غواصی فنی: تفاوت میان نسخه‌ها

غواصی فنی (که گاهی به عنوان غواصی تکنیکال نامیده می شود)غواصی است که بیش از غواصی تفریحی نیاز به آموزشهای پیشرفته، تجربه گسترده، تجهیزات تخصصی و اغلب تنفس گازهای دیگر تنفسی غیر از هوا و یا نایتروکس دارد.

غواصی در غار،آبهای یخ زده و یا کشتیهای غرق شده(که نفوذ در محل مورد نظر (در یک غار و یا کشتی غرق شده و یا در زیر یخ) مانع صعود مستقیم به سطح میگردد)

"نوعی دیگر از غواصی که در آن غواصان نیاز به اموزشهای خاص داشته و فراتر از محدودیت های تفریحی غواصی میکنند.غواصی فنی بیشتر به عنوان فعالیتی است که شامل یک یا بیشتر از موارد زیر میگردد:غواصی فراتر از عمق ۴۰ متر/۱۳۰ فوت،نیاز به توقف در مرحله رفع فشار، غواصی در محیط های سرپوشیده فراتر از ۱۳۰ فوت خطی از سطح و یا استفاده از مخلوط های گازی متعدد".

*[[سازمان ملی اقیانوسی و جوی]] NOAA غواصی فنی را اینگونه تعریف می کند : "غواصی فنی واژه ای است مورد استفاده برای توصیف تمامی روش های غواصی که بیش از محدودیت های تحمیل شده بر عمق و یا زمان غوطه وری غواصی تفریحی اعمال میگردد.غواصی فنی اغلب مستلزم استفاده از مخلوط گاز ویژه تنفسی (به غیر از هوای فشرده)است. نوع مخلوط گاز استفاده شده با درنظر گرفتن حداکثر عمق، یا طول زمانی که غواص در نظر دارد در زیر آب باقی بماند تعیین می شود در حالی که بیشترین عمق توصیه شده برای غواصی تفریحی ۱۳۰فوت است،غواصان فنی ممکن است در محدوده میان ۱۷۰ تا ۳۵۰ فوت و گاهی اوقات حتی عمیق تر غواصی.در غواصی فنی تقریباً همیشه نیاز به یک یا چند "توقف" اجباری رفع فشار پیش از بالا آمدن به سطح دارد و پس از صعود غواص نیازمند مراقبتهای خاصی است".

در غواصی فنی ممکن است غواصی در عمقی عمیق تر نسبت به محدوده ۱۳۰ فوتی (۴۰ متری) یا غواصی در محیطی سربسته بدون هیچ دسترسی مستقیم به سطح و یا نفوذ نور طبیعی انجام گردد. چنین محیط هایی ممکن است شامل غارهای [[آب شیرین]] و آب شور و درون کشتیهای غرق شده باشد. در بسیاری از موارد غواصی فنی نیاز است تا غواص برای رفع فشار [[برنامه‌ریزی]] نموده و در طول صعود به سطح تعدادی [[توقف برداشت فشار]] داشته باشد.

همچنین غواصی فنی و تنفس هوا در عمقهای زیاد میتواند اختلالتی مانند بی حسی و [[خواب الودگی]] نیتروژن [[نیتروژن نارکوسیس]] که به طور معمول در عمق ۱۰۰ فوت (۳۰ متر) یا بیشتر بروز نموده و یا خطر مسمومیت اکسیژن بر اساس بالا رفتن [[فشار نسبی]] اکسیژن در مخلوط تنفسی را افزایش دهد. به همین دلیل در غواصیهای فنی اغلب از مخلوط های دیگر تنفسی استفاده میگردد.

در غواصی فنی یا معادل آن ممکن است غواصی در محیط هائی که در آن غواص با خیال راحت نمی‌تواند به طور مستقیم به سطح بازگردد انجام شود و یا به علت نیاز به رفع فشار ملزم به توقف های اجباری برداشت فشار گردد.در این شکل از غواصی اتکای بسیار بیشتری بر [[تجهیزات غواصی]] و [[آموزش غواصی]] شده چراکه غواص باید تا زمان ایمن صعود در زیر آب باقی بماند.

غواصی فنی ممکن است در آبهائی که در آن [[چشم انسان]] میدان دید مناسبی ندارد و یا بر اثر شرایطی خاص، نور بسیار کم است انجام گردد.از همین رو نیاز به دانش و مهارت گسترده و به کارگیری آن در چنین محیطی که اغلب ترکیبی از دید کم و جریان زیاد آب باعث دشواریهای متعددی می شود بوده وازهمین رو غواصی فنی را فوق العاده مخاطره آمیز مینماید.

همچنین با افزایش فشار و عمق نیتروژن تبدیل به مخدر میشود و در نتیجه کاهش توانایی برای واکنش نشان دادن و یا فکر کردن را به دنبال دارد. با اضافه کردن گاز هلیم به مخلوط تنفسی غواصان می توان این اثرات را کاهش داد زیرا هلیوم خواص مشابه را در عمق ندارد.