نیروی نظامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نیروی نظامی''' عنوانی کلی ست که به هر گونه نیرویی که خواه در سازمانی رسمی و حکومتی و یا غیررسمی در قالب سازمان‌های شبه نظامی و حتی چریکی برای جنگ و پیکار آموزش دیده باشد گفته می‌شود. این تعریف بسیار گسترده و فراخ که دربردارنده همه جنبه‌های نظامی گری ست برآیند کاربرد بسیار جوراجور این واژه در زبان فارسی ست. این کاربردها را می‌توان این گونه دسته‌بندی نمود:

[[پرونده:Zonificación militar 1975.png|120px|بندانگشتی|چپ|نمونه‌ای از فرماندهی نظامی؛ نقشه‌ای از مناطق نظامی [[آرژانتین]] (۱۹۷۵–۱۹۸۳)نخستین]] نیاز یک نیروی نظامی آن است که آن را به شکلی برقرار سازند که توانایی اجرای [[سیاست پدافند ملی]] را داشته باشد. با اینکه [[سیاست]] ممکن است توسط [[سیاست‌مدار|سیاست‌مداران]] یا [[تحلیل‌گر سیاسی|تحلیل‌گران سیاسی]] تعیین شود، در پیاده‌سازی آن همواره نیاز به دانش [[کارشناس|کارشناسان]] ویژه در زمینه کارکردها و شیوه‌های انجام [[مأموریت نظامی|مأموریت‌های نظامی]] بوده است. اولین مهارت، توانایی تشکیل یک نیروی هماهنگ است که بتواند در هنگامی که از آن خواسته شود بنابر سیاست مقرر عمل کند؛ بنابراین نخستین مأموریت نظامی تأمین [[فرماندهی نظامی]] است. یکی از وظایف فرمانده نظامی آن است که سیاست تعیین‌شده را به شکل مأموریت‌ها و وظایف نظامی تفسیر کند و آن‌ها را با استفاده از واژه‌هایی بیان کند که توسط افراد تحت امر وی قابل درک باشند. این طرز بیان را در برداشت عامیانه، دستور می‌نامند. فرماندهی نظامی باعث می‌شود تا سازمان نظام با تفویض قدرت به ساختارهای سازمانی که ممکن است به بزرگی یک [[منطقه نظامی]] و یا به کوچکی یک [[گروه (نظامی)|گروه]] باشد، مؤثر و کارآمد گردند. عنصر فرماندهی یک نیروی نظامی غالباً تأثیر شدیدی بر فرهنگ سازمانی آن نیرو دارد.

یکی دیگر از نیازمندی‌ها، نفراتی هستند که برای فرماندهی نظامی انتخاب می‌شوند. این نفرات که غالباً به آن‌ها [[افسر]] اطلاق می‌شود به منظور فرماندهی [[کارکنان نظامی]] تحت امرشان انتخاب می‌شوند که شامل [[سرباز|سربازان]]، [[ملوان|ملوانان]]، [[تفنگدار دریایی|تفنگداران دریایی]] یا [[خدمه هوایی]] می‌باشند که قادر به اجرای [[مأموریت عملیاتی|مأموریت‌ها]] و [[وظیفه عملیاتی|وظایف عملیاتی]] تخصصی هستند. جای تعجب نیست که نظام نیز مانند [[سازمان تجاری|سازمان‌های تجاری]] که در آن‌ها مدیران عامل، مدیران و کارکنان مختلف مأمور انجام کارهای تجاری روزانه به عنوان جزئی از یک [[عملیات تجاری]] هستند و یا باید [[مدیریت پروژه|مدیریت پروژه‌های تجاری]] را به عهده بگیرند، در سازمان‌های نظامی نیز [[روش جاری (نظامی)|روش‌های جاری]] و پروژه وجود دارد. در هنگام صلح که کارکنان نظامی غالباً در [[پادگان|پادگان‌ها]] یا [[پایگاه نظامی|سازمان‌های نظامی ثابت]] دیگر مشغول به کار هستند، بیشتر به امور مدیریتی، [[آموزش نظامی|آموزشی]]، [[تربیت نظامی|تربیتی]] و پیشبرد فناوری می‌پردازند. از دیگر وظایف کارکنان نظامی، ایجاد اطمینان از جایگزینی به موقع کارکنان بازنشسته با [[استخدام نظامی|کارکنان جدید]] و مراقبت از میزان آمادگی [[نیروهای احتیاط]] است.

ورود عناصر اطلاعات نظامی در اجرای سیاست پدافند ملی، امری مهم است زیرا سازمان متبوع ایشان تبدیل به اولین سازمان پاسخگو و منتقد نسبت به [[هدف راهبردی|اهداف راهبردی]] سیاست مذکور در مقایسه با واقعیات [[اطلاعات (جمع‌آوری اطلاعات)|تهدیدات مشخص]] می‌گردد. هنگامی که گزارش‌های اطلاعاتی با سیاست‌های مقرر مقایسه می‌شوند، فرماندهی می‌تواند در مورد اختصاص منابع مالی به افسران و افراد تحت امر ایشان تصمیم‌گیری کند و هزینه‌های نگهداری از امکانات نظامی را تأمین کرده و خدمات نظامی را برای آن‌ها برقرار سازد. فرایند تخصیص منابع مالی با تهیه [[بودجه نظامی]] سالانه که توسط یک سازمان مالی نظامی درون نظام تعیین می‌شود انجام می‌گردد. سازمان‌های پشتیبانی نظامی مسئولیت خرید و عقد قرارداد تهیه اقلام و خدمات نظامی را در زمان صلح از اماکن مشخص و یا در زمان جنگ از مناطق محلی بر عهده دارند.

در [[دکترین نظامی]] و جنگی، [[تحرک عملیاتی]] را سطحی از فرماندهی می‌دانند که جزئیات لحظه‌ای تاکتیک‌ها را با اهداف مهم و گسترده [[راهبرد]] هماهنگ می‌کند. اصطلاح مترادف تحرک عملیاتی، هنر عملیاتی خوانده می‌شود. سطح عملیاتی فراتر از نگاهی است که در آن داشتن دید مستقیم و زمان دقیق روز مهم است و همچنین فروتر از سطح راهبردی است که در آن تولید راهبرد و سیاست اهمیت زیادی دارند. آن دسته از آرایشات نظامی که خودشان بتوانند عملیات‌ها را هدایت کنند و به اندازه‌ای بزرگ باشند که مستقیماً اداره شوند یا تأثیر زیادی بر سطح راهبردی بگذارند را می‌توان در سطح عملیاتی طبقه‌بندی کرد. [[ارتش آلمان]] پیش از [[جنگ جهانی دوم]] و در طول آن پیشگام استفاده از این مفهوم بود. طرح‌ریزی و طول فعالیت‌ها در این سطح، از یک هفته تا یک ماه زمان می‌برد و مسئول اجرای آن‌ها [[نیروی زمینی|نیروهای زمینی]] و [[سپاه (تقسیمات نظامی)|سپاه]] و یا معادل آن‌ها در [[نیروی دریایی|نیروهای دریایی]] و [[نیروی هوایی|هوایی]] خواهند بود.<ref name="p.67, Dupuy"/>

یکی از کهن‌ترین آثار نظامی منتشره کتاب ''[[هنر رزم]]'' است که توسط [[فهرست فیلسوف‌های چینی|فیلسوف چینی]]، [[سان تزو]] نوشته شده.<ref> [http://www.mypivots.com/articles/booktext.aspx?bookname=The%20Art%20of%20War ''The Art of War'']</ref> این کتاب که در [[سده ۶ (پیش از میلاد)|سده ۶ پیش از میلاد]] نگارش یافته، دارای ۱۳ فصل است و شامل دستورالعمل‌های نظامی می‌باشد. با اینکه در کتاب هنر جنگ دربارهٔ [[نظریه نظامی|نظریه‌های نظامی]] چیزی گفته نمی‌شود اما این کتاب تأثیر زیادی بر دکترین نظامی آسیا و بعدها در [[سده ۱۹ (میلادی)|سده ۱۹ میلادی]] بر [[طرح‌ریزی نظامی|طرح‌ریزی‌های نظامی]] [[اروپا]] و [[ایالات متحده]] گذاشت. حتی بعدها از این کتاب برای تنظیم تاکتیک‌های بازرگانی استفاده شد و می‌توان به جرأت گفت که از آموزه‌های آن می‌توان در حوزه‌های علوم اجتماعی و سیاسی استفاده کرد.

از آن جا که طبیعت جنگ‌ها در طول زمان تغییر می‌کرد و به خصوص با ابداع [[توپخانه]] در [[قرون وسطی|قرون وسطای]] اروپا و اختراع اسلحه گرم ویژهٔ پیاده‌نظام در دوران [[رنسانس]]، تلاش‌هایی در جهت تعریف و تشخیص راهبردها و [[تاکتیک‌های بزرگ]] و عادی فراتر از دعای پیش از جنگی که رومی‌ها انجام می‌دادند انجام گرفت تا پیروزی‌های بزرگتری نسبت به دوران آن‌ها به دست آید. بعدها این تلاش‌ها، نام [[علوم نظامی]] را به خود گرفت و سپس تحت تأثیر تفکرات انقلاب صنعتی رویکرد [[روش علمی]] برای اداره عملیات‌های نظامی اتخاذ شد. [[سرلشکر]] اهل [[پروس]] به نام [[کارل فون کلاوزویتس]] که کارشناسی پیشرو در زمینه [[راهبرد نظامی|راهبردهای نظامی]] مدرن بود در کتاب کلاسیک خود به نام «دربارهٔ جنگ»، راهبرد نظامی را «به کارگیری نبردها برای به پایان بردن جنگ‌ها به نفع خود» تعریف می‌کند.<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب=The New Encyclopaedia Britannica|ناشر= Encyclopaedia Britannica, Incorporated|چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال= 1993 |شابک= |نویسنده=MacHenry, {{چر}}Robert |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه=305 |زبان=en |مقاله= |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} </ref> وی می‌نویسد:

:راهبرد، طرح جنگ را شکل می‌دهد و به این صورت است که مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را برای رسیدن به تصمیم نهایی به هم ارتباط می‌دهد. این گفته به این معنی است که راهبرد، طرح یا نقشهٔ لشکرکشی را می‌سازد و نبردها را برای جنگیدن تنظیم می‌کند.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= gutenberg.org |سال=|شابک=|نویسنده= |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www.gutenberg.org/files/1946/1946-h/1946-h.htm#2H_4_0023 ''On War'' by General Carl von Clausewitz] (htm) |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2007-05-31. </ref>