دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری: تفاوت میان نسخه‌ها

امور حرکت‌شناسی کشاورزی دارای نقش چندگانه، آماده‌سازی جامع دانشجویان تحصیل‌کرده، افراد حرفه‌ای که در کشاورزی به کار مشغول هستند و آموزش اولیه برای دوره کارشناسی ارشد کشاورزی است. در این مقطع، زمینه برای درک زندگی حرفه‌ای در یک محیط کشاورزی آماده می‌شود. یک دوره حداقل چهار ساله پس از پایان دبیرستان برای گذراندن این مقطع در نظر گرفته می‌شود. در این دوره دانشجویان با دروسی از تجارت و مدیریت کشاورزی، منابع طبیعی، آموزش کشاورزی و ارتباطات، علوم گیاهی، خاکشناسی، مهندسی کشاورزی، مکانیزاسیون، علوم و صنایع غذایی، تغذیه و … آشنا می‌شوند. دانشجویانی که به تحقیقات کشاورزی یا به انجام فعالیت‌های تخصصی ویژه‌ای که احراز آن مستلزم داشتن مدرک کارشناسی ارشد است علاقمند می‌باشند، باید در یک یا چند رشته کشاورزی به کسب تخصص بپردازند. این سطح از تحصیلات به وسیله دانشکده‌های کشاورزی و در دو سطح کارشناسی ارشد و دکتری ارائه می‌گردد. تأکید بر سطح کارشناسی ارشد موجب خواهد شد که اعضای هیئت علمی در رشته خود تخصص کسب نمایند و توجه دانشکده‌های کشاورزی تنها به کشاورزی معطوف گردد. توسعه رشته‌های کارشناسی موجب می‌شود که دانشکده‌های کشاورزی در مسیر صحیح حرکت نمایند و بنیانی قوی برای احداث دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری باشند. برنامه‌های دوره دکتری نیز طوری طراحی شده است که فارغ‌التحصیلان برای اشتغال غیردانشگاهی (مراکز تحقیقاتی) نیز آماده شوند و یا در آینده بصورت عضو هیئت علمی جذب دانشگاه‌ها شوند. آموزش کشاورزی را می‌توان در پایه‌های بعد از کارشناسی به دو صورت ادامه داد. کارشناسی ارشد و یا دکتری مستقیم. مقطع کارشناسی ارشد کشاورزی این فرصت را در اختیار دانشجویانی قرار می‌دهد که به گسترش تخصص‌های خود به میزانی بالاتر از آنچه در مقطع کارشناسی آموخته‌اند، ادامه دهند. دکتری بالاترین درجه علمی در هر یک از رشته‌های دانشگاهی محسوب می‌شود. در کشاورزی معمولاً درجه دکتری به علت مطالعه در زمینه‌هایی مانند اقتصاد کشاورزی، آموزش کشاورزی مهندسی کشاورزی، زراعت، علوم جانوری، علوم و صنایع غذائی، باغبانی، منابع طبیعی و جامعه‌شناسی روستایی اعطا می‌شود و درجه Ph.D درجه‌ای است که در نتیجه تحقیقات بکر در زمینه تخصصی فرد به وی اعطا می‌گردد.