داروهای روان‌پزشکی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''داروهای روان‌پزشکی''' در گذشته به چهار طبقهٔ اصلی تقسیم می‌شدند: داروهای ضد اضطراب، ضد روان پریشی، تثبیت کنندهٔ خلق و ضد افسردگی. اگرچه اکنون دیگر در منابع علمی این تقسیم بندی چندان پذیرفته نیست (و بسیاری از داروها کاربرد چندگانه دارند) ولی با توجه به ساده و مفید بودن این تقسیم بندی هنوز هم گاهی از آن برای آشنایی کلی با داروها استفاده می‌شود.

[[داروهای ضدروان‌پریشی]]<ref>{{انگلیسی|antipsychotic}}</ref>، یا [[آنتی سایکوتیک|آنتی سایکوتیکها]] برای درمان اختلال‌هایی مانند [[اسکیزوفرنی]] ساخته شده‌اند، اما در درمان اختلالات دیگری مثل تیک و به عنوان درمان کمکی در اختلالات خلقی هم کاربرد دارند. این گونه داروها تأثیر آرام کننده یا آرام بخش زیادی دارند. تأثیر اصلی این گونه داروها کاهش و یا حذف نشانه‌های روان پریشی از جمله توهم، هذیان، رفتارها و گفتارهای آشفته، گوشه گیری و بی احساسی است و صرفاً برای آرام نگاهداشتن بیماران ساخته نشده‌اند. [[کلروپرومازین]]، [[فلوفنازین]]، [[تیوریدازین]]، [[هالوپریدول]]، [[تری فلوئوپرازین]]، [[پرفنازین]]، [[پیموزاید]]، [[الانزاپین|اُلانزاپین]]، [[کلوزاپین]]، [[ریسپریدون]]، [[کوثتیاپین]]، [[زیپراسیدون]] و [[آری پیپرازول]] از جمله داروهای ضدروان پریشی هستند.

[[داروهای افسردگی|داروهای ضد افسردگی]] <ref>{{انگلیسی|antidepressant}}</ref>، برای درمان اختلال‌های افسردگی ساخته شده‌اند، اما در واقع در درمان بسیاری از اختلالات دیگر روانپزشکی مثل اختلالات [[اضطراب]]، [[اختلالات خوردن]] و [[اختلالات کنترل تکانه]] هم کاربرد دارند. کسانی که از افسردگی رنج می‌برند، معمولاً با یکی از انواع داروهای ضدافسردگی درمان می‌شوند. برخلاف [[بنزودیازپین‌ها]] هیچ کدام از این داروها باعث ایجاد وابستگی یا اعتیاد به دارو نمی‌شوند. البته این به آن معنی نیست که در هر زمانی و به صورت ناگهانی می‌توان دارو را قطع کرد. قطع ناگهانی دارو ممکن است عوارض گذرایی داشته باشد که برای چند روز فرد را آزرده کند.

۱. [[ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای]]: (از این جهت سه حلقه‌ای نامیده می‌شوند که در ساختار شیمیایی آن‌ها سه حلقه وجود دارد) مانند [[ایمی پرامین]]، [[آمی تریپتیلین]] و [[نورتریپتیلین]].