارجی آن از سنگ سفید تراورتین است که از معدن سنگ پل سفید استخراج گردیده است.{{مدرک}}

* [http://raja.ir/ پایگاه شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران ]