اسماعیل فصیح: تفاوت میان نسخه‌ها

|تاریخ_تولد= ۲ اسفند ۱۳۱۳<ref name="شب اسماعیل فصبح- شب هایشب‌های بخارا">http://bukharamag.com/1392.04.3633.html شب اسماعیل فصیح</ref>

اسماعیل فصیح در تاریخ دوم اسفند ماه سال ۱۳۱۳ هجری شمسی، در محله [[درخونگاه]] تهران، به دنیا آمد. پدرش ارباب حسن در چهارراه گلوبندگ کاسب بود. اسماعیل در دوسالگی پدر را از دست داد و یتیم شد. فصیح از مهر ماه ۱۳۲۰، یعنی در شش سالگی و همزمان با شروع حملۀحملهٔ متفقین در [[جنگ جهانی دوم]] به ایران، به مدرسه ابتدایی عنصری رفت و دوران تحصیلات متوسطه خود را از پاییز سال ۱۳۲۶ در دبیرستان رهنما آغاز و در سال ۱۳۳۲ با دیپلم طبیعی پایان داد.<ref name="شب اسماعیل فصبح- شب هایشب‌های بخارا" />

در آغاز تابستان ۱۳۳۵ فصیح پس از چند سال کار و تدریس و پس انداز،پس‌انداز، درخونگاهِ ایران را ترک کرد و از راه [[استانبول]] و [[پاریس]] به [[آمریکا]] پرواز کرد و در شهر بوزمنِ مونتانا به تحصیل ادامه داد و لیسانس شیمی گرفت.<ref name="شب اسماعیل فصبح- شب هایشب‌های بخارا" /> پس از اتمام درس به [[سانفرانسیسکو]] نقل مکان کرد. در سانفرانسیسکو با دختری نروژی به نام آنابل کمبل ازدواج کرد، اما همسرش هنگام زایمان در بیمارستان، همراه با نوزادی که در شکم داشت فوت کرد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =حمید رضا شکوهی |نشانی=http://mardomsalari.com/template1/Article.aspx?AID=۸۸۵۸ |عنوان=مروری بر زندگی و آثار اسماعیل فصیح اسیر زمان | ناشر = روزنامه مردم‌سالاری|تاریخ = ۳۰ تیر ۱۳۸۸ |تاریخ بازبینی= ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵}}</ref>

پس از بازگشت به [[ایران]]، چند ماهی را در مؤسسه انتشاراتی فرانکلین به عنوان مترجم کار کرد؛ سپس با معرفی‌نامه [[صادق چوبک]] در سال ۱۳۴۲ در[[شرکت ملی نفت ایران]] در مناطق نفت‌خیز جنوب به‌عنوان کارمند بخش آموزش، مشغول به کار شد. در سال ۱۳۵۹ با شروع [[جنگ ایران و عراق]] و بسته شدن دانشکده نفت [[آبادان]]، در ۴۷ سالگی و با سمت استادیار زبان انگلیسی بازنشسته شد. فصیح در مجموع به مدت ۱۹ سال در این شرکت به خدمت مشغول بود.<ref name="شب اسماعیل فصبح- شب هایشب‌های بخارا" /><ref>[http://www.hamshahrionline.ir/news-85662.aspx زندگینامه: اسماعیل فصیح (۱۳۱۳-۱۳۸۸)<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

{{نقل قول|عمر ما هر کدام حلقه‌ای از یک زنجیر افسانه‌ای است که هرگز حساب نشده. یک ایرانی به گوشه‌ای از یک نسل یک قاره جوان درس فلسفه و عرفان می‌دهد، شاید به این دلیل ساده که یک دریانورد پرتغالی، راه هندوستان را عوضی رفت. بچه یک جوان تهرانی موقع دنیا آمدن در واشنگتنواشینگتن تلف می‌شود، چراکه خون یک زن نروژی مرضی از پدر معیوب خود در آنگون نروژ به ارث برده بود. دختری تبریزی در تهران آدمکش می‌شود، چراکه یک قاچاقچی در خرمشهر از دست قانون دررفت. من و ویدا یک شب عصاره گازدار تاکی را در زعفرانیه تهران خوردیم که یک تابستان زیر آفتاب شمال ونیز ایتالیا جان گرفته بود. در این فکرم که الآن عصاره روح زیبای او چشمان چه کسی را در لوس‌آنجلس سیراب می‌کند؟}}