به محض رسیدن به {{convert|10600|ft|m}} در قلهٔ یخچال‌های طبیعی و در ۸۵ درجه و ۳۶ دقیقه از مختصات جغرافیایی، آمونسن برای مرحله نهایی از سفر آماده گردید،گردید. ازبه ۴۵دلیل سگشرایط کهخاص صعود کردهدر بودندطول مسیر، از ۴۵ سگ، ۷ سگ هلاک گردید کهو تعدادی از آنها هم به خاطردلیل شرایطاستفاده صعوداز درگوشتشان طولکشته مسیرشده بود،بودند. تنها ۱۸ سگ در حال حرکت به سمت جلو بودند، سایر آنها به دلیل استفاده از گوشتشان کشته شده بودند،بودند.
[[پرونده:Южный Полюс 1911.jpg|بندانگشتی|راست|200px|نصب پرچم نروژ در قطب جنوب]]
هر یک از سورتمه‌رانانسورتمه‌رانان، سگ‌ها را برای تغذیه تیم خودش کشته بود،بود. پوست آنها و گوشت آنها بین سگ‌های باقی‌مانده و مردان گروه تقسیم می‌گردید،می‌گردید. آمونسن به یاد می‌آورد و می‌نویسدمی‌نویسد؛ ما در مکانی به نام ''فروشگاه قصابان'' حضور داشتیم، در اینجا افسردگی و غم و اندوه در فضا موج می‌زد،می‌زد. علاقهٔ ما به سگ‌ها با آنها رشد کرده و عجین شده بود.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. II | pp=۶۳–۶۶}} متأسف بودن، مانعنمی‌توانست مانعِ تیم مکتشف به واسطهٔجهتِ بهره‌گیری از مواد غذایی فراوان و تازه نمی‌گردید،گردد. ویستینگ در آن لحظات ثابت کرد که در تهیه و ارائه گوشت مهارت دارد.{{sfn|Langner|pp=۱۸۴–۸۵}}
گروه مکتشف، ۳ سورتمه و محموله‌های مورد نیاز برای ۶۰ روز راه‌پیمایی را در اختیار داشت،داشت. باقی‌ماندهٔ خواربار و لاشهٔ سگ‌ها در یکی از انبارهای ذخیره رها گردیده بود،بود. آب و هوای بدبد، مانع از حرکت آنها تا ۲۵ نوامبر گردید،گردید. گرفتاریاین درجو زمینی ناشناختهنامساعد به همراه مه مداوممداوم، باعث گرفتاری آنها در زمینی ناشناخته گردید.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. II | pp=۶۷–۷۳}} گروهگروه، در حال مسافرتطی مسیری بر روی یک سطح یخی شکسته توسط شکاف‌های مکرر بود که همراه با دید ضعیف باعث پیشرفت کُند آنها می‌گردید،می‌گردید. آمونسن این منطقه را ''یخچال شیطان'' نامید،نامید. در ۴ دسامبر آنها به منطقه‌ای وارد شدند که در آن شکاف‌ها در زیر لایه‌هایی از برف و یخ با یک فضای توخالی پنهان گردیده بود،بود. آمونسن اینجا را نیز تعمید داد و به نام ''سالن رقص شیطان'' نامگذاری کرد،کرد. هنگامی که در روز بعد آنها مجدداً زمین سفت و جامد را در زیر پای خود احساس کردند به منطقه ۸۷ درجه رسیده بودند.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. II | pp=۱۰۵–۰۷}} در ۸ دسامبر نروژی‌ها موفق به شکستن رکورد دورترین پیمایش جنوبی شکلتون از ۸۸ درجه و ۲۳ دقیقه جغرافیایی شدند.{{sfn|Huntford|1979|p=۴۵۹}} همچنان‌کههمینطور که آنها به قطب نزدیک می‌شدند، در حال شکستن تمامی دست‌آوردهای چشم‌انداز آیندهٔ هر گروه مکتشف دیگری بودند که پیش از آنها به آنجا رفته بود،بود. هنگامی که در ۱۲ دسامبر در آنجا اردو زدند با دیدن یک جسم ناشناختهٔ سیاه و سفید که در افق ظاهر شد برای لحظه‌ای نگران شدندشدند، اما کمی بعد کشف کردند که آن چیز مشکوک تنها مدفوع یکی از سگ‌ها در فاصلهٔ دور بوده که به واسطهٔ سراب حالت بزرگ‌نمایی پیدا کرده بود.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۴۵۱–۵۲}} روز بعد آنها در ۸۹ درجه و ۴۵ دقیقه جنوبی و در حدود {{convert|15|nmi|km}} نسبت به قطب جنوب مجدداً اردو زدند.{{sfn|Langner|p=۱۹۳}} در روز بعد که مصادف با ۱۴ دسامبر ۱۹۱۱ بود، آمونسن ضمن جلب موافقت رفقایش با سورتمه به سمت جلو، ره‌نوردی کرد و در حدود ساعت ۳ بعدازظهر گروه به مجاورت قطب جنوب رسیده بود.{{sfn|Huntford|1979|p=۴۸۷}} آنها پرچم نروژ را در زمین قرار دادند و فلات قطبی را به نام «فلات [[هاکون هفتم نروژ|پادشاه هاکون]] هفتم» نامیدند.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. II | p=۱۲۲}}
