گشتاور خمشی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز با فرض حسن نیت ویرایش 5.210.223.14 (بحث) واگردانی شد. (توینکل)
خط ۶:
در واقع، لنگر خمشی یک عضو، عبارت است از مجموع لنگرهای ناشی از نیروهای خارجی وارد شده از جهت‌های مختلف بر آن عضو. نیروها و گشتاورهایی که به هر سمت از المان وارد می‌شوند، باید برابر باشند تا همدیگر را خنثی کرده و [[تعادل دینامیکی|تعادل]] را در عضو سازه‌ای مورد نظر برقرار کنند. بنابراین لنگر خمشی، به صورت مجموع لنگرهای اعمال شده (بدون در نظر گرفتن جهت نیروها) خواهد بود.
 
گشتاورها به صورت حاصل ضرب [[نیرو|نیروهای]] [[بردار اقلیدسی|برداری]] (شامل بارها و واکنش تکیه‌گاه‌ها) در فاصله از نقطه‌ای که بارها اعمال شده‌اند، محاسبه می‌شوند. در تحلیل یک عضو سازه‌ای، محاسبهٔ لنگر در دو انتهای عضو، ابتدا، وسط و انتهای بارهای گستردهٔ یکنواخت و در محل اعمال بارهای نقطه‌ای، از اهمیت بالایی برخوردار است. البته در محل «مفصل‌ها»، امکان دوران وجود داشته و لنگر در این نقاط صفر است. بنابراین مقاومتی در برابر نیروی دوران وجود ندارد. اگر خمش ساعتگرد را منفی در نظر بگیریم، آن گاه لنگر خمشی منفی، باعث شکم دادن به سمت پایین و در گشتاور مثبت نیز موجب انحناء به سمت بالا خواهد شد. با این حساب در نقطه‌ای از یک [[تیر (سازه‌ها)|تیر]]، که در آن، لنگر خمشی صفر است، خمش معکوس رخ داده و از حالت شکم به بالا به حالت شکم به پایین تغییر می‌کند و یا بالعکس.
 
معمولا این طور قرارداد می‌شود که گشتاور خمشی سمت چپ نقطهٔ مورد نظر را مثبت در نظر می‌گیرند که با مشتق دوم تابعی متناسب است که در زمان انحنا به سمت پایین، دارای مقداری مثبت می‌باشد. در این حالت، برای تعریف خمش و انحنا و به دست آوردن مقادیر آن‌ها، می‌توان از دیفرانسیل استفاده کرد.