گیاهان دارویی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۱:
'''گیاهان دارویی'''<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مصوب=گیاهان دارویی | بیگانه=medicinal plants | بیگانه در فارسی= | حوزه=گیاهان دارویی | دفتر=سیزدهم | بخش=فارسی | سرواژه=گیاهان دارویی}}</ref> [[گیاه|گیاهانی]] هستند که یک یا برخی از اندامهای آنها حاوی [[مواد مؤثر در گیاهان دارویی
[[پرونده:Arabic herbal medicine guidebook.jpeg|بندانگشتی|چپ|270px|توضیح خواص درمانی [[زیره]] و [[شوید]] در نسخه عربی (پیرامون ۱۳۳۴ م) از کتاب ''د ماتریا مدیکا'' از نوشتههای [[دیوسکوریدس|دیوسکوریدوس]]]]
خط ۵:
== تاریخچه ==
در پزشکی کهن،داروها از گیاهان بدست می آمدند.در تولد رستم موبد پزشک،به دستور سیمرغ مرهمی از کوبیدن گیاهی مخصوص و آمیختن آن با شیر و خشک کردن آن در سایه،ساخته و بر زخم عمل رودابه می گذارد.نکته ی ظریف این دستور،توصیه به خشک کردن مرهم در سایه است تا خواص آن در اثر نور آفتاب و گرما از بین نرود،توصیه ای که امروز هم در نگهداری داروها به قوت خود باقی است.
شناخت مواد دارویی مورد استفادهٔ [[مصر باستان|مصریان قدیم]] از روی [[پاپیروس]]های مقدسی که از آنان به جای ماندهاست، میسر میباشد. باارزشترین این پاپیروسها «پاپیروس اسمیت» است. مصریان تقریباً از همهٔ قسمتهای گیاه استفاده میکردند. طب [[تمدن بابل|بابل]] توسط الواح کوچکی که نام داروها را به [[خط میخی]] روی آنها نوشتهاند بر جای ماندهاست. عناصری که آنها بکار میبردند اساساً ریشهٔ گیاهی داشتهاست. در دستورهای بابلیها برخلاف مصریان وزن و اندازه ذکر نشدهاست. در متون [[هند]] قدیم گیاهان طبی به دو گروه تقسیم میشوند. گروه اول یا بهعنوان [[مسهل]]، قیآور
گیاهشناسی در ایران قبل از اسلام نیز سابقهٔ طولانی داشت. در [[اوستا]] بارها از «اورورو بیشه زو» (گیاه درمانی) ستایش شدهاست و واژهٔ اورورو به معنی گیاه فرشته نگهبان [[امرتات]] (امرداد) که خود یکی از [[امشاسپندان]] و کمال جاودانگی است در اوستا آمدهاست. پزشکان ایرانی از صدها گیاه و رستنیِ درمانبخش آگاه بودند و آنها را مقدس میشمردند. مقدسترین این گیاهان ۳۰ نوع بود که نمادی از نام روزهای سیگانهٔ یک ماه بود. به طور مثال نام روز [[آذر]] که نماد گیاهی آن در [[اوستا]] «اثرگون» نام دارد و آن نوعی [[گل همیشه بهار]] است که دم کردهٔ آن محرک [[سلسله اعصاب]] است و برای رفع خستگی استفاده میشد.<ref name="shafaqna.com">{{یادکردوب|نشانی=http://shafaqna.com/persian/services/other-news/item/37292-چکیده-ای-از-گیاه-شناسی-ابن-بیطار|عنوان= چکیدهای از گیاهشناسی ابن بیطار |تاریخ بازدید=۱۲ اسفند ۱۳۹۴|ناشر=خبرگزاری بینالمللی شیعه}}</ref> نام «دارو» نیز از ریشه واژه ایرانی «دار» به معنی درخت است و در [[زبان پارسی میانه|زبان پهلوی]] به «داروگ» تغییر شکل یافته و واژه انگلیسی و فرانسه «drug» از همین ریشه [[زبان فارسی|فارسی]] ساخته شدهاند.<ref>{{یادکردوب|نشانی=http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/3001513890201.pdf|عنوان= گیاه درمانی و پزشکی در ایران باستان|تاریخ بازدید=۳ فروردین ۱۳۹۵|ناشر=فصلنامه تاریخ پزشکی، سال دوم، شماره دوم، بهار ۱۳۸۹}}</ref>
خط ۷۴:
گیاهان تلخ لعابدار: گیاه [[پای خر]]، [[شاهدانه]]، گیاهان قابض (داروهای منقبض کننده<ref group="یادداشت">Astringentes</ref> این مواد روی بشره یا مخاط با تشکیل رسوبات سخت همراه با بافت پروتئینی تأثیر میگذارند. آنها آب موجود در بافتها را میگیرند و با کم و بیش خشک کردن آنها اثر ضد تورمی نیز دارند. این مواد اغلب از ترکیبات [[تانن]] هستند.
این گروه شامل [[مورد]]، [[گل غافث]]، [[هوفاریقون]]، [[مریم گلی]]، [[انجبار]]، [[گوش خر]]، [[گل مینا]] (امراض جلدی، اگزمای متورم و عفونی)، [[تره تیزک]]، [[سنفتیون]]، پوست [[درخت بلوط]] و [[بید]]، ریشهٔ [[بابا آدم (گیاه)|بابا آدم]]، [[گردو (درخت)|درخت گردو]]، [[توت روباهی (سرده)
'''کاهش دهنده چربی و کلسترول'''
خط ۱۹۸:
;ضد استفراغ<ref group="یادداشت">Obstipantia</ref>
گیاهانی که باعث تسکین حرکات دودی شدید و زیاد از حد [[معده]] میشوند در این گروه قرار دارند. گیاهان سرشار از [[تانن]] (به خاطر [[اسید تانیک]] موجود در آنها) و زغال گیاهی، پوست [[بلوط]] و همچنین ترکیبات محتوی لعاب نظیر دانههای [[یولاف]]، جوشاندهٔ [[جو (گیاه)
برای کودکان از [[هویج]]، [[سیب]] رنده شده (پکتین) پس از قهوهای شدن آن، [[انجبار]]، [[بلوط]]، [[گل محمدی]]، [[مریم گلی]]، [[مورد]] و [[توت فرنگی]] استفاده میکنند.
خط ۲۳۰:
{{قارچها و گیاهان دارویی}}
{{دادههای کتابخانهای}}
[[رده:گیاهان دارویی|*]]
[[رده:پزشکی جایگزین]]
|