ابرنواختر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابرنواختر''' {{انگلیسی|Supernova}} و یا '''سوپرنوا''' پرجرم‌ترین [[ستاره]]‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی به جای می‌گذارد. نوترون سنگین‌ترین ماده در فضا است. مقداری نوترون به اندازهٔ یک سر سوزن می‌تواند هزاران تن وزنجرم داشته باشد. [[ستاره]] مادهٔ خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است [[درخشندگی]] آن چند روزی از کل یک [[کهکشان]] هم بیش تر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان [[ستاره]]‌های منفجر شده را، که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادراند؛ در [[کهکشان راه شیری|کهکشان خودمان]] به طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پس غبار [[کهکشان]] پنهان می‌شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در [[کهکشان راه شیری|راه‌شیری]] دیده‌شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به‌خصوص رصدگران آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر [[کهکشان]]‌ها یافته‌اند.