محمدباقر نیو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح نویسه عربی، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
|||
خط ۳:
{{جدول اطلاعات دانشمند
|نام = محمد باقر نیو
|تصویر = MB-NIV.jpg
|عرض تصویر =
|زیرنویس =
|تاریخ تولد = ۱۲۸۸
|زادگاه = [[تهران]]
|تاریخ مرگ = ۱۱ فروردین ۱۳۸۰
|محل مرگ = [[کلارآباد]]
|محل زندگی =
|شهروند =
|ملیت =
|تبار =
|رشته فعالیت =
|محل کار =
|
|استاد راهنما = ونمانگ اشترانگ
|دانشجویان دکتری وی=
|دلیل شهرت = اولین دانشآموختهٔ مهندسی در ایران
|تأثیرات =
|جوایز =
|دین =
|پانویس =
|امضا =
}}
'''محمد باقر نیو''' (۱۲۸۸ [[تهران]] - ۱۳۸۰ [[کلارآباد]])، بنیانگذار صنعت کاشی، نساجی جدید، ضرابخانه و چینی سازی ایران میباشد.
== زندگینامه ==
در سال ۱۳۰۸ در مدرسهٔ صنعتی دولتی (نام پیشین [[دانشگاه علم و صنعت ایران]]) زیر نظر ونمانگ اشترانگ و دیگر استادان آلمانی، به تحصیل در رشتهٔ مهندسی ماشین (برق و مکانیک) پرداخت و در سال ۱۳۱۱ به عنوان اولین دانشآموختهٔ آموزش عالی مهندسی کشور، موفق به دریافت دانشنامهٔ مهندسی گردید.
نیو اولین رئیس ایرانی ضرابخانهٔ خزانهٔ دولتی بود و متعاقباً به عنوان مشاور در وزارت صنایع خدمت کرد و در راهاندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال نقش اساسی داشتهاست. پس از اینکه نیو با سمت کارشناس و مشاور به خدمت سازمان برنامه و بودجه درآمد، به عنوان مدیر کل کارخانهٔ چای شمال در ضمن بازرسی با صنعت چایکاری آشنا شد و با ارائهٔ طرح تشکیل [[شرکت چای ایران]]، خود از طرف سازمان، مأمور تشکیل شرکت چای ایران شد. علاقهٔ وافر وی به این صنعت موجب شد، پس از بازنشستگی به چایکاری اشتغال یابد که حاصل آن، دومین مزرعهٔ بزرگ چای در شمال کشور بود.
نیو کارش را از ضرابخانهٔ تهران قدیم شروع کرد و چنان در کارش جدی و سخت کوش بود که به سرعت مسئولیت راهاندازی بخشی از صنایع کشور را بر عهده گرفت. او در حقیقت اولین تحصیلکردهٔ ایرانی است که توان وارد کردن علوم و فنون جدید مهندسی به داخل کشور را در خود تقویت کرد و پس از آنکه مسئولان وقت دولت به حسن نیت و توان مهندسی او یقین حاصل کردند، وظایف دیگری به او محول کردند و پس از مدتی نیو مسئولیت مهم راهاندازی صنایع نساجی وانتقال تکنولوژی آجر سفال به داخل را تقبل کرد و در این راه نیز خوش درخشید. وی بدان اندازه در صنعت نساجی پیش رفت که عضو
نیو طی مراسم ویژهای که در سال ۱۳۷۸ به مناسبت هفتادمین سالگرد تأسیس دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شد به عنوان یکی از پیشکسوتان و استادان عالی مقام و اولین مرد دانشآموختهٔ مهندسی ایران معرفی شد و مورد قدردانی قرار گرفت. وی چندی بعد لوح تقدیری را به پاس اقدامات مؤثر و صادقانه به کشور در طول زندگی پربارش از دستان رئیس جمهور وقت ([[محمد خاتمی]]) دریافت نمود.
پدر مهندسی ماشین ایران در طول سالها تلاش و خدمات علمی نه تنها مسئول راهاندازی ضرابخانهٔ ایران و رئیس فنی کارخانههای متعلق به وزارت دارایی بود، بلکه اولین کسی بود که توانست پس از طی کردن مقدمات و دورههای تعمیر کاری در اروپا، فن تعمیرات مکانیکی صنایع مختلف را وارد کشور کرده، راه را برای تربیت شاگردان و
نیو تا آخرین روزهای حیات، همچنان به علم جویی و مطالعهٔ علوم جدید مثل کامپیوتر و فیزیک کوانتم مشغول بود، وی در ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ در سن ۹۲ سالگی در [[کلارآباد]] درگذشت.
|