میارمیار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
LetsDoItBot (بحث | مشارکتها) ←پیشینه: تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
||
خط ۹:
مشخصات تاریخی محلهٔ میارمیار (مهادمهین) در کتاب «تاریخ تبریز تا پایان قرن نهم هجری» چنین نوشته شده است: «این محله در مرکز شهر قرار دارد و مسیر بسیاری از خیابانهای اصلی از آنجاست و بناهای اکثر ادارات دولتی در این محله واقع شده است. نام این محله وقفنامهٔ مسجد جهانشاه، «مهادمیان» آمده است.»<ref>تاریخ تبریز تا پایان قرن نهم هجری، دکتر مشکور، ص ۱۶۹</ref>
«این کوی را پیشینیان این روزگار «مهادمهین» (مهد بزرگان)، باستانیان «میارمیار» و اکنون بومیان تبریز «میرمیر» گویند و به دفتر همان مهادمهین نویسند. محلهای آباد و بزرگ است مگر اینکه در |ین کوی، روضات و بساتین کمتر باشد. این کوی را برزنها است. یک قسمت آن ارمنستان است. سفرای دول فرنگ و عثمانی در این کوی باشند و اکنون در شهر چهار دارالسفاره است. اول از دولت [[عثمانی]] که مدیر آن را به زبان خود «باش شهبندر» گویند و امروزه علی بهجت نام دارد. دوم سفارتخانه [[روسیه]] و رئیس آن «پطرف» نام دارد و جنرال کنسول است. سوم سفارتخانه [[انگلیس]] است و نام آن «اِبِت» است و ژنرال کنسول میباشد. چهارم سفارت [[فرانسه]] است و این دولت، دوست دولت قدیم مملکت ماست. او نیز ژنرال قونسول است. نام او «برنه» و فارسی را نیکو داند. عیسویان را معبد و کلیسای عالی در این مملکت است که خلیفه آن به اجازه و تعیین خلیفه بزرگ سلسله نصرانی از اوچ کلیسای ایروان آید و همهٔ مسیحیان آذرآبادگان فرمان او برند. عیسویان اورمیه که آنجا مردم [[آمریکا]] کلیسا، بنیاد نهادهاند، مردم آمریکا را به مذهب کاری نیست همان که حامی دین مسیح
از برزنهای قدیم محله میارمیار محله قرهداش (سنگ سیاه) بوده که در کتاب روضاتالجنان چند بار نام آن آمده است، مسجد استادشاگرد در میان محله سنگ سیاه و چارسوی عربان واقع بوده و اکنون کوی و کوچه اردبیلیها گویند.
|