بیعت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن {{بهبود منبع}} (توینکل)
خط ۱:
{{بهبود منبع|تاریخ=ژانویه ۲۰۱۷}}
[[پرونده:Abu bakr2.jpg|بندانگشتی|چپ|سی و سه هزار نفر از سراسر شبه‌جزیرهٔ عربستان با [[ابوبکر]] به عنوان نخستین خلیفهٔ مسلمانان بیعت کردند]]
'''بیعت''' از لحاظ لغوی شناختن خلافت و یا پادشاهی کسی می‌باشد؛ و همچنین به معنی پیمان بستن به منظور اطاعت از کسی است. در [[تاریخ اسلام]] مرسوم بودکه هر کسی که با [[خلیفه]] یا [[محمد]] پیمان می‌بست دست خود را در دست او می‌گذاشت. می‌گویند هنگام [[فتح مکه]] بعد از اینکه پیغمبر با مردان بیعت نمود برای بیعت با زنان دست خود را در قدح آب فرو برد و زنان نیز به همین ترتیب دست خود را در قدح آب فرو بردند و به این ترتیب محمد با زنان نیز بیعت نمود.<ref>فرهنگ دهخدا</ref>
 
بیعت در اصل معنا یعنی دست دادن، دست در دست کسی گذاشتن.
 
بیعت را می‌توان به دو گونه دیگر نیز تعریف کرد:
همان‌طور که در بالا ذکر شده است بیعت به معنای شناخت خلافت و یا پادشاهی کسی و یا اینکه به منظور فرمانبرداری از کسی باشد.
اما در تعریفی دیگر می‌توان گفت که بیعت یعنی تجدید عهد و پیمان و یادآوری دوباره شناخت خلافت و امامت و یا پادشاهی کسی و نیز به یاد آوردن اهداف و آرمان‌های فردی که با او بیعت شده است، می‌باشد.
 
بیعت در سنت و فرهنگ اسلامی و به خصوص در [[مذهب شیعه]] از جایگاهی والایی برخوردار می‌باشد. به اعتقاد مسلمانان بیعت یک عمل مذهبی و بسیار مهم برای سعادت، خوشبختی و فهم حقیقی و درک حقیقت می‌باشد و معتقدند اینگونه بیعت باید از روی اخلاص، محبت، اشتیاق، فهم و درک بالا و نیت پاک باشد و در آن هیچ غرض، مقصود و یا خواهش‌های دیگری نهفته نباشد تا خوشبختی نصیب فرد بیعت کننده شود.
 
در این مورد می‌توان به آیه‌ای از [[قرآن]] رجوع کرد. قرآن در [[سوره فتح]]، آیه دهم می‌گوید: