خانقاه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Madreseh honar esfahan.jpg|بندانگشتی|نمونه‌ای از یک خانقاه سده میانه‌ای ،[[ اصفهان]]، [[ایران]]]]

'''خانگاه''' یا '''خانقاه''' از ریشه کلمه خُنگ (خنج) (همچنین گونه‌های آن با عنوان‌های «زاویه»، «دویره»، «رباط») {{به ترکی استانبولی| Tekke، «تکه/تکیه»}} به محل زندگی، آموزش، و گردهم‌آیی و فعالیت [[درویش|درویشان]] و [[صوفی|صوفیان]] گفته می‌شود. درگاه و آستانه بیشتر به خانقاه‌هائی گفته می‌شد که محل زندگی [[پیر (تصوف)|پیر]] و یا مدفن وی بوده‌است. در دوره‌های گذشته سالک در سیر و سلوک جغرافیائی خود بعنوان استراحتگاه و توقف از وجود خانقاه‌ها استفاده می‌کرد.

برخی را عقیده بر این است که خانقاه از لغت «خان» بمعنی سفره گرفته شده‌است و یا از تخفیف لغت «خانه آقا» که اشاره به محل سکونت یا دفن «پیر» یا «قطب» آن خانه دارد.

ساختار اغلب خانقاه‌های اولیه، ساده بوده و شبیه خانه و یا مسجد ساخته می‌شد، هرچند خانقاه‌های [[آسیای مرکزی]] و هند دارای بنای آجری با تزئین [[آجرکاری]] و [[گچ بری]] و [[کاشیکاری]] که اغلب با [[مناره]] ساخته می‌شدند. در منطقه [[آناتولی]] در قرن هفتم قمری خانقاه‌ها گسترش بیشتر یافتند و معمولاً علاوه بر صحن و حجره‌ها، دارای صحن بزرگ محل اجتماع گنبددار، پذیرائی مسافران و سالکان، آشپزخانه، خلوتخانه و گاه کتابخانه بودند این ساختار در مورد خانقاه‌های آسیای مرکزی و چین نیز وجود داشته‌است.<ref name="DE" />