جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها

|strength1= ۳۴،۰۰۰۳۴٬۰۰۰

|strength2= ۳۵،۰۰۰–۵۰،۰۰۰۳۵٬۰۰۰–۵۰٬۰۰۰

در مهٔ ۱۸۲۶، میراک بر خلاف نظر تزار روسیه [[نیکلای یکم]] توسط قوای روسیه اشغال گردید.<ref name="Kazemzadeh337">''Iranian relations with Russia and the Soviet Union, to 1921'', F. Kazemzadeh, '''The Cambridge History of Iran''', Vol.7, ed. Peter Avery, G. R. G. Hambly and C. Melville, (Cambridge University Press, 1991), 337.</ref> در پاسخ، دولت ایران [[میرزا محمدصادق همای مروزی]] را به [[سنت پترزبورگ]] فرستاد تا در این باره مذاکره کنند. با این حال ژنرال فرماندار قفقاز، [[الکسی یرمولوف]] او را در تفلیس دستگیر نمود.<ref name="Kazemzadeh337" />

عباس میرزا و ۳۵،۰۰۰۳۵٬۰۰۰ نفر قشون او بدون اعلان جنگ در ۱۹ ژوئیهٔ ۱۸۲۶ میلادی ژولی (همه تاریخ‌ها به شکل تقویم قدیمی می‌باشند و بایستی ۱۲ روز به این تقویم اضافه شود تا به تقویم غربی تبدیل گردد) [[قره‌باغ]] و [[تالش]] را اشغال نمودند و خرابی‌های گسترده‌ای را به بار آوردند. [[شوشی]]، پایتخت قره‌باغ محاصره شد، [[لنکران]] و [[گنجه]] تخلیه شدندشدند،<ref>''A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East'', ed. Spencer C. Tucker, (ABC-CLIO, 2010), 1148.</ref>، و باکو به محاصره درآمد. یرمولوف فرمانده روس قفقاز به طرز مرموزی واکنشی نشان نداد. شاید چون تنها ۳۵٬۰۰۰ سرباز در اختیار داشت. یرمولوف درخواست نیروی بیشتری نمود، نیکولاس یک گردان، شش هنگ سواره‌نظام قزاقهای دان را به کمک وی فرستاد و به یرمولوف گفت تا خانات ایروان را اشغال نماید. یرمولوف پاسخ داد که چنین چیزی غیرممکن است در جواب نیکولای [[ایوان پاسکویچ]] را فرستاد که این کار یرمولوف را برآشفت. او [[والرین مددوف]] را به سمت جنوب فرستاد اما از او خواست تا از درگیری بزرگ اجتناب کند. والرین از این دستور سرپیچی نمود و توانست با ۲٬۰۰۰ نفر لشکر ۱۰٬۰۰۰ نفری [[امیر خان سردار]] فرمانده ایرانیان را شکست دهد و محاصرهٔ شوشی را بشکند. روس‌ها مجدداً وارد گنجه شدند. پاسکویچ به همراه نیروهای کمکی از راه رسید و فرماندهی را از یرمولوف گرفت. در ۱۴ سپتامبر او ۶٬۰۰۰ نظامی ایران را در آکستافا در غرب گنجه دنبال نمود.