'''مبارکشاه لرستانی''' ملقب به '''شاه‌خوشین لرستانی'''، یکی از رهبران نخستین [[اهل حق|اهل حق (یارسان)]] است که در [[سده ۴ (قمری)|قرن چهارم هجری]] می‌زیسته‌است. وی در میان یارسان نخستین کسی‌ست که دورهٔ کامل را دارد.
== زندگی ==
مبارکشاه لرستانی، ملقب به شاه‌خوشین، فرزند مامه جلاله و نوهٔ میرزا امان‌الله لرستانی بود. در رسائل[[سرانجام]] اهلکتاب حقمقدس [[یارسان]] آمده‌است که وی از مادری باکره به‌مانند [[مسیح]] به‌دنیا آمده‌است. در رسائل اهلسرانجام حقهمچنین اشاره شده که شاه‌خوشین برای کسب علم به [[همدان]] هجرت کرد؛ و بعدها به زادگاه خویش بازگشت و در ۳۲ سالگی اظهار مظهریت [[خدا]] در خودش کرد. او در این خصوص چنین سرود:<ref name=ToolAutoGenRef1>{{یادکرد وب |نویسنده = دکتر نصرالله امامی |نشانی= http://www.anjomanfarsi.ir/pdf/pa5/pa5%20(146).pdf |عنوان= نکاتی در مشرب عرفانی باباطاهر همدانی}}</ref>
{{شعر}}
خط ۴۶:
شاه‌خوشین در ۶۱ سالگی، هنگام شنا در [[رود گاماسیاب]] فرومی‌رود، و طبق باور یارسان، روح از بدنش جدا شده و به کالبد دیگر می‌رود.
شاه‌خوشین در میان اهل حقیارسان به «زرده‌سوار» و «هزار سوار» نیز مشهور است؛ و این نظریه را تقویت می‌کند که وی جزو [[هزاراسپیان|ملوک هزاراسپی (اتابکان لر)]] بوده‌است. در رسائل اهل حق،سرانجام، [[باباطاهر]] یکی از یاران شاه‌خوشین ذکر شده‌است؛ ولی نکته‌ای که بسیار آشکار است تأثیر شاه‌خوشین بر عرفان باباطاهر می‌باشد.<ref name=ToolAutoGenRef1 />
اشعاری از شاه‌خوشین به [[زبان لکی]] مانده‌است، که به «دورهٔ شاه‌خوشین» مشهور است.
