قدر مطلق برخی از [[ستارگان متغیر]] مانند [[ستارگان متغیر قیفاووسی]]، [[متغیرهای شلیاقی]] و ...… با [[دوره تناوب نوری]] آن‌ها دارای ارتباط است. در سال ۱۹۱۲، هنریتا لیویت از دانشگاه [[هاروارد]] طی بررسی ۲۵ ستاره متغیر قیفاووسی در [[ابر ماژلانی کوچک]] متوجه شد که هر چه دوره تناوب یک متغیر قیفاووسی بلندتر باشد، درخشندگی مطلق آن بیشتر است. این یافته در آن زمان کشف بزرگی در فاصله سنجی ستاره‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای محسوب می‌شد. در این روش با اندازه‌گیری دوره تناوب می‌توان قدر مطلق ستاره را تعیین کرد و با کمک میانگین قدر ظاهری آن، فاصله ستاره از زمین تعیین می‌شود. چند سال بعد [[هارلو شپلی]] از این روش برای تعیین فاصله زمین از مرکز کهکشان و تخمین واقع بینانه از ابعاد [[کهکشان راه شیری]] استفاده کرد. در دهه ۱۹۳۰ [[ادوین هابل]] با جستجوی [[متغیرهای قیفاووسی]] در کهکشان‌های دیگر توانست فاصله آن‌ها را از زمین به دست آورد.
